Για άλλους πάρτι, για άλλους η …ζωή τους!

Όλα έτοιμα για το τζάμπολ του τέταρτου τελικού και τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε την …τελετή παράδοσης – παραλαβής των σκήπτρων. Με τη γνωστή ελληνική βιασύνη «τελειώσαμε» τον Παναθηναϊκό, …αναγάγαμε τον Ολυμπιακό στη μεγαλύτερη ομάδα της 15ετιας και έπεται συνέχεια.

Σίγουρα η επιτυχία στο final 4, έδωσε πολλά «credits» στους «ερυθρόλευκους», ωστόσο, ουδέποτε ΜΙΑ επιτυχία δε …γύρισε τον ήλιο. Θέλει συνέχεια και υπομονή, ενώ παράλληλα θέλει και σύνεση κυρίως από τους …γνώστες που έχουν αλληθωρίσει,

μη ξέροντας πιο δρόμο να διαλέξουν, ανήκοντας στους …αναποφάσιστους (και φυσικά δε μιλάω για οπαδούς).

Σε λίγες ώρες, λοιπόν, θα ξέρουμε αν ο Παναθηναϊκός θα έχει ακόμη μια ευκαιρία ή ο Ολυμπιακός, που μέχρι στιγμής έχει κάνει πιο πειστικές εμφανίσεις, θα πάρει μετά από 15 χρόνια τον τίτλο του Πρωταθλητή. Η αυριανή αναμέτρηση, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα πρέπει ν’ αποτελέσει μια μεγάλη γιορτή για τους φίλους του Παναθηναϊκού. Να με συγχωρείτε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η κούπα να έχει την ίδια αξία για τους «πράσινους», σε σχέση με την ανάγκη που την έχουν στον Πειραιά.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν εννοώ πως ο Παναθηναϊκός δεν καίγεται για τον τίτλο, αλλά όταν έχεις 13 τα τελευταία 14 χρόνια, δεν μπορεί να έχεις την ίδια …καούρα με κάποιον που τελευταία φορά το σήκωσε το 1997. Διευκρινίζω, πως δεν αναφέρομαι στη δίψα και το κίνητρο παικτών και προπονητών, αλλά σε αυτό του απλού φιλάθλου, στον οποίο στην τελική απευθυνόμαστε.

Μια Αυτοκρατορία δε χτίζεται με παλάτια στην άμμο, δεν μπορεί να συντηρηθεί με επιτυχίες της μιας χρονιάς, θέλει και συνέχεια. Μακάρι γα το καλό του ελληνικού μπάσκετ να συνεχίσει και ο Ολυμπιακός να φέρνει επιτυχίες στη χώρα και να παραμένει ανταγωνιστικός κάθε χρόνο στους τελικούς του Ελληνικού Πρωταθλήματος.

Πηγαίνοντας στα αγωνιστικά, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ουδέποτε έχει βρεθεί με 2-1 πίσω στο σκορ, όπως επίσης δεν του έχει δοθεί η ευκαιρία να διεκδικήσει την κούπα σε πέμπτο ματς στο ΣΕΦ. Θα έχει και αυτό το ενδιαφέρον του. Από εκεί και πέρα, οι «πράσινοι» για να μπορέσουν να κατηφορίσουν στο Φάληρο, οφείλουν να διορθώσουν πολλά από τα κακώς κείμενα του τρίτου τελικού. Να «δουλέψουν» στα αμυντικά τους ριμπάουντ, να περιορίσουν τους παίκτες «κλειδιά» του Ολυμπιακού (Παπανικολάου, Πρίντεζης, Άντιτς), μα πάνω απ΄ όλα να βρουν βοήθειες από περισσότερους παίκτες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι Σάτο, Καλάθης που πραγματοποιούν ένα κάκιστο finish και οι εναπομείναντες αναμετρήσεις αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις.

Ευχή όλων, η ατμόσφαιρα του τέταρτου τελικού να είναι ανάλογη των τριών προηγούμενων αγώνων και έτσι να έχει γίνει ένα βήμα προόδου από τους οπαδούς. Δεν αντέχει το μπάσκετ άλλα …χτυπήματα. Γενικότερα το σύστημα του αθλητισμού πρέπει να …ξεράσει επιτέλους τα φαινόμενα βίας. Δεν πάει παρακάτω.