«Ευρώ ή θάνατος»: Οι ψυχώσεις κενολογίας της δημοσιογραφικής πορνείας

Του Θύμιου Παπανικολάου

Έχουμε αναλύσει συστηματικά και σε πληθώρα άρθρων  ότι  οι βιομηχανίες των ΜΜΕ δεν είναι μόνο πλήρως υποταγμένες στους νόμους της αγοράς, συνακόλουθα και στους «νονούς» της αγοράς (πλανητικούς και εγχώριους), αλλά είναι και οι μήτρες της ιδεολογίας αυτής της αγοράς και των «νονών» της. Τα ιμπεριαλιστικά αυτά συγκροτήματα των ΜΜΕ αποτελούν το μακάβριο πρόσωπο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, τη «σύνθεση» της πλανητικής ιμπεριαλιστικής αχρειότητας: το φασισμό του πλανητικού ιμπεριαλισμού.

Τα βαποράκια των «νταβάδων» στο παρελθόν διατυμπάνιζαν θριαμβολογικά, καθημερινά και με την υστερία του πληρωμένου «μπράβου» ΟΧΙ μόνο ότι με το Ευρώ θα «φάμε με χρυσά κουτάλια», αλλά και  για την «Αθανασία» του Ευρώ!!!

Σήμερα αυτή η «αθανασία» έχει «μεταλλαχτεί» σε «θάνατο».

Γι αυτό ξεφωνίζουν: «Ευρώ ή θάνατος»!!!

Μία από τις πιο ξεφωνημένες δημοσιογραφικές «πόρνες» είναι ο δημοσιογράφος του Συγκροτήματος (διευθυντικό στέλεχος), ο οποίος σήμερα είναι «σκούζει» από τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου: Θέση επαγγελματία ψεύτη.

Διαβάστε ένα εύστοχο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, με τον τίτλο:  «Η «Αγωγή του πολίτου» κ. Καψή…»

ΕΔΩ:

http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=6/1/2012&columnId=1821

Το δικό μας σχόλιο είναι:

Τα «βαποράκια» του κατεστημένου
Τεύχος-8, Ιούλιος 2006

Ο υποκριτικός και χωρίς γενναιοδωρία κόσμος θα διώξει από τους κόλπους του το ταλέντο, όπως η Αθήνα έδιωξε τον Αριστείδη. Θα δούμε τις εφημερίδες, που διευθύνονται καταρχήν από έντιμους ανθρώπους, να πέφτουν αργότερα στα χέρια των πιο μέτριων, που έχουν την υπομονή και την προστυχιά της γομολάστιχας, που τους λείπουν τα σωστά μυαλά, ή των μπακάληδων που έχουν τα λεφτά ν’ αγοράσουν πένες. Τα βλέπουμε ήδη αυτά. Αλλά μέσα σε δέκα χρόνια το πρώτο κωλόπαιδο που θα βγει από το κολέγιο θα θεωρηθεί μεγάλος άντρας, θ’ αναρριχηθεί στη στήλη μιας εφημερίδας για να χτυπήσει τους προγόνους του, θα τους τραβήξει από τα πόδια για να πάρει τη θέση τους.
ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ (1835)

Ο Μπαλζάκ από το 1835 είχε διαγνώσει σωστά τη «δημοσιογραφική αλητεία». Σήμερα, ίσως, να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη γνωρίζει ότι όλοι αυτοί οι μεταπράτες και οι ελεγκτές της κοινής γνώμης ασκούν κατευθυνόμενη και πληρωμένη αδρά δημοσιογραφία. Αυτό που προκαλεί όμως ακόμα περισσότερο είναι ότι εμφανίζονται και ως κήρυκες της «εντιμότητας» και της «ελεύθερης έκφρασης»!!!

«Είμαστε διανοούμενες πόρνες»
Του Eric Jon Phelps
Τεύχος 24, Ιανουάριος 2007

O John Swinton, προσωπάρχης των New York Times με τη φήμη του «κοσμήτορα του επαγγέλματος», καλούμενος να κάνει μία πρόποση το 1953 ενώπιον της Λέσχης του Τύπου της Νέας Υόρκης, προέβη στην εξής αποκαλυπτική εξομολόγηση:

Δεν υπήρξε στην παγκόσμια ιστορία, στην Αμερική, αυτό που λέμε ανεξάρτητος τύπος. Το ξέρετε και το ξέρω. Δεν υπήρχε ούτε ένας από σας που να τολμά να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνατε