Το ευρώ ως φούσκα, ο Σόρος, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ

Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος που οι Έλληνες, και πρωτίστως τα ελληνικά ΜΜΕ, συζητούσαν, επιδοκίμαζαν, αποδοκίμαζαν ή και κορόιδευαν – για τις υποσχέσεις τους – τα προεκλογικά προγράμματα των δύο υποψήφιων μονομάχων των εκλογών της 17ης Ιουνίου, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, στον υπόλοιπο κόσμο έκανε θραύση μια εύστοχη αλλά και προκλητική ομιλία του Τζορτζ Σόρος

Στην Ελλάδα, από όλα όσα περιλάμβανε αυτή η ομιλία, έγινε μια περιορισμένη αναφορά στην εκτίμηση του Τζορτζ Σόρος για το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών, την πρόβλεψή του ότι η Ευρωζώνη έχει άλλους 3 μήνες στη διάθεσή της να σώσει το ευρώ και – βεβαίως, βεβαίως… – στην έκκλησή του προς τη Γερμανία να αλλάξει πολιτική.

«Κατά την γνώμη μου οι αρχές έχουν ένα παράθυρο τριών μηνών στην διάρκεια των οποίων θα μπορούσαν ακόμη να διορθώσουν τα σφάλματά τους και να αναστρέψουν τις τωρινές τάσεις. Λέγοντας αρχές, εννοώ κυρίως τη γερμανική κυβέρνηση και την Bundesbank, διότι σε μια κρίση οι πιστωτές έχουν την ισχύ και τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Γερμανίας», ανέφεραν για παράδειγμα τα σάιτ της Καθημερινής και του Βήματος από όσα είπε ο Σόρος. Και συνέχιζε η Καθημερινή: “Αναμένω ότι η ελληνική κοινή γνώμη θα φοβηθεί αρκετά από την προοπτική της εκδίωξής της από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να δώσει μια μικρή πλειοψηφία εδρών σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό που είναι έτοιμος να εφαρμόσει τη σημερινή συμφωνία. Αλλά ουδεμία κυβέρνηση μπορεί να εκπληρώσει τους όρους αυτούς και η ελληνική κρίση είναι πιθανό να κορυφωθεί το φθινόπωρο. Ως τότε και η γερμανική οικονομία θα εξασθενεί, και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο για τη Γερμανίδα καγκελάριο να πείσει την κοινή γνώμη στη Γερμανία να αναλάβει πρόσθετες ευρωπαϊκές ευθύνες. Αυτό δημιουργεί το παράθυρο των τριών μηνών».

Αντιθέτως, στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και εκτός αυτής, το κομμάτι της ομιλίας Σόρος που αναπαράχθηκε κι έκανε θραύση ήταν ο τολμηρός, προκλητικός – αλλά και σωστός κατ’ εμάς – χαρακτηρισμός του ευρώ αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως φούσκας.

Ας δούμε το χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Υποστηρίζω πως η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει με φούσκα. Στα χρόνια της ανάπτυξης η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αυτό που ο ψυχαναλυτής Ντέβιντ Τάκετ έχει αποκαλέσει ‘φανταστικό αντικείμενο’ – μη πραγματικό άλλα άκρως ελκυστικό. Η ΕΕ ήταν η ενσάρκωση της ανοικτής κοινωνίας – μια ένωση εθνικών κρατών που βασίζονταν στις αρχές της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σεβασμού της νομιμότητας στην οποία κανένα κράτος ή εθνότητα δεν είχε κυρίαρχη θέση έναντι των άλλων.

Η διαδικασία της ολοκλήρωσης αναλήφθηκε από μια μικρή ομάδα πολιτικών ηγετών που έβλεπαν μακριά, οι οποίοι έκαναν αυτό που ο Καρλ Πόπερ ονόμασε ‘αποσπασματική κοινωνική μηχανική’. Αναγνώριζαν ότι η τελειότητα είναι άπιαστη. Έτσι έθεσαν περιορισμένους στόχους και αυστηρά χρονοδιαγράμματα και στη συνέχεια κινητοποίησαν την πολιτική βούληση για ένα μικρό βήμα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι όποτε το επιτύγχαναν η ανεπάρ