“Θερίζει” η μικροεγκληματικότητα

Από τον Μάνο Μ.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗ REAL PLANET ΣΕΛ. 4:

ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

«Oλα έγιναν πολύ γρήγορα, σχεδόν μέσα σε λίγα λεπτά. Πίστευα ότι ήμουν ασφαλής επειδή είχα χρησιμοποιήσει κλειδαριά για το ποδήλατο και το είχα δέσει μπροστά από ένα αστυνομικό τμήμα. Τελικά, όπως αποδείχτηκε, κανένα μέτρο δεν είναι αρκετό. Mέσα σε λίγη ώρα το ποδήλατό μου είχε εξαφανιστεί», διηγείται η Σοφία Σεπετζή, μία από τους αμέτρητους ποδηλάτες της χώρας που είδε το ποδήλατό της να κάνει «φτερά».Παρόμοιες ιστορίες με μικρές παραλλαγές στις λεπτομέρειες -όπως οι περιοχές, οι τύποι των ποδηλάτων και ο τρόπος δράσης των επιτήδειων- κατακλύζουν καθημερινά τις κοινότητες και τα φόρουμ των ποδηλατών. «Αγοράζεις διάφορες κλειδαριές, φτηνές, ακριβές, προσπαθείς να ασφαλίσεις το ποδήλατο σε σημείο που θα έχεις οπτική επαφή, αλλά και πάλι οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, καθώς καθημερινά μαθαίνουμε για νέα περιστατικά. Πλέον, είναι σχεδόν αδύνατο να είσαι ποδηλάτης και να μην έχεις βιώσει τουλάχιστον μια κλοπή», συμπληρώνει και ο Θωμάς Ταπακτσόγλου, ιδρυτής της ομάδας «Πολύχρωμοι Ποδηλάτες».Εχει να μοιραστεί πολλές συμβουλές για τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και τους κατάλληλους τύπους των κλειδαριών, ωστόσο, όπως παραδέχεται, ούτε ο ίδιος κατάφερε να γλιτώσει τις κλοπές.«Μέχρι στιγμής μου έχουν κλέψει δύο ποδήλατα και τώρα εύχομαι να μην. τριτώσει το κακό», λέει γελώντας. «Κατά καιρούς μπορεί να μου αφαιρούσαν τους καθρέπτες, τα φώτα ή τη σέλα, αλλά αυτά αντικαθίστανται εύκολα. Οταν σου κλέβουν το ποδήλατο όμως, οι πιθανότητες να το αντικαταστήσεις είναι λιγότερες λόγω του αυξημένου κόστους και της οικονομικής κρίσης. Μάλιστα, πολύς κόσμος διστάζει να προχωρήσει στην αγορά ενός ποδηλάτου, ακριβώς επειδή ακούει για τα καθημερινά κρούσματα κλοπών», συμπληρώνει.«Δύσκολο να αγοράσω νέο»Αυτοί ακριβώς οι δύο παράγοντες -κλοπές και κόστος- κάνουν και τον Νίκο Παυλίδη να διστάζει να προχωρήσει σε αγορά καινούργιου ποδηλάτου μετά την πρόσφατη κλοπή του δικού του.«Και να σκεφτείτε ότι το άφησα σε φυλασσόμενο χώρο, ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης, θεωρώντας πως δεν συνέτρεχε κανένας λόγος ανησυχίας. Το ποδήλατο ήταν ο μοναδικός τρόπος μετακίνησής μου και τώρα, λόγω κρίσης, είναι πολύ δύσκολο να αγοράσω κάποιο καινούργιο», μας λέει.Οπως αποκαλύπτει μάλιστα, πρόκειται για το δεύτερο περιστατικό που βιώνει καθώς πριν από λίγα χρόνια, άγνωστοι είχαν ψεκάσει με ψυκτικό την κλειδαριά του ποδηλάτου του και, αφού την έσπασαν, πήραν το ποδήλατο κι εξαφανίστηκαν. «Είναι κρίμα γιατί επενδύεις χρήματα σε κάτι που έχεις πραγματικό μεράκι και, όταν το χάνεις έτσι βίαια, χαλάει όλη σου η διάθεση», συμπληρώνει.
Το ζουμί όμως είναι το εξής: Οι ιδιοκτήτες δεν αναφέρουν τις κλοπές στην αστυνομία γιατί θέλουν να αποφύγουν τον κίνδυνο να μπλέξουν με τα γρανάζια της γραφειοκρατίας, χωρίς αποτέλεσμα, αφετέρου γιατί οι παλαιότεροι τους συμβουλεύουν να κάνουν μια βόλτα στις πιάτσες των συμμοριών αλλοδαπών, που πωλούν τα κλεμμένα ποδήλατα στην υπαίθρια, λαθραία δηλαδή,