Οι επικίνδυνοι και ύποπτοι χειρισμοί της ΕΕ και οι κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης

Ανύπαρκτες οι εξαγωγές ιρανικού αερίου στην Ευρώπη.

Πού στοχεύουν οι αρχές της ΕΕ;
Σοβαρό έλλειμμα αξιοπιστίας εμφανίζεται να έχει η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και κατ’ επέκταση η Ε.Ε. στο σύνολο της, μετά την ακατανόητη απόφαση της Ε.Ε. την προηγούμενη Δευτέρα, στο πλαίσιο λήψης νέων σκληρών μέτρων κατά της Τεχεράνης να απαγορεύσει εξαγωγές ιρανικού φυσικού αερίου στις χώρες της Ε.Ε.

Πιο συγκεκριμένα, επικαλούμενοι την κατάφωρη παραβίαση των διεθνών υποχρεώσεων από την πλευρά του ιρανικού καθεστώτος αναφορικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα, οι Ευρωπαίοι υπουργοί

Εξωτερικών, κατά τη σύνοδό τους στο Λουξεμβούργο, αποφάσισαν πρόσθετα περιοριστικά μέτρα στον τραπεζικό τομέα, το εμπόριο, την ενέργεια και τις μεταφορές. Όπως ανακοίνωσε ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γκίντο Βεστερβέλε, αποφασίστηκε η απαγόρευση εισαγωγής ιρανικού φυσικού αερίου από τα κράτη-μέλη. Οι «27» απαγόρευσαν και τιςεξαγωγές «γραφίτη, μετάλλων, λογισμικού βιομηχανικών εφαρμογών» και έθεσαν περιοριστικά μέτρα στον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας».

Όμως, για όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς την ενεργειακή κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με ποιό τρόπο προμηθεύεται ενέργεια και από πού εισάγει πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ηλεκτρισμό είναι ξεκάθαρο ότι λόγω περιορισμού του δικτύου αγωγών μεταφοράς ούτε ένα κυβικό μέτρο ιρανικού αερίου δεν μπορεί να φθάσει τις ευρωπαϊκές αγορές. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει αγωγός που να συνδέει το δίκτυο της Τουρκίας, με τον οποίο είναι συνδεδεμένο το ιρανικό δίκτυο, με τις κυρίως ευρωπαϊκές αγορές˙ ούτε μέσω των Ανατολικών Βαλκανίων αλλά, ούτε μέσω Ελλάδος και Αδριατικής. Αυτό είναι και το διακύβευμα εξάλλου του Νοτίου Διαδρόμου, με στόχο την μεταφορά κασπιανού αερίου μέσω Τουρκίας προς Ευρώπη, όπου τόσο φαιά ουσία, όσο και εκατομμύρια ευρώ και χιλιάδες αεροπορικών μιλίων έχουν επενδυθεί από τους ιθύνοντες των Βρυξελλών και τις ενδιαφερόμενες εταιρείες.

Ως γνωστό, η μόνη χώρα της Ε.Ε. η οποία είναι συνδεδεμένη με αγωγό με την Τουρκία, μέσω του Ελληνό – Τουρκικού Ιnterconnector, είναι η Ελλάδα, η οποία προμηθεύεται 0,75 bcm αερίου κατ’ έτος από το Αζερμπαϊτζάν, και όχι από το Ιράν. Το αέριο αυτό το προμηθεύεται η ΔΕΠΑ μέσω σύμβασης της με την κρατική εταιρεία αγωγών της Τουρκίας, την BOTAS, το οποίο όπως αναφέρει η σχετική σύμβαση in black and white (σε περίπτωση που έχουν αχρωματοψία οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών) είναι αζέρικης προέλευσης. Αυτό έχει την σημασία του καθότι η Τουρκία βάσει σύμβασης με την Τεχεράνη από το 2005 εισάγει περί τα 8.0 bcm ιρανικού αερίου μέσω του αγωγού Tabriz- Erzurum. Όμως η Τουρκία δεν είναι χώρα μέλος της Ε.Ε. και άρα η απαγόρευση της Ε.Ε. δεν ισχύει. Καιως εκ τούτου το ερώτημα που εύλογα τίθεται από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο είναι προς ποιον τελικά απευθύνεται η νέα κύρωση της Ε.Ε.

Ασφαλώς όχι προς στην Ελλάδα, αλλά ούτε προς την Τουρκία, αλλά και προς ουδένα άλλο κράτος, αφού είναι επίσης γνωστό ότι το Ιράν δεν διαθέτει εξαγωγική δυνατότητα υγροποιημένου αερίου, LNG. Ορισμένοι, μίλησαν περί συμβολικής