Ένας χρόνος πολιτικής αξιοπρέπειας…

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την γέννηση του πολιτικού σχηματισμού που έμελλε να αναμορφώσει τον Πειραιά.Σαν σήμερα λοιπόν, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος ανακοίνωνε τον συνδυασμό που θα διεκδικούσε την δημοτική αρχή. Σαν σήμερα, η Ελλάδα έπαιρνε ένα ισχυρό δείγμα πολιτικής ανδροπρέπειας, αντίδοτο στην απαξίωση της δημοκρατίας και την τυραννία του πολιτικαντισμού. Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος είναι ο μόνος πολιτικός με υψηλότατο κομματικό αξίωμα που παραιτήθηκε από την κεντρική πολιτική σκηνή για να υπηρετήσει την πόλη που τον ανέδειξε. Την ώρα μάλιστα που οι “πολιτικές καφετζούδες” τον έφερναν τρίτο στις δημοσκοπήσεις.Είναι ο άνθρωπος που άνοιξε δρόμους στην δόμηση πολιτικού προγράμματος ήταν ο μόνος που δημιούργησε έναν μηχανισμό πρωτογενούς συλλογής προβλημάτων και προκλήσεων απ’ ευθείας από τους δημότες, με τον οποίον συνέταξε και το σχέδιο δράσης. “Το πρόγραμμα μας δεν θα φτιαχτεί σε κάποια εταιρεία του Κολωνακίου, αλλά στις γειτονιές του Πειραιά”, ήταν η φράση που ειπώθηκε στην πρώτη του ομιλία στον λαό του Πειραιά, όταν ανακοίνωσε την απόφαση του να είναι υποψήφιος.Όλα έχουν την σημειολογία τους, ακόμα και αυτή η λεπτομέρεια: Ο Μιχαλολιάκος δεν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του σε τηλεπαράθυρα ή με συνεντεύξεις στα Κυριακάτικα φύλλα, αλλά σε ανοιχτή συγκέντρωση στον λαό του Πειραιά. Γι’ αυτό και η ομερτά της ενημέρωσης, τον πολέμησε λυσσαλέα. Ο Μανιάτης όμως είχε ήδη διαλέξει στρατόπεδο: Την ίδια την πόλη με τους πολίτες ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων, με αντίπαλο τα προβλήματα, την αναξιοπρέπεια, τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται την πατρίδα.Η εφαρμογή του πολιτικού του προγράμματος στους 8 πρώτους μήνες δημοτικής διακυβέρνησης, ξεπέρασε ακόμα και τις πιό αισιόδοξες προβλέψεις.Η μάχη για την καθημερινότητα κερδήθηκε μέσα σε 60 ημέρες. Ο Πειραιάς έλαμψε, οι γειτονιές απέκτησαν ξανά ζωή.Το παρεμπόριο ηττήθηκε κατά κράτος. Μαζί και οι λαθρέμποροι και έμποροι ανθρώπων που το συνοδεύουν. Ο Πειραιάς σήμερα είναι η μόνη μεγάλη πόλη χωρίς παρεμπόριο. Η μεγάλη πληγή του παζαριού που μάστιζε την πόλη επί δεκαετίες, έγινε μία από τις ομορφότερες γωνιές της πόλης με αποβολή των “προστατών”.Η υπερκομματική συμμαχία δεν ήταν μία παρόλα της στιγμής. Ούτε μία κομματική δίωξη δεν έγινε, αντίθετα το ανθρώπινο δυναμικό έγινε χείμαρρος δημιουργίας με την προσωπική επιστασία του δημάρχου. Από το αμαξοστάσι τα ξημερώματα, στα γιαπιά το καταμεσήμερο. Διότι η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο όπλο που λέγεται φιλότιμο. Για να το ενεργοποιήσεις όμως, πρέπει να το έχεις πρώτα ο ίδιος.Τα οικονομικά του δήμου: Εάν θέλει η κυβέρνηση να δει τον δρόμο εκτός μνημονίου στην πράξη, ας κατέβει στον Πειραιά. Εξορθολογισμός των δαπανών, κατάργηση κάθε αυτοδιοικητικής κερκόπορτας και έλεγχος από το πρώτο Ευρώ. Επαναδιαπραγμάτευση των δανείων με ισχυρή επιχειρηματολογία και επίκληση του όρους “Επαχθές χρέος”. Και διαρθρωτικές αλλαγές με αφορμή την αγάπη για την Πόλη, όχι την κατοχική επιβολή “μνημονίων”.Σύγκρουση με βαρώνους, μεγαλοεργολάβους, καταπατητές. Νομική δράση στην οποία προΐστ