Έτσι κι αλλιώς θα τα ξαναπούν...

Ο Ολυμπιακός δείχνει πλέον να αγκαλιάζει σφιχτά την πρωτιά στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου άρα και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.

Κοινή πεποίθηση είναι ότι ο αγώνας της Τετάρτης με τον Κολοσσό στη Ρόδο είναι το μόνο (και μεγάλο βάση εμφανίσεων της ομάδας του Φραγκιά αλλά και τελευταίο βάση προγράμματος) εμπόδιο του Ολυμπιακού προκειμένου να πετύχει το στόχο αυτό.

Τι σημαίνει

αυτό το πλεονέκτημα έδρας; Αυτή είναι μιά άλλη κουβέντα. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να το «μηδενίσει», όπως και να το κάνουμε είναι πλεονέκτημα. Όμως είναι σίγουρο επίσης ότι δε διασφαλίζει πρωτάθλημα. Σε σειρά αγώνων που κρίνεται στις τρεις νίκες παραδοσιακά επιβραβεύεται η ομάδα που είναι περισσότερο έτοιμη, περισσότερο συγκεντρωμένη, αλλά και «ανθεκτική» στα σκληρά ματς που- επίσης παραδοσιακά- γίνονται. «Ανθεκτική» τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά.

Μετά το ντέρμπι του Φαλήρου, υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά στα οποία αξίζει να σταθείς. Ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικός στην αμυντική του λειτουργία κι έτσι έβρισκε το δρόμο για εύκολα καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο στην αρχή. Αν προσέξατε τις στατιστικές κάρτες, ο Ολυμπιακός είχε 6/6 δίποντα στην πρώτη περίοδο. Πως να μην είχε 100% στα δίποντα όταν οι 5 ήταν αιφνιδιασμοί;

Κατάφερε να βγάλει εκτός παιχνιδιού τόσο το Διαμαντίδη με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να στερείται δημιουργίας όσο και τα «4άρια» του αντιπάλου. Από την άλλη, ο Βαγγέλης Μάντζαρης έδειχνε αποφασισμένος ν' αρπάξει την ευκαιρία που του δόθηκε. Ο Γιώργος Πρίντεζης πιστοποίησε ότι αυτή τη στιγμή είναι ο πιό φορμαρισμένος Έλληνας φόργουορντ. Η άμυνα λειτουργούσε ιδανικά (έχει κάνει σπουδαία δουλειά και πάλι σ' αυτόν τον τομέα ο Ντόρσι) κι αυτό σε συνδυασμό με το ότι οι «ερυθρόλευκοι» ευστόχησαν 6 φορές (!) στη λήξη του χρόνου επίθεσής τους, μεγάλωνε την αυτοπεποίθησή τους.

Όταν ο Παναθηναϊκός πήρε (ανέλπιστα;;;) λύσεις από το Λόγκαν και η διαφορά μειώθηκε στους τέσσερις (44-40) ο Ολυμπιακός βρήκε τη ψυχολογία να «πετάξει» σ' ένα επιμέρους σκορ 17-2 και να φτάσει στο 61-42! Τα στοιχεία του αγώνα δεν έδιναν απλώς υποψία νίκης και κάλυψης της διαφοράς των 4 πόντων του ΟΑΚΑ, αλλά θριάμβου...

Τι έγινε μετά; Ο Ομπράντοβιτς άρχισε τα... δικά του: Ο Περπέρογλου στο «4» με το σχήμα να χαμηλώνει αλλά το Σάτο να «καπακώνει» τα ριμπάουντ και γενικότερα την ομάδα να γίνεται περισσότερο «επιθετική» και πιεστική. Ο Γιασικεβίτσιους να διορθώνει τη δημιουργία του Παναθηναϊκού (ο Λιθουανός όσο κι αν δε φαίνεται έχει κάνει μεγάλη δουλειά στην αντεπίθεση), ο Καλάθης να αξιοποιείται αμυντικά με αλλαγές... χάντμπολ (μέσα στην άμυνα, έξω στην επίθεση), ο Βουγιούκας να κυριαρχεί στη ρακέτα.

Η διαφορά άρχισε σταδιακά να μειώνεται με δεδομένο ότι οι «πράσινοι» έπαιξαν και πολύ έξυπνα με το χρονόμετρο... Η τελευταία φάση έδωσε υποψία παράτασης αλλά ο Μπατίστ πατούσε τη γραμμή των 6,75 μέτρων κι ορθώς καταλογίστηκε δίποντο. Το ότι αναγκάζονται οι διαιτητές να σπεύδουν στις κάμερες της τηλεόρασης για να βγάλουν απόφαση (όπως έγινε και σ