Ο πέμπτος καλός άνθρωπος

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Οικονομολόγος

Η χώρα μας αυτή τη στιγμή μοιάζει με καράβι που έχει πάθει βλάβη στη μέση του ωκεανού και είναι ακυβέρνητο. Και όπως το πλήρωμα του καραβιού καταναλώνει τα αποθέματα και περιμένει να περάσει κάποιο άλλο καράβι για να το σώσει, έτσι και η κυβέρνησή μας εξαντλεί και τα τελευταία κρατικά χρηματικά αποθέματα και τις τελευταίες αποταμιεύσεις των πολιτών και περιμένει κάποιος να έρθει να μας σώσει. Σε δυο, τρεις μήνες μόλις τελειώσουν τα χρηματικά αποθέματα θα ζητήσουμε πάλι δανεικά, αλλά αυτή τη φορά οι άλλες χώρες δεν θα μας δώσουν

γιατί θα μας πούνε δυστυχώς και τα δικά μας καράβια έχουν πάθει βλάβη και θα αργήσουμε να πιάσουμε στεριά και τα τρόφιμα δεν φτάνουν ούτε για τα δικά μας πληρώματα.   

Για να είμαι ειλικρινής η χώρα μας δεν αξίζει να σωθεί. Ο Αθανάσιος Διάκος πριν από τη μάχη της Αλαμάνας τελείωσε την ομιλία του με τα εξής λόγια .εάν πεθάνουμε θα κερδίσουμε δύο καλά, το πρώτο είναι ο παράδεισος και το δεύτερο είναι η ευγνωμοσύνη των μεταγενεστέρων. Για πια ευγνωμοσύνη όμως μιλάμε όταν η αχαριστία τρέχει από τα μπατζάκια μας; Φερθήκαμε άσχημα στην πατρίδα μας και τώρα η πατρίδα εκδικείται. Λέγαμε εμείς θα σώσουμε την πατρίδα; Ξεχνώντας ότι είμαστε τα φύλλα και ότι η πατρίδα είναι ο κορμός και αν ξεραθεί ο κορμός θα ξεραθούν και τα φύλλα. 

Όποιος λέει ότι εγώ μπορώ να σώσω την Ελλάδα είναι ψεύτης. Διότι τα πράγματα για την πατρίδα μας έχουν ξεφύγει πλέον από τις ανθρώπινες δυνατότητες. Τώρα ο μόνος που μπορεί να σώσει την Ελλάδα είναι ο Θεός. Ακόμα και αυτοί που γνωρίζουν το σχέδιο της σωτηρίας της Ελλάδας ξέρουν ότι αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Ο Θεός όμως επεμβαίνει με τις μεσιτείες των κεκοιμημένων και τις προσευχές των ζωντανών. Όταν ήταν να απαγχονιστεί ο δεκαεννιάχρονος  Ευαγόρας  Παλληκαρίδης, ένας από τους εφήβους που αγωνίστηκαν  και απαγχονίστηκαν από τους Άγγλους στον αγώνα της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου και την ένωση της με την Ελλάδα είπε στην αδελφή του:  ”Αν μ’ εκτελέσουν θα πάω στον Θεό και θα τον παρακαλέσω να είμαι ο τελευταίος που θα κρεμαστώ. Κι αν αυτές τις δύο, τρεις μέρες γίνει τίποτε, να καταλάβεις πως ο Άγιος Θεός άκουσε την παράκλησή μου”.  Την επομένη του απαγχονισμού του έγινε ανακωχή. Γλίτωσαν από την αγχόνη είκοσι μελλοθάνατοι. Ήταν ο τελευταίος που κρεμάστηκε. Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος με το θάνατο του απλώς φεύγει από τη ζωή αυτή και πάει σε μια άλλη διάσταση στην οποία βλέπει αδιάλειπτα το πρόσωπο του Θεού. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το δούμε εμείς αφού ο Θεός είπε στον προφήτη Μωυσή όταν αυτός ανέβηκε στο όρος Σινά για να πάρει τις δέκα εντολές : ” Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει το πρόσωπό μου και να ζήσει”. Όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν γι’ αυτήν την χώρα, άλλους τους γδάρανε ζωντανούς, άλλους τους σπάσανε τα κόκαλά τους ένα-ένα, άλλοι πεθάνανε ζητιάνοι κλπ και έχουν κοιμηθεί, δεν είναι νεκροί αλλά ζωντανοί. Λόγω όμως του αγώνα που κάνανε και σύμφωνα με τη