Θέλω να χωρίσω απεγνωσμένα αλλά μένω για τα παιδιά

Το Queen.gr απαντά στα γράμματά σας

*Παρακαλούμε πολύ να μας στέλνετε τα κείμενά σας σε ελληνικά και όχι greeklish- όχι κεφαλαία και να ολοκληρώνετε τις λέξεις σας, για να μπορούμε κι εμείς να τα δημοσιεύουμε ως έχουν και να απαντάμε με μεγαλύτερη ευκολία...

Το γράμμα της αναγνώστριας

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΛΥΘΟΥΜΕ ΣΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

,ΑΠΟ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, ΚΑΙ ΜΕ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΟΒΕ ΤΟ ΠΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΟΨΕ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΕΔΩ ,ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΜΑ . ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, Ο ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΣΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΠΙΑ. ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΑΖΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ Κ ΗΡΕΜΟΥΝ. ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΟ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Κ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ; ΑΛΛΑ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ Κ ΤΑ ΛΑΘΗ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ Κ ΠΟΛΥ ΠΙΑ. ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΝΕΚΡΗ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΛΟ Κ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ, ΠΑΛΙ ΕΧΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ 3 ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΠΤ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ...

Η απάντηση του Queen.gr

Είναι πολύ σοβαρό αυτό που μου λες. Και το οικονομικό και το κομμάτι των τόσων χρόνων. Η ζωή είναι δική σου όμως και τα παιδιά μεγάλα. Δεν είναι παιδιά δηλαδή. Δεν ξέρω τι έχεις περάσει με το σύζυγό σου, αλλά το να θες να φύγεις είναι σίγουρα σοβαρό. Σε όποια ηλικία και να βρισκόμαστε η ζωή μας ανήκει και δεν υπάρχει ποτέ καλύτερη ηλικία από αυτήν που βρισκόμαστε. Πολύ απλά επειδή δεν θα γυρίσουμε ποτέ πίσω και δεν έχουμε πάει ακόμη μπροστά.

Ποτέ δεν είναι αργά και σίγουρα η αυτοκτονία δεν είναι λύση ούτε γι αστείο. Τα προβλήματα μέσα σε μία οικογένεια, πιέζουν και βασανίζουν όλους μας. Το θέμα είναι όμως τι κάνουμε. Το να τον μισείς για όλα δεν είναι λύση. Πιο πολύ με τον εαυτό σου αισθάνεσαι άσχημα που έμεινε μαζί του. Μόνο εσύ μπορείς να σε βγάλεις από τη δύσκολη θέση. H ζωή σου ανήκει το ξαναλέω. Δεν ανήκει ούτε στα παιδιά σου, ούτε στο σύζυγο ούτε στους συγγενείς. Δεν είναι ανάγκη να κατηγορήσεις άλλους ούτε να σε μισήσει κάποιος. Η ζωή τ αφέρνει έτσι που όλοι καταλαβαίνουμε τη θέση κάποιου που αναγκάζεται να φύγει. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να υποφέρει για να γελούν οι άλλοι. Ούτε καν τα ίδια του τα παιδιά. Τα παιδιά θα χαρούν αν βλέπουν τους γονείς τους ευτυχισμένους. Πραγματικά. Και ήρεμους έστω και χώρια. Η υποκρισία δεν κάνει καλό σε κανέναν.

Πρέπει να σκεφτείς και να αποφασίσεις. Οι άνθρωποι δεν είμαστε παρά οι επιλογές μας. Μπορείς να κάνεις μια άλλη επιλογή. Αν θέλεις να το αναλύσουμε περισσότερο μη διστάσεις.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ