Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος θέτει ανοιχτά θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.

“ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΧΛΕΥΗ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ!”

1.      Ζούμε το τέλος του οράματος της Ευρώπης των λαών, της συνεργασίας, της ισότιμης συμμετοχής και της δημοκρατίας. Η οικονομική κρίση επιβεβαίωσε και ανέδειξε, με τον πιο καταλυτικό τρόπο, την Ευρώπη των ανισοτήτων, την Ευρώπη του βορρά, την Ευρώπη του διευθυντηρίου, την Ευρώπη των συμφερόντων του μεγάλου τραπεζικού κεφαλαίου. Ο φτωχός Νότος μετατρέπεται σε σύγχρονη αποικία της Γερμανίας, με τους λαούς να βρίσκονται στο δρόμο της πλήρους εξαθλίωσης και της μετατροπής τους σε φθηνό εργατικό δυναμικό, το οποίο, χωρίς εργασιακά και

ασφαλιστικά δικαιώματα, θα μπορεί να εξασφαλίζει υπερκέρδη στις κατακτητικές επενδύσεις του Γερμανικού Κεφαλαίου. Οι συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις δίνουν την απαραίτητη πολιτική στήριξη, προκειμένου, μέσω του γαλλογερμανικού άξονα, να οδηγηθούμε στη «Γερμανική Ευρώπη», που δε διαφέρει σε τίποτα από ένα μεγάλο και σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το σχέδιο, πέρα από την οικονομική εξάρτηση και αποστράγγιση κάθε δυνατότητας εθνικής παραγωγικής διαδικασίας, απαιτεί νέα Κυβερνητικά σχήματα, πλήρως υποταγμένα και εξαρτημένα από το κεντρικό διευθυντήριο και την διάλυση κάθε ίχνους εθνικής αξιοπρέπειας. Η οικονομική κατοχή και εξάρτηση μετατρέπεται σε πολιτική κατοχή.

2.      Η χώρα μας ζει πρώτη τα αποτελέσματα αυτής της νέας πραγματικότητας. Ο πραγματικά αδύναμος κρίκος της Ευρώπης, κυρίως λόγω των οικονομικών πολιτικών που ασκήθηκαν την τελευταία 10ετία, και δη από το 2001 και μετά μετατρέπεται στο πρώτο ζωντανό παράδειγμα της γερμανικής ιμπεριαλιστικής τακτικής. Στη χώρα εξελίσσεται και ολοκληρώνεται με την ψευδεπίγραφη «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» η πιο βίαιη και πιο ωμή ξένη επέμβαση που έχει γίνει ποτέ, για να φιμώσει τον ελληνικό λαό και να ενταφιάσει για πολλές δεκαετίες τις ελπίδες του για καλύτερο μέλλον.

3.      Η εθνική ανεξαρτησία καταλύεται. Το μέλλον της χώρας υποθηκεύεται μέσα από αλλεπάλληλες δανειακές συμβάσεις που ακολουθούνται από απαράδεκτες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, που στόχο έχουν από τη μία το μικρότερο δυνατό κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο και από την άλλη την κατάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης.

Το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων λειτούργησαν και λειτουργούν ως «υποθηκοφύλακες» και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και του λαού κατ’ επιταγήν του ευρωπαϊκού ιερατείου.

Η λαϊκή κυριαρχία εξοβελίζεται, καθώς η ψήφος των πολιτών σε μια Κυβέρνηση μετατρέπεται σε αποδοχή μιας Κυβέρνησης «μαριονέτας» που αφού δεσμεύσει τη χώρα και το λαό, θα οδηγήσει σιδηροδέσμιες τις πολιτικές ηγεσίες, σε εκλογική διαδικασία με δεδομένη την πολιτική που θα πρέπει να ασκηθεί.

Το Σύνταγμα παραβιάζεται με τρόπο προκλητικό καθώς οι υποτελείς εκφραστές της νέας τάξης πραγμάτων αναγνωρίζουν πάνω από αυτό τις έξωθεν εντολές των δανειστών.

Το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και η εύρυθμη λειτουργία του εδράζονται στ