ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ, ΑΠΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ, ΑΛΛΑ…

Μία ανάλυση εφ’ όλης της ύλης για τις κινητοποιήσεις, από “Το Χρησιμο”
Τελείωσα αργά από τη δουλειά μου, μετά τις 23:30 και κατέβηκα στο Σύνταγμα.            Υπήρχε ακόμα αρκετός κόσμος στην Πλατεία κάτω από τη Λ. Αμαλίας, αλλά και πάνω, λίγο πιο μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.            Στάθηκα και παρακολούθησα μια ελεύθερη συζήτηση που υπήρχε προς τη μεριά της Φιλελλήνων.            Κάποιοι συντόνιζαν, άλλοι προσπαθούσαν να οργανώσουν κάποιες ενέργειες της προσπάθειας αυτής.
Τί μου άρεσε :-          Ο κόσμος διψούσε να μιλήσει, να ξεσπάσει, να εκφραστεί. Μίλησαν νέοι, 40ρηδες, συνταξιούχοι. Μίλησαν άστεγοι του Κέντρου της Αθήνας.-          Υπήρχε σχετική ηρεμία, μέσα στην ένταση της ατμόσφαιρας.-          Ο κόσμος έδειχνε καλά με όλο αυτό το σκηνικό, το αποζητούσε όπως το ξερό χώμα το βρόχινο νερό. Χειροκροτούσε, επιδοκίμαζε, γελούσε.-          Έμαθα από κάποιον άλλο διαμαρτυρόμενο, που ήταν από νωρίς στη συγκέντρωση, ότι κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένα γκρουπ από διαδηλωτές της ΓΕ.ΝΟ.Π – Δ.Ε.Η, με γερανοφόρα και σήκωσαν πανό με συνθήματα. Ο κόσμος τότε, τραβήχτηκε πίσω, τους απομόνωσε. Τους άφησε να διαμαρτυρηθούν μόνοι τους και όχι να φανεί πως η προσπάθεια αυτή στηρίζει τη Συνδικαλιστική αυτή Οργάνωση. Μόλις αποχώρησαν, ξαναμαζεύτηκε ο κόσμος και κατέλαβε το οδόστρωμα της Λ. Αμαλίας, μπροστά στο Μνημείο του Αγν. Στρατιώτη.-          Ανέφεραν ότι σαν χθες, έγινε το Κίνημα του ‘’Βέλους’’ επί 7ετίας και ίσως είναι σημαδιακό. Τι δεν μου άρεσε :-          Υπήρχαν κάποιοι ‘’θερμοκέφαλοι’’, άλλοι μπορεί να τους ονόμαζαν και ‘’μπαχαλάκηδες’’, οι οποίοι ήταν με το παραμικρό έτοιμοι για φασαρία. Μερικοί ήταν πιωμένοι (ίσως δικαιολογημένο εν μέρει, αν ήταν εκεί από τις 18:00, που ξεκίνησε η διαμαρτυρία). Αλλά και πάλι, οι υπόλοιποι θα έπρεπε να τους ελέγχουν και να τους απομονώσουν αν χρειαστεί. Χαρακτηριστικά, εμφανίστηκαν κατά τις 01:00, τρία φορτηγά που έπρεπε να ξεφορτώσουν κάποια πράγματα στο χώρο του Μετρό. Ο ένας από τους οδηγούς, ζήτησε το μικρόφωνο, μίλησε πολύ ευγενικά, μας είπε πως σε 15 μέρες γεννά η γυναίκα του και έχει τρελλαθεί από τη χαρά του. Ζήτησε να μετακινηθούμε 5 μέτρα πιο πέρα, να περάσουν τα φορτηγά για να πάνε να ξεφορτώσουν, να βγάλουν κι αυτοί το ‘’νυχτοκάματό’’ τους. Μερικοί αντέδρασαν έντονα και είπαν όχι, κινήθηκαν απειλητικά εναντίον του οδηγού !! Τους συγκράτησαν κάποιοι άλλοι. Κάποιοι πρότειναν να γίνει ψηφοφορία !! Ψηφοφορία για το αυτονόητο, να αφήσουν κάποιους να δουλέψουν, που μπορεί το απόγευμα να ήταν κι αυτοί στη συγκέντρωση !! Τι να πω… Κάποιοι άλλοι, ψιλοπροκαλούσαν λεκτικά, τους άνδρες των Μ.Α.Τ, που ήταν παραταγμένοι σε σειρά, μπροστά από το Μνημείο του Αγν. Στρατιώτη. Ευτυχώς όμως και στις δύο περιπτώσεις, ήταν λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και αυτό είναι το ευχάριστο τελικά.  -          Με ανοικτή ψηφοφορία, ψηφίστηκε να διαβαστεί το ‘’Μανιφέστο’’, από την ανάλογη κίνηση στην Ισπανία. Κατά τη γνώμη μου δεν χρειαζόταν, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία (αλλά και που