ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Γράφει ο ΠετροβούβαλοςΚατ’ αρχήν η υπενθύμιση για να μην ξεχνιόμαστε:Πάνος Καμμένος, χτες στην Κύπρο: “Η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή!”Όσοι απο εμάς το κατανοούν, οφείλουν να περιμένουν πολλά περισσότερα από τα όσα μέχρι τώρα έχουν προσφέρει τα κόμματα που αντιτίθενται δημοσίως  στα μνημόνια και τις πολύ σημαντικότερες δανειακές συμβάσεις, τη νομική ραχοκοκαλιά δηλαδή της Εσχάτης Προδοσίας, που συνεχίζει να συντελείται εις βάρος της Πατρίδας μας και του Λαού μας.Στο πολιτικό πεδίο, όσο ακόμα υπάρχουν τα συνταγματικά προσχήματα, βρισκόμαστε μπροστά στην τεράστια ανάγκη να ειπωθεί ξανά και ξανά η αλήθεια, ξεκάθαρα και όσο το δυνατόν δυνατότερα. Θα είναι περισσότερο από θλιβερό να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε επιδείξεις “πολιτικού πολιτισμού”, από εκείνους που θεωρούν πως μας εκπροσωπούν στο “αντιμνημονιακό μέτωπο”.  Κι όταν λέω «πολιτικό πολιτισμό», εννοώ και προς πολιτικούς και προς δημοσιογράφους και προς τους ίδιους τους πολίτες.Οι πράξεις που μας οδήγησαν εδώ, είναι απολύτως απαραίτητο να καταδικαστούν στις συνειδήσεις των Ελλήνων σαν πράξεις όχι απλώς ενδοτικών πολιτικών, αλλά σαν πράξεις παραδόσεως της Εθνικής μας κυριαρχίας και της συνακόλουθης εξαθλιώσεως και ηθικής εξοντώσεώς μας. Ακόμα πιό απόλυτη, είναι η ανάγκη για ξεκάθαρη δέσμευση της παραδειγματικής τιμωρίας των πολιτικών που συνέβαλαν με τη στάση τους σε αυτή την εξέλιξη, ενεργών και όσων την έχουν “κάνει” και πρόκειται να την “κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια”. Μόλις κάποιος ανακοινώσει πως δεν ψηφίζει πλέον αντεθνικά νομοσχέδια, τρέχουμε να τον αποθεώσουμε! ΛΑΘΟΣ! Αν είναι να συγχωρέσουμε, θα συγχωρέσουμε αυτόν που θα ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ τα εγκλήματά του και θα δεχθεί ΔΗΜΟΣΙΩΣ να υποστεί τις συνέπειες. Κι αυτό, ασχέτως του εάν θα μας απαλλάξει ή όχι από την πολιτική του παρουσία στις επερχόμενες εκλογές. Αλλιώς γυρίζουμε πίσω, στην αποδοχή της ατιμωρησίας των μαζικών εγκλημάτων κατά της Πατρίδας μας και της λήθης.Είναι κρίσιμη η ανάγκη για τη ξεκάθαρη δέσμευση της αποδόσεως Δικαιοσύνης. Κι αν τα στελέχη της Δικαιοσύνης έχουν αποδειχθεί ανίσχυρα λόγω νομοθεσίας, ή ότι άλλο, η σύσταση ορκωτών δικαστηρίων (ναι, εκείνων που έχουμε ξεχάσει τη σημασία τους σε μία δημοκρατία) είναι υπόθεση ενός νόμου της πρώτης ημέρας της Πατριωτικής κυβερνήσεως  που θα προκύψει, όταν, πρώτα ο Θεός, προκύψει.Πέρα όμως από τη Δικαιοσύνη και πέρα από τις δεσμεύσεις για άρνηση της εκπληρώσεως των όρων των δανειακών συμβάσεων, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι πρακτικά αδύνατο, να συνταχθεί ένα προεκλογικό πρόγραμμα που θα είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένο και επικοινωνιακά πιστευτό. Πρώτον επειδή δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος, ούτε οι πόροι και δεύτερον επειδή η κατάσταση είναι χαώδης και οι όποιες οικονομικές και γεωστρατηγικές προβλέψεις αυτή τη στιγμή φαντάζουν ερασιτεχνικές.Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί ένα πρόγραμμα, είναι η βούληση για την επιδίωξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος και του οφειλόμενου Εθνικού προσανατολισμού. Κι αυτό με τη σειρά του προαπαιτεί στελέχωση της διοικητικής κορυφής του κράτους από Έλ