Άλλο ένα γκέτο “ρύπανσης” μεταφορικά και κυριολεκτικά, γκρεμίστηκε στον Πειραιά.

Πολλές φορές ο συμβολισμός υπερβαίνει ακόμα και τα μεγαλύτερα πολιτικά επιτεύγματα. Κυρίως όταν γίνεται τροχοπέδη ενεργειών που δεν φέρουν όφελος σε συμφέροντα, ιδιώτες, κάστες και ολίγους, παρά μόνο στον λαό. Ας μην γελιόμαστε, η κύρια αιτία διαπλοκής, κακοδαιμονίας και κατάρρευσης, ήταν τα συμφέροντα των ολίγων απέναντι στο σύνολο. Οι βαλίτσες που εξαγόραζαν συνειδήσεις και επέβαλλαν πολιτικές προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. Απέναντι σε αυτόν τον ορυμαγδό, μόνον ένα αντίδοτο υπάρχει διαχρονικά. Η πολιτική αξιοπρέπεια, που μόνο πολιτικοί ευπατρίδες μπορούν να φέρουν. Είναι λίγοι

δυστυχώς αυτοί που ιστορικά γκρέμισαν στεγανά διαφθοράς ή συμφερόντων ημετέρων.

Υπό αυτό το πρίσμα, ένα όνειρο δεκαετιών που η δημοτική αρχή του Βασίλη Μιχαλολιάκου έκανε πραγματικότητα, έχει διπλή σημασία. Δεν είναι μόνο το πρακτικό του θέματος. Δεν είναι ότι έπεσε ένα γκέτο διαφθοράς, μόλυνσης, παραβατικότητας που κρατούσε υπόδουλη μία ολόκληρη περιοχή. Δεν είναι η ρήξη ενός δημάρχου απέναντι στα πλοκάμια ενός διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού. Είναι ο συμβολισμός της υπέρβασης ενός πολιτικού ανδρός απέναντι στο λιμνάζον Status Quo. Απέναντι στην διαπλοκή της οκνηρίας, της ευκαιρίας, της αρπαχτής. Ακόμα και του σεβασμού “της νομιμότητας” όταν αυτή στερείται ήθους.

Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος λοιπόν θα είχε χίλιους λόγους και δικαιολογίες για να αφήσει το οικόπεδο του ΙΚΑ κέντρο ρύπανσης (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Θα μπορούσε να συνδιαλλαγεί και να μην φλερτάρει ακόμα και με την καθαίρεση. Να ανεχτεί ότι ανέχονται εκατοντάδες αυτοδιοικητικοί σε όλη την Ελλάδα, επί δεκαετίες. Χίλιοι λόγοι για να συμπλεύσει, ένας λόγος για να συγκρουστεί: Η αγάπη για τον λαό που τον εξέλεξε.

Το έργο ολοκληρώνεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.