H αποκαθήλωση ενός ειδώλου (photos+videos)

Στην πολυκύμαντη όσο και αμφιλεγόμενη ζωή του Ντιέγκο Μαραντόνα οι ημερομηνίες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο.

Κάποιες από αυτές έχουν συνδεθεί με κορυφαίες στιγμές της ποδοσφαιρικής του καριέρας, με τρόπαια, παγκόσμια κύπελλα, διεθνή καταξίωση. Κάποιες άλλες με τους κατά καιρούς «εφιάλτες» του. Και δυστυχώς στην πολυτάραχη ζωή του, έχει ζήσει πολλούς απ’ αυτούς. Υπάρχει όμως μία ημερομηνία που μπορεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, να χαρακτηριστεί ως ορόσημο για την «αρχή του τέλους». Είναι η ημερομηνία που σφράγισε την αποκαθήλωση ενός ειδώλου.

Κι αυτή δεν είναι άλλη από την 17η Μαρτίου.

Σαν σήμερα, 21 ακριβώς χρόνια πριν, στις 17 Μαρτίου 1991 ο κορυφαίος, σύμφωνα με τους περισσότερους, ποδοσφαιριστής που ανέδειξε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, συλλαμβάνεται θετικός σε αντιντόπινγκ κοντρόλ μετά τον νικηφόρο αγώνα της Νάπολι επί της Μπάρι (1-0). Η ουσία που ανιχνεύθηκε στον οργανισμό του διάσημου Αργεντινού μεσοεπιθετικού ήταν η κοκαϊνη και η τιμωρία που ακολούθησε ήταν η 15μηνη αποβολή από τα γήπεδα.

Ποτέ κανείς δεν έμαθε - και πιθανότατα δεν θα μάθει… - αν ο Μαραντόνα επηρεάστηκε τόσο πολύ από την δόξα και τη φήμη που βίωσε, ώστε ξέφυγε από τα όριά του, πλησίασε επικίνδυνα το φως, σαν την πεταλούδα που καίει τα φτερά της και αυτό ήταν το βαρύ «τίμημα» που κλήθηκε να πληρώσει.

Ούτε αν έπεσε θύμα της, ασυγχώρητης από πλευράς της ιταλικής Μαφία, ενέργειάς του να ζητήσει από τον ιταλικό Νότο να σταθεί στο πλευρό της Εθνικής Αργεντινής στον ημιτελικό μεταξύ Αργεντινής – Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1990, εκεί όπου με τον αποκλεισμό της «Σκουάντρα Ατζούρα» χάθηκαν τα εκατομμύρια που είχαν τοποθετηθεί πάνω στην Ιταλία, στο στοίχημα.

Οποια εκδοχή κι αν ισχύει, για το μεγάλο αστέρι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, για το καμάρι της Νάπολι, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.

Ο Μαραντόνα αγαπήθηκε πολύ στη Νάπολι και την αγάπησε επίσης. Λατρεύτηκε σαν Θεός, υπήρξε το απόλυτο ίνδαλμα, ακόμα κι όταν οι φήμες για την εξωγηπεδική του ζωή οργίαζαν. Αγωνίστηκε σ’ αυτήν επτά χρόνια, από το 1984 μέχρι το 1991 και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1987, 1990), ένα κύπελλο (1987) και ένα σούπερ καπ (1990), καθώς και ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1989). Την οδήγησε στο πρώτο της πρωτάθλημα ένα χρόνο μετά τον δικό του θρίαμβο στο Μουντιάλ του Μεξικού. Δύο χρόνια μετά είναι η ώρα και για την ευρωπαϊκή καταξίωση της ιταλικής ομάδας που κατακτά το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στο Μουντιάλ του 1990 ο Μαραντόνα παίρνει μέρος ως πρωταθλητής Ιταλίας για δεύτερη φορά. Βρίσκεται στον κολοφώνα της δόξας του, λατρεύεται από όλους και προσωπικά φιλοδοξεί να σηκώσει ένα ακόμα παγκόσμιο τρόπαιο μέσα στη χώρα όπου έζησε τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του. Το πρόβλημα είναι ότι το ίδιο επιθυμούν και οι διοργανωτές.

Ο Μαραντόνα φοράει τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής γνωρίζοντας ότι έχει στο πλευρό του ολόκληρη την Νάπολη. Ο δεσμός τους είναι άρρηκτος. Είναι ο άνθρωπος που επέτρεψε στους Ναπολιτάνους να ονειρευτούν ξανά. Τους πώρωνε όχι μόνο με το μαεστρικό παιχνίδι του, αλλά