Παρασκευή του Αγίου Μύρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Και ο τουρκικός τύπος αναφέρεται στην παρασκευή του Αγίου Μύρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Η εφημερίδα Haberturk  και με τον τίτλο «Ευλογήθηκε το Ιερό Μύρο όλης της Υφηλίου» γράφει ότι το Μύρο, το οποίο χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί κατά το Μυστήριο της Βάπτισης, ετοιμάστηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται εντός του Πατριαρχείου .

Στην τελετή που έγινε παραβρέθηκαν 53 Αρχιερείς από την Ρωσία,

την Τσεχία , την Ελλάδα και από διάφορες χώρες. Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι για το Αγιο Μύρο χρησιμοποιούνται 400 κιλά ελαιόλαδου , κρασί , ροδόνερο και 57 ειδών αρώματα.

Το Ιερό Μύρο ετοιμάστηκε από 8 φαρμακοποιούς και Μυρεψούς.

 

Στο τέλος της Θείας  Λειτουργίας την  Κυριακή των Βαϊων, έγινε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Πατριάρχη η τελετή της επίσημης ανάθεσης στον Μυρεψό Γεώργιο Σάββιτς και τους Ειδικούς Κοσμήτορας της εψήσεως του Αγίου Μύρου.

Διαβάστε εδώ την περιγραφή της εψήσεως του Αγίου Μύρου, όπως καταγράφεται στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου:

Το  Άγιο Μύρο ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας» και «χρίσμα επουράνιον», και όπως είναι γνωστό χρησιμοποιείται για να τελεστεί το μυστήριο του Χρίσματος, το οποίο τελείται αμέσως μετά το Βάπτισμα, για να μεταδώσει τις Δωρεές του Παναγίου Πνεύματος στο νεοφώτιστο. Το Άγιο μύρο χρησιμοποιείται, επίσης, στα εγκαίνια ιερών ναών, κατά τον καθαγιασμό της Αγίας Τράπεζας, στην καθιέρωση ιερών αντικειμένων, στην ανακομιδή ιερών λειψάνων κ.τ.λ.

Η τελετή παρασκευής και  καθαγιασμού του Μύρου γίνεται με μεγαλοπρέπεια και ιερή κατάνυξη και αποτελεί ιδιαίτερη εκκλησιαστική πράξη, που έχει μυστηριακό αλλά και ποιμαντικό χαρακτήρα. Η Εκκλησία προχώρησε στην παρασκευή του Αγίου Μύρου από το 2ο μ.Χ. αιώνα, προκειμένου να μπορεί να τελείται το Μυστήριο του Χρίσματος και στις πιο απόμακρες περιοχές, όπου δεν μπορούσαν να φθάσουν οι Άγιοι Απόστολοι, γιατί κατά την εποχή εκείνη εξαπλωνόταν ο Χριστιανισμός σε κάθε κατεύθυνση. Έως και τον 8ο αιώνα, το δικαίωμα της παρασκευής του Αγίου Μύρου το κατείχαν όλοι οι Επίσκοποι. Συν τω χρόνω, όμως, περιορίστηκε στους Προκαθημένους και κατόπιν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, ούτως ώστε να φαίνεται στο πρόσωπό του η ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η παρασκευή του Αγίου Μύρου θεμελιώνεται και αγιογραφικά στο Βιβλίο της Εξόδου (30, 18-38), όπου διαβάζουμε ότι ο Κύριος έδωσε την εξής εντολή στον Προφήτη Μωυσή:  «…λάβε ἡδύσματα, τὸ ἄνθος σμύρνης ἐκλεκτῆς πεντακοσίους σίκλους καὶ κινναμώμου εὐώδους τὸ ἥμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα καὶ καλάμου εὐώδους διακοσίους πεντήκοντα καὶ ἴρεως πεντακοσίους σίκλους τοῦ ἁγίου καὶ ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν εἲν καὶ ποιήσεις αὐτὸ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον, μύρον μυρεψικὸν τέχνῃ μυρεψοῦ˙ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον ἔσται. Καὶ χρίσεις ἐξ αὐτοῦ τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς καὶ τὴν λυχνίαν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς καὶ τὸ θυσια