«Δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίσα…»

Email Γιάννη Μαμουζέλου στο enimerosi24

Δεν θέλω να εμπλακώ σε συνδικαλιστικές ή επαγγελματικές αντιπαραθέσεις τις δύσκολες αυτές ημέρες, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται να επισημανθούν μερικά πράγματα στους συναδέλφους της ΕΣΠΗΤ και σε κάθε εργαζόμενο στο χώρο των ΜΜΕ σχετικά με τα ασφαλιστικά ταμεία και τις όποιες σημερινές ή μελλοντικές παροχές τους…

Είναι άλλο πράγμα η συνεργασία, η αλληλεγγύη ή αλληλοϋποστήριξη κ.λπ. των κλάδων και οι κοινές διεκδικήσεις σε

εργασιακά θέματα κ.α., αλλά στο ασφαλιστικό, επειδή πρόκειται για λεφτά που έχουν πληρωθεί επί χρόνια από τους δημοσιογράφους, τους εργοδότες ή του αγγελιόσημου είναι μοιραίο και αναπόφευκτο, υπό το ενοποιημένο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ οι αντιπαροχές να μην είναι ίδιες!

Είτε καλώς είτε κακώς επί δεκαετίες διαμορφώθηκε ένα νομικό πλαίσιο που δημιούργησε και την περιουσία κάθε ασφαλιστικού Ταμείου.

Κανείς δεν είπε ότι από το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ θα παίρνουν όλοι την ίδια σύνταξη με τον ίδιο χρόνο ασφάλισης, ανεξάρτητα από το ύψος των εισφορών…

Μοιάζει με την απόλυτη δημοκρατία και τον ιδανικό ανθρωπισμό η «λογική» κάποιοι να έχουν εισφέρει 80 κι άλλοι 20, αλλά μετά παίρνουμε όλοι από 50!

Μόνο που αυτό το μετά βρίσκει κάποιους πολύ ριγμένους, κορόϊδα δηλαδή…

Καιρό τώρα ακούω στις γενικές συνελεύσεις (καθώς η κρίση σχεδόν μετά το 2004 είχε γίνει φανερή στα ΜΜΕ…) ότι όσοι δουλεύουν σε ΜΜΕ να ασφαλίζονται στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και στον ΕΔΟΕΑΠ, χωρίς πολλές προϋποθέσεις κ.λπ.

Έβλεπαν βέβαια το συμφέρον τους, αλλά αγνοούσαν ότι έτσι η κατάρρευση των Ταμείων θα ερχόταν πολύ σύντομα, ακόμη και χωρίς τα «κουρέματα» των αποθεματικών τους!

Ναι, να αναγνωρισθεί κάθε μορφή δημοσιογραφικής εργασίας και να ανοίγει το δρόμο προς τους ασφαλιστικούς φορείς, αλλά με συγκεκριμένους όρους και αντίστοιχες με τα καταβαλλόμενα αντιπαροχές!

Δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς… Δεν μπορεί κάποιος να έχει πληρώσει 35 ή και 40 χρόνια για σύνταξη, ιατροφαρμακευτική ασφάλιση και επικούρηση μεγάλα ποσά και άλλος με 10 ή 15 χρόνια εργασίας ή αναλογίας σε εισφορές να απαιτεί να έχει ίδιες αντιπαροχές! Δεν στέκει λογικά…

Τώρα μάλιστα που εκτός απ’ τα «κλεμμένα» το Κράτος δεν εγγυάται και καμιά ενίσχυση στα Ταμεία θέλει μεγάλη προσοχή στους χειρισμούς και στις διεκδικήσεις… Αντιλαμβάνομαι την αγωνία πολλών είτε νεότερων σε ηλικία είτε με μικρές αποδοχές για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και το τί πιθανώς θα έχουν λαμβάνειν αργότερα, αλλά η λύση δεν είναι αυτή, είναι άλλη… Γιατί εδώ δεν ισχύει «μαζί τα δώσαμε, μαζί θα τα φάμε…», αλλά όσοι «άλλα δώσαμε άλλα πρέπει να πάρουμε…».

Αυτά ως γενική τοποθέτηση. Οι διοικήσεις των επαγγελματικών σωματείων με την ΠΟΕΣΥ και αυτές των Ταμείων έχουν την ευθύνη να βρουν τις δικαιότερες λύσεις.

Γιάννης Μαμουζέλος
Μέλος ΕΣΗΕΑ & ΠΣΑΤ,
ασφαλισμένος ΤΣΠΕΑΘ & ΕΔΟΕΑΠ