Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΟΦΟΒΙΑΣ

Γράφει ο Δρ. Ηλίας ΚαλλιώραςΟ αθέατος «εωσφόρος» της νέας Γερμανοφοβίας γίνεται όλο και πιο πραγματικός. Λόγω κρίσης, η χώρα που ξεκίνησε τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, που άφησε πάνω από 55 εκ. νεκρούς και που δύσκολα ξεχνά ή αποσπάται από το γονίδιο του εθνικο-σοσιαλισμού είναι και πάλι αντίκρυ στους ευρωπαίους πολίτες. Ερωτώ: Ποιος άλλος λαός, αντί να θάψει με τιμές τους νεκρούς, αντιθέτως, τους έκανε – στα κρεματόρια – σαπούνι και άλλα υποπροϊόντα για μελλοντική χρήση; Ποιός άλλο έθνος έκανε κάτι τέτοιο παρόμοιο; BILD, SPIEGEL και FOCUS, λόγου χάρη, κινούνται ακόμη και σήμερα παρομοίως και υποχθόνια με την γνωστή προπαγανδιστική νοοτροπία τύπου Goebbels.Με την Ευρώπη σε κρίση, η Γερμανίδα πρώην κομμουνίστρια Καγκελάριος (της κάποτε Ανατολικής Γερμανίας), κόρη ιερέα, είναι και παραμένει ανένδοτη σε πολλά ζητήματα ή προβλήματα. Βλέπει την Ευρώπη περίπου σαν «βιλαέτι» της. Αποτέλεσμα; Πολλοί Ευρωπαίοι να φέρουν ξανά στο νου τους τις θηριωδίες των Γερμανών, να ενθυμούνται τον κεντρικό στόχο του Χίτλερ (όλη η Ευρώπη να ομιλεί Γερμανικά) και να «κουβαλούν» εκ νέου στη μνήμη τους τα «προτερήματα και την ανωτερότητα» της Άριας φυλής. Η υποβόσκουσα επανεμφάνιση της νεόκοπης Γερμανοφοβίας είναι γεγονός. Οι παλαιές εικόνες και προκαταλήψεις είναι για άλλη μια φορά παρούσες και εξαιρετικά σθεναρές.Η κρίση και η πεισματική αντίσταση της αδιάλλακτης Κας Μέρκελ να δημιουργήσει ένα πραγματικό σχέδιο «μπαζούκα» κατά των ανεξέλεγκτων αγορών, έχει κάνει πολλούς Ευρωπαίους πολίτες δικαίως να «αφηνιάσουν» (πχ., η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Συλλογικών Αποσβέσεων). Οι αναμοχλεύσεις των κακών αισθημάτων, του φόβου και των αρνητικών ιδεών «δίνουν και παίρνουν» σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Η εικόνα της Γερμανίας βάλλεται βιαίως κατά αύξουσα πρόοδο. Ο ρόλος του Γερμανού-ηγεμόνα της ΕΕ συζητιέται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα παλιά στερεότυπα, μαζί με τα αθέατα αντιγερμανικά ένστικτα, κτυπούν ήδη τις πόρτες πολλών κρατών, από την Ελλάδα μέχρι την Πορτογαλία και από την Ισπανία μέχρι τη Γαλλία.Το άσχημο είναι ότι η σημερινή ισχύς της Γερμανίας είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την αδράνειά της. Θεωρητικώς, η ίδια μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, αλλά εντούτοις δεν θέλει. Βοηθά μεν, λχ., τις τράπεζες, αλλά αφήνει δε το κατεστημένο να δρα σε βάρος της Ελλάδας. Πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται βαθιά στην ψυχή τους την έννοια και το ειδικό βάρος του παραφρασμένου ρητού του John Adams, ή ότι: ένας λαός υποδουλώνεται είτε με ξίφη, είτε με επαχθή δανεισμό ή υπερχρέωση! Είναι βέβαιο πλέον ότι οι Γερμανοί φοβούνται την αναβίωση του Ναζισμού, ακόμη και μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Τους τρομάζει η ιδέα της καθαρόαιμης Γερμανικής Ευρώπης, όσο επίσης και μιας υπερ-Ευρωπαϊκής Γερμανίας.Είναι απόλυτα αναγκαίο πλέον η Γερμανία να καταλάβει ότι πρέπει να κάνει ακέραια και μη προσβλητική χρήση της οικονομικής της ισχύος. Πρέπει να βρει ένα ενδιάμεσο δρόμο, όπου δεν θα απειλεί, ούτε θα δείχνει ότι είναι το «άγριο τσοπανόσκυλο» όλων των λοιπών «αδύναμων» και ταυτόχρονα υπερήφανων Ευρωπαίω