ΜΑΙΡΗ ΣΟΪΔΟΥ

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης

Φωτογραφίες

από το αρχείο του.

Αρχές του 1979 άρχισα τα γράφω την συνέντευξη της εβδομάδας στο μεγαλύτερο τότε λαϊκό περιοδικό το «Ρομάντσο». Από νωρίς θυμάμαι είχα μια.. «μανία» να ψάχνω γι αυτούς που δεν ήταν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Πρώτη μου συνέντευξη στο «Ρομάντσο» ήταν η αγαπημένη «μάνα» του Ελληνικού σινεμά η Ελένη Ζαφειρίου. Για να ακολουθήσουν η Χριστίνα Σύλβα, η Μαρία Αλκαίου, η Φρόσω Κοκκόλα, ο Σταύρος

Θυμάμαι με ιδιαίτερη αγάπη την διευθύντρια μου στο «cosmopolitan»- που μόλις τότε είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα- κ. Κατερίνα Δασκαλάκη, που μόλις με έβλεπε μου έλεγε γελώντας.. «Πάλι.. «κόρες» Μαρίκας Κοτοπούλη, μου έφερες!!!»

Από την άλλη έγραφα- με δυσκολία γιατί δεν τους πολύ ήθελαν – για νέους ηθοποιούς που τότε ξεκίναγαν όπως η Ελένη Γερασιμίδου που πήγα και την συνάντησα σ ένα θεατράκι στην οδό Αντιγονιδών στην Θεσσαλονίκη, η Γιούλα Γαβαλά που μόλις είχε έρθει από την Αμερική και έφτιαξε το θέατρο «Ελληνικό» και αντί να παίξει η ίδια το έδωσε στον Μάνο Κατράκη που έκανε εκεί την τελευταία του εμφάνιση, η Κατερίνα Μαραγκού, ο Γιάννης Βούρος μαζί τότε με την Αννα Αδριανού, ο Γρηγόρης Βαλτινός, μαζί τότε με την Μάρα Θρασυβουλίδου, η Αννα Βαγενά στην πρώτη εμφάνιση του «Θεσσαλικού» στην Αθήνα κά

Τότε δεν μας έστελναν τα κείμενα έτοιμα με.. e-mail, τρέχαμε όλη μέρα στους δρόμους και την νύχτα είμαστε μέσα στα θέατρα…

Εκείνη την εποχή κανείς δεν ενδιαφερόταν για την εκτός Αθηνών πολιτιστική κίνηση. Το 1980 πρότεινα στην τότε διευθύντρια μου στο «Ρομάντσο» την κ. Νατάσα Μουλλού-Τζιώτη να γράφω και μια σελίδα για τα θέατρα της επαρχίας.  Με κοίταξε θυμάμαι με..μισό μάτι. Δεν μου είπε ναι αλλά ούτε και όχι![την ίδια πρόταση είχα κάνει και στην κ. Ρούλα Μητροπούλου στον «Ταχυδρόμο» και είχα εισπράξει ένα μεγάλο όχι!] Αρχισα λοιπόν και εγώ τα ταξίδια- πιο πολλά ξόδευα απ όσα τότε με πλήρωνε το περιοδικό!! Πήγα στην Κρήτη και συνάντησα την Μαίρη Βοσταντζή και το «Θέατρο Νέων», στη Λάρισα και είδα την Αννα Βαγενά, στην Καβάλα και γνώρισα τους ανθρώπους του «Θεατρικού Εργαστηρίου», στα Γιάννενα και είδα τον Χριστόφορο Ζήκα και το «Λαϊκό Ηπειρωτικό θέατρο» κά.

Φυσικά «ανέβηκα» και στην Θεσσαλονίκη, που έμελλε να γίνει η αγαπημένη μου πόλη που για χρόνια πέρναγα εκεί πολλούς μήνες, ενώ αργότερα έκανα και πολλές θεατρικές και μουσικές δουλειές.

Στην Θεσσαλονίκη είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς και σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης που όλοι τότε μου έλεγαν ότι νιώθουν αποκομμένοι από την πρωτεύουσα, ότι κανείς δεν τους δίνει σημασία..

Θυμάμαι ένα ανθοπώλη στην Εγνατία  που γνώρισα τυχαία, τον Γιάννη Μορφόπουλο που ήταν…βαρύτονος! «Δεν μας παίρνουν στα σοβαρά..»μου έλεγε. «Εχουμε λένε «ψώνια» στην Θεσσαλονίκη που θέλουν όπερα! Ανεβάσαμε πριν χρόνια το «Φιντέλιο» του Μπετόβεν, κάναμε 20 πρόβες και δέκα πέντε σκηνικής αγωγής  και τέσσερις παραστάσεις και πήραμε δυόμιση χι