Όταν η δημοσιογραφία ΔΕΝ έχει κέφια…

Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι τα εξώφυλλα των εφημερίδων, οι τίτλοι των ειδήσεων και τα ρεπορτάζ που διαβάζουν σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, τα γράφουν άνθρωποι. Άνθρωποι που μπορεί να τύχει μια μέρα να βιάζονται να φύγουν από το γραφείο, να θρηνούν το χρυσόψαρό τους που πέθανε ή απλώς να βαριούνται. Οι αναμάρτητοι που μόλις συνοφρυώθηκαν, παρακαλούνται να σκεφτούν πως, αν μη τι άλλο, οι ειδήσεις/ τα ρεπορτάζ/ οι τίτλοι που...
γράφτηκαν βιαστικά ή βαριεστημένα μας κάνουν μέχρι σήμερα να γελάμε. Για του λόγου το αληθές, ιδού μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα-λάθη τα οποία η σύγχρονη δημοσιογραφία επιμένει να αποδίδει στο «δαίμονα του τυπογραφείου» -κι ας πλησιάζει επικίνδυνα η εποχή που, μαζί με τους δαίμονες, θα πάψουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν και τυπογραφεία!
Οι διεθνείς δαίμονες…
- «Η Νταϊάνα ήταν ακόμα ζωντανή ώρες πριν πεθάνει». Ωραιότατες εναλλακτικές θα ήταν τα «η Νταϊάνα βρέθηκε νεκρή μετά το θάνατό της», ή «η Νταϊάνα ζούσε όταν γεννήθηκε».
- «Ο Tiger Woods παίζει με τα δικά του μπαλάκια, λέει η Nike». Προφανώς και το δημοσίευμα αναφέρεται στον θρύλο του γκολφ και το άθλημα που τον έκανε διάσημο. Τι σκεφτήκατε;
- «Ο μορφωτικός δείκτης του Missippi παρουσιάζει βελτίωση». Και αυτός ο τίτλος, με τα πηχυαία γράμματα, στον οποίο λείπει μια συλλαβή από το όνομα της πολιτείας, είναι η καλύτερη απόδειξη.
- «Δολοφόνος λέει ότι ο ντετέκτιβ κατέστρεψε την υπόληψή του». Θα ήταν ο ίδιος που διαπίστωσε ότι η Νταϊάνα ήταν νεκρή μετά τον θάνατό της. Ή ότι τα θύματα των ανθρωποκτονιών σπανίως μιλούν στην αστυνομία.
- «Τα θύματα των ανθρωποκτονιών σπανίως μιλούν στην αστυνομία». Εξαίρεση αποτελούν όσοι εξ αυτών καταλήγουν ζόμπι, και σηκώνονται από τον τάφο για να πάνε να καταθέσουν στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.
- «Στατιστικές δείχνουν ότι οι εφηβικές εγκυμοσύνες μειώνονται σημαντικά μετά την ηλικία των 25». Μετά τα 30, δε, σχεδόν εξαφανίζονται. Καμία έφηβη δεν μένει έγκυος στα 35 της!
- «Μονόχειρας χειροκροτεί την καλοσύνη των ξένων». Πώς τα κατάφερε τώρα ο άνθρωπος είναι άλλο θέμα! Μάλλον ο συντάκτης έπρεπε να βρει άλλο ρήμα για να χρησιμοποιήσει μεταφορικά!

…Και το ελληνικό δαιμόνιο
- Τα ημερολόγια δείχνουν 15 Αυγούστου του 1940. Μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα δημοσιεύει το ρεπορτάζ του ανταποκριτή της στην Τήνο, με τις γλαφυρές περιγραφές περί πανηγυριού και προσκυνητών, και το ευλαβές κλείσιμο «έγιναν τα συνήθη θαύματα». Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ο ανταποκριτής έχει προτιμήσει, αντί για την Τήνο, έναν κοντινότερο και ωραιότερο προορισμό, οπότε στο τηλεγράφημα περιγράφει αυτά που υποθέτει ότι συνέβησαν –«στο κάτω κάτω τα ίδια γίνονται κάθε χρόνο, πού να τρέχεις» μπορούμε να τον φανταστούμε να επιχειρηματολογεί. Επειδή, όμως, ο νόμος του Μέρφι βρίσκει πάντα την εφαρμογή του την χειρότερη στιγμή, εκείνη ακριβώς είναι η χρονιά που συμβαίνει τελικά κάτι διαφορετικό Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο: ο τορπιλισμός της «Έλλης» από τους Ιταλούς, ο οποίος φυσικά έλειπε από το ρεπορτάζ.
Φυσικά, υπάρχουν πά