Η «κακή διάνοια» και το έσχατο κατάντημα της Πολιτικής

Ο καπιταλισμός αποτέλεσε την πηγή μιας κακής διάνοιας που ναι μεν έκανε τον άνθρωπο κύριο της γης, ταυτόχρονα, όμως τον  μετέτρεψε  σε σκλάβο της μηχανής και σε έμπορο της ψυχής.Η «μηχανή» ήταν η μήτρα του πνεύματος εκείνου, από το οποίο αναδύθηκαν τα δηλητηριώδη αέρια, οι βόμβες  και τα θηριώδη βομβαρδιστικά…Η «ψυχή» πουλήθηκε στο  Διάβολο. Δηλαδή πάνω σ’ αυτή κερδοσκόπησαν οι έμπορο της «ψυχής»: Ως ιερείς, ιστορικοί, καλλιτέχνες κ.λπ… Τα ΜΜΕ και ιδιαιτέρως τα τηλεοπτικά αποτελούν τους πλέον κτηνώδεις εμπόρους της ψυχής… Αυτή η καπιταλιστική «κακή διάνοια» οδήγησε σε μια ασύλληπτη εσωτερική ξηρασία το πνεύμα και τη συνείδηση του ανθρώπου, ξηρασία που συνίσταται στο τερατώδες μίγμα οξύνοιας στα μεμονωμένα και αδιαφορίας για το σύνολο. Αυτό επέφερε μια τρομακτική εγκατάλειψη του ανθρώπου μέσα σε μια θάλασσα λεπτομερειών, γιγάντωσε την ανησυχία του, έθρεψε τη μοχθηρία,  την πρωτοφανή αδιαφορία της καρδιάς, την υστερική λατρεία του χρήματος, την ψυχρότητα και τη νευρωτική βιαιότητα: Όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την εποχή μας… Η καπιταλιστική «κακή διάνοια», στη σημερινή νεοταξική εποχή του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ολοκληρωτισμού έχει πάρει μακάβριες και φρενοβλαβείς διαστάσεις. Το καθεστωτικό οικοδόμημα αποτελεί τη ΜΟΡΦΗ αυτής της μακάβριας «κακής διάνοιας», τη  ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ οργάνωσή της. Κοινοβούλια, κόμματα, κράτος, ιερατεία του πνεύματος και της «ψυχής», ΜΜΕ, «είδωλα» και ποικίλες παρακρατικές «εστίες» αποτελούν τα γρανάζια της καθεστωτικής μηχανής, τις πολύχρωμες όψεις του «διεστραμμένου» καπιταλιστικού οικοδομήματος της «κακής διάνοιας»… Φυσικά μια τέτοια «διάνοια» δεν είναι δυνατόν να μην έχει μπολιάσει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και τις δυνάμεις που γεννιούνται μέσα από αυτές ΕΝΑΝΤΙΑ στο καθεστωτικό οικοδόμημα. Ανέπαφος από αυτή τη δηλητηριώδη «διάβρωση» δεν βρίσκεται κανείς. Εντελώς αμόλυντοι και «άγιοι» άνθρωποι δεν υπάρχουν μέσα σε αυτή την κόλαση της καπιταλιστικής ζούγκλας και της τερατώδους αχρειότητας. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν ΓΝΩΣΗ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ αυτής της κατάστασης και ΟΡΓΝΩΝΟΥΝ έναν ανηλεή και σταθερό ΑΓΩΝΑ εναντίον της. Η συνείδηση μιας κατάστασης είναι το πρώτο στάδιο, αν όχι να την ξεπεράσεις, τουλάχιστον να την καταπολεμήσεις αποτελεσματικά. Οι  πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες συνειδητοποιούν τα πράγματα ΠΑΝΤΑ μέσα από την κίνηση της αγωνιστικής δράσης. Αυτό το αντικειμενικό δεδομένο (οι αντικειμενικές συνθήκες βάζουν, αργά ή γρήγορα σε κίνηση τους λαούς) είναι το ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ στοιχείο της Ιστορίας… Το μεγάλο δράμα το βιώνει το «πνεύμα» της κοινωνίας. Δηλαδή  οι άνθρωποι που αντικειμενικά βρίσκονται ΕΞΩ από τις μαζικές κοινωνικές διεργασίες και ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ μόνο με τη γνώση και τη σκέψη: Οι διανοούμενοι σε όλες τις ποικιλίες τους, καθώς και τα πρωτοπόρα εκείνα «στοιχεία» (κοινωνικά και πολιτικά) τα οποία έχουν αποκοπεί, λόγω των μεγάλων, ιστορικών ηττών των λαϊκών κινημάτων, από τις κοινωνικές ζυμώσεις και διεργασίες. Αυτή η «διάνοια» του πάλαι ποτέ αγωνιστικού «πνεύματος» και της «πολιτικής πρωτοπορίας», έχει υπ