Γέρε χρόνε φύγε τώρα, Άστον Κούτσερ έλα...

Όχι αγάπη μου, δεν βγαίνω από το σπίτι μου, αν δε με απειλήσουν– η δεν είναι να πάω θέατρο. Εγώ την κατατονία μου δεν την παραβιάζω έτσι εύκολα! Τώρα που δεν έχω και μεροκάματο πίσω από ένα γραφείο, που η περιφέρεια μου πήρε τόσα χρόνια το σχήμα της καρέκλας και τα δάκτυλα μου γάνωνε σαν πλήκτρα; Ούτε βάψου, ούτε χτενίσου, ούτε ανέβα στο τακούνι και βάλτου εξάτμιση να προλάβεις, ούτε πάρκαρε, ξεπάρκαρε.

Σπίτι μου και τρώω! Κάτι μελομακάρονα,

αμάσητα τα καταπίνω, το κουτί μου χει γλιτώσει! Για να βγω κάποτε θα γκρεμίσουν τον τοίχο, όπως κάνανε για τους Ολυμπιονίκες στην αρχαιότητα. Θα μου πείτε, την κατάθλιψη την έχεις σκεφτεί; Και τι είμαι εγώ για να «φλερτάρω» με την κατάθλιψη; Ελληνίδα σελέμπριτι που επιβάλλεται να την περάσω όπως τις παιδικές αρρώστιες; Και που λέει οστρακιά, κοκίτης, κατάθλιψη, παρακαλώ;

Τελευταίο κρούσμα, που δεν τους πολυέκανε την χάρη, η Μαρία Ηλιάκη. Από δω της το πήγαιναν σε συνέντευξη, από κει της τον φέρναν, αλλά η Μαρία στάθηκε στο ύψος της χαρούμενης εκπομπής της και όχι, δεν ενέδωσε στο να παραδώσει στο κοινό της, τηλέφωνο, διεύθυνση και τίτλους σπουδών του ψυχιάτρου της.

Τι σας έλεγα όμως, πριν απ αυτήν την τεράστια παρένθεση; Α, ναι! Πως δεν βγαίνω από το σπίτι, αλλά για τον Άστον Κούτσερ θα πέταγα επάνω μου το ριχτάρι του καναπέ –το μόνο ύφασμα που μου χωρεί πια- για να τον δω από κοντά. Το γράφε και η Ναταλία Γερμανού, στο twitter, χθες το βράδυ. Απέναντι της, ο Άστον Κούτσερ, καθόταν στο Βίλα Μερσέντες, μες στο ποτό, το τσιγάρο, τους μπράβους και τις καλλονές! Χώρισε με την Ντέμι Μουρ και πηρέ αμπάριζα και βγαίνει στα κλαμπ όχι μόνο της γειτονιάς τους, αλλά όλης της οικουμένης. Έκανε λέει Χριστούγεννα στην Ιταλία και πετάχτηκε και στην Ελλάδα για Πρωτοχρονιά. Καταπιεσμένο το χε αυτό, η Ντέμι!

Και μετά το Βίλα, πήρε τους μπράβους, τα ποτά και τα τσιγάρα του και τις καλλονές του ο Άστον και πήγε στον Κιάμο, να δει πως γλεντάνε οι ιθαγενείς! Ο φύλαρχος –τραγουδιστής τα δώσε όλα και το χωριό– θαμώνες συνέχισαν να διασκεδάζουν τους νταλκάδες τους μη δίνονταν σημασία στον ανθρωπολόγο – σταρ, δίπλα τους!

Δικαιωμένοι παρά την κρίση μας, διότι σε αυτό εδώ «το οικοπεδάκι του Θεού», την Ελλάδα έρχονται οι ξένοι, ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο, «με τα δώρα, με τραγούδια, με χαρά», καλή χρονιά, λοιπόν, αγαπημένες μου βασιλοπούλες. Ή έστω, καλύτερη χρόνια να έχουμε από την προηγούμενη. Και με έναν Άστον Κούτσερ, οι ελεύθερες...