Οι πολιτικοί των σκυλάδικων οδηγούν την Ελλάδα σε ταπείνωση

Δυσμενείς εξελίξεις αναμένονται για τη χώρα μας μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και δεν αποκλείονται ακόμα και τα χειρότερα για την κοινωνία

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Καμμιά φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά γίνεται τόσο πληκτικά που θυμίζει φάρσα, στην καλύτερη περίπτωση.

Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει με τις αντιδράσεις του κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη και την υπόθεση Καρούζου – Ζωγραφάκη αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα.

Το

βαθιά νυχτωμένο πολιτικό σύστημα ασχολείται με τις ανταλλαγές υπαινιγμών και υπονοουμένων διασκεδάζοντας με τους τσαμπουκάδες από απόσταση. Ούτε ένας δεν βρέθηκε να συστήσει μεγαλύτερη ψυχραιμία, να συγκρατήσει τα πολλά λόγια και να επισημάνει ότι οι θεσμοί και η εικόνα της χώρας αμαυρώνονται με όλες αυτές τις ιστορίες.

Κι αυτά δεν είναι δικές μου εντυπώσεις μόνον.

Αμερικανοί διπλωματικοί παράγοντες δεν κρύβουν πλέον κι επίσημα τον προβληματισμό τους για την εικόνα κατάπτωσης που εμφανίζει η Ελλάδα. Δεν χρειαζόταν το δημοσίευμα του “Spiegel” για να πληροφορηθούμε ότι δεν δουλεύει τίποτε στη χώρα μας.

Το παιγνίδι όμως γίνεται πιο περίπλοκο και πρέπει να το καταλάβουν επιτέλους οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί. Οι κ.κ. Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος και Φώτης Κουβέλης πρέπει να αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο μια πραγματικότητα που είχε μετατρέψει σε προεκλογική εξαγγελία ο κ. Κώστας Καραμανλής. Το κράτος πρέπει να επανασυσταθεί και να οργανωθεί από την αρχή.

Το «κακό» παράδειγμα

Πέρα από τους μικροκομματικούς σχεδιασμούς πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο κοινής αποδοχής για να ξεπεράσει η Ελλάδα το σκόπελο της κρίσης. Όσο χάνεται χρόνος, τα προβλήματα μεγαλώνουν. Η χώρα φαίνεται πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο παιγνίδι συσχετισμών που βρίσκεται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή. Δυστυχώς η κακομοιριά και ο ραγιαδισμός αποτελούν το χειρότερο διέξοδο στις προκλήσεις που θα διαμορφώσουν νέα δεδομένα για τις επόμενες δεκαετίες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο αμερικανικός παράγοντας εκτιμά ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη δεινότερη θέση απ’ όλες τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Μπορεί στην Ισπανία να παρατηρείται γενικώς ξεσηκωμός και θυμός εναντίον του πρωθυπουργού κ. Μαριάννο Ραχόι, ωστόσο, εκείνος επιδεικνύει δεινό διαπραγματευτικό σθένος και δεν εκπίπτει από τις πατριωτικές «κόκκινες γραμμές» που έχει θέσει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ιταλία. Ο τεχνοκράτης κ. Μάριο Μόντι, τον οποίο πολλοί πολιτικοί είδαν περιφρονητικά, προωθεί μέτρα που δεν προσβάλλουν την πατριωτική συνείδηση.

Η περίπτωση του κ. Στουρνάρα

Στη δική μας περίπτωση, οι Αμερικανοί νοιώθουν ότι η πολιτική ηγεσία κάνει ό,τι μπορεί ώστε να δοκιμαστούν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες ενώ οι συντεχνίες των εχόντων και των κατεχόντων, καθώς και οι «ηρακλειδείς» του βαθέως κράτους παραμένουν ανέγγιχτοι!

Ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο γίνεται αρνητική συζήτηση σχετικώς με την Ελλάδα στις ΗΠΑ αφορά στην απουσία του υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρν