Περιμένοντας αναποφάσιστος τον Γκοντό

Διαβάζομε, ακούμε και  βλέπομε στις τηλεοράσεις μας τους επαΐοντες της
πολιτικής μας ζωής, άλλους κουτσουρεμένους, άλλους αναντρανισμένους κι
άλλους εξαφανισμένους  -κι όλα αυτά με τις ψήφους μας- να διεκδικούν
εκ νέου τις τριακόσιες βουλευτικές έδρες.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, που φαίνεται ότι ποτέ δεν θα συνέλθει από
εκείνη την θλιβερή ιστορία της εκποίησης των τηλεπικοινωνιὠν στην
περίοδο της “Κάθαρσης”, αρνείται να συμμετέχει σε ένα νέο εγχείρημα.
Όποιος καεί στην κολοκύθα, φυσάει και το γιαούρτι, που έλεγε κι η
νόνα. Θυμούνται, υποθέτω, με τρόμο εκεί στον

Περισσό, την εποχή που ο
κ. Παπαδήμος της εποχής, ο καθηγητής Ζολώτας, παρέδιδε τον μισόν ΟΤΕ
στη Siemens και τον άλλο μισό σε επιχειρηματικά συμφέροντα, εξ
Ανατολικής Γερμανίας ορμώμενα. Λίγο πριν την ενοποίηση της Γερμανίας
σχεδιάζονταν αυτά, υπό το άγρυπνο βλέμμα της ενωμένης συγκυβερνώσας
αριστεράς. Τη διαχείριση των λεπτομερειών της αγοραπωλησίας ανέλαβαν
οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που ακολούθησαν.

Με τα ίδια μυαλά που έχει το Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά με πεντακάθαρες
συνειδήσεις, διότι οι περισσότεροι ήταν νήπια ή έφηβοι το 1989, οι
ριζοσπάστες κομμουνιστές μιλάνε επίσης για διαγραφή του χρέους,
θεωρώντας άσκοπο τον λογιστικό έλεγχο, ο οποίος, εξάλλου, έχει
κουκουλωθεί κάτω από το ατιμωτικό κούρεμα και το P.S.I.

Όμως σκέφτομαι ότι με δανεικά φτιαχτήκανε και τα νοσοκομεία, που
κάποιοι αφελείς συμπολίτες έχουν πεισθεί ότι τους τα έφτιαξε ο πονηρός
πολιτευτής της περιφέρειας τους, επειδή έτσι γράφει η αναθυματική
εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα. Όμως η αλήθεια είναι ότι με δανεικά τα
φτιάξαμε τα νοσοκομεία! Και τα σχολεία μέσα στα οποία διδάσκονται από
φωτοτυπίες τα ελληνόπουλα γράμματα, σπουδάσματα, του θεού τα πράγματα,
κι αυτά με δανεικάˑ άμποτε να πληρώναμε όλοι μας τον συμφωνημένο φόρο
και να μην αφήναμε το άχθος στα μόνιμα υποζύγια. Φτιαχτήκανε και
δρόμοι. Φτιαχτήκανε και πλατείες. Άλλο θέμα που κόστισαν η μία άλλες
δέκα. Ή που τρέχανε όλοι οι δήμαρχοι να χτίσουνε νέα δημαρχεία λίγο
πριν καταργηθούν οι Δήμοι τους από τον Καλλικράτη. Με δανεικά.
Γραφτήκανε και μερικά μεροκάματα. Δυστυχώς δεν είναι ολόκληρο το χρέος
παράνομο κι άδικο. Μέρος του πρέπει να  αποδοθεί γιατί δεν είμαστε δα,
ως λαός,  και γκρεκ (grecs), που θα πει απατεώνες στα παλιά γαλλικά.
Πρέπει να τα δούμε αυτά τα πράγματα. Κι ύστερα να ψάξουμε, φερειπείν,
τα τιμολόγια των Ολυμπιακών Αγώνων. Ή τις προμήθειες της Siemens στα
νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ή τις αγοραπωλησίες
ηλεκτραμαξών, φαλιρισμένων ναυπηγείων και γερμένων υποβρυχίων. Μπορεί
τα στοιχεία σε πολλές περιπτώσεις να έχουν εξαφανιστεί, αλλά οι
κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών είναι στη διάθεση του ελληνικού
κράτους και τα ακίνητα στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου και τις
υπόλοιπες μαγευτικές γωνιές του τόπου μας, αποτελούν ανεξίτηλα ίχνη
των καταχραστών. Κι ύστερα να εξετά