Γιατί «όχι» Έλληνας προπονητής

Οι προδιαγραφές που έχουν θέσει οι διοικούντες τον Ολυμπιακό ενόψει της επόμενης σεζόν, αλλά, πιθανότατα, και των χρόνων που θα ακολουθήσουν, είναι πολύ συγκεκριμένες. Ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου με όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ταλαντούχους παίκτες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα και δύο-τρεις μεταγραφές ξένων πρώτης διαλογής.

Λογικό είναι να σκέφτονται κάτι τέτοιο οι αρμόδιοι του συλλόγου από τη στιγμή που οι συνθήκες και το γενικότερο πλαίσιο της οικονομικής κατάστασης, οδηγεί προς αυτή

την κατεύθυνση. Όταν οι βασικοί αντίπαλοι αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, είναι ευκαιρία να χτιστεί ο νέος Ολυμπιακός των επόμενων χρόνων που θα στηριχθεί σε εγχώρια υλικά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον βασικό κορμό.

Κάτι ανάλογο είχε γίνει και πριν από περίπου 15 χρόνια με Γεωργάτο, Γιαννακόπουλο, Τζόρτζεβιτς, Μαυρογενίδη, Αλεξανδρή και πολλούς άλλους, οι οποίοι κράτησαν τον Ολυμπιακό στην κορυφή για πολλά χρόνια και έκαναν το... αγροτικό της ομάδας στο Champions League, μέχρι να φτάσουμε στις επιτυχίες που ακολούθησαν και κορυφώθηκαν φέτος με 6 νίκες σε 10 διεθνή ματς.

Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι για ποιο λόγο έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο τον «νέο και Έλληνα» Ολυμπιακό να «χτίσει» Έλληνας προπονητής. «Ποιος θα μπορούσε;» είναι το επόμενο ερώτημα. Πολλοί, σίγουρα δεν υπάρχουν, κάποιοι, όμως, από τη νέα γενιά των τεχνικών της χώρας μας, ίσως θα μπορούσαν να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει στο ισπανικό μοντέλο ή έστω το μοντέλο της Ιβηρικής Χερσονήσου, μιας και είναι πολλές οι πιθανότητες να έρθει τελικά Πορτογάλος προπονητής. Πρώτα απ' όλα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος Έλληνας κόουτς που δείχνει έτοιμος να σηκώσει αυτό το βάρος. Ο Γιώργος Δώνης θα μπορούσε να είναι μια προοπτική, αλλά το «πράσινο» παρελθόν του ως ποδοσφαιριστής και το αποτυχημένο πέρασμά του από τον πάγκο της ΑΕΚ, αποτελούν εκ προοιμίου αποτρεπτικούς παράγοντες.

Μια άλλη λύση θα μπορούσε να είναι -στο μέλλον- ο Αντώνης Νικοπολίδης, η κάποιος άλλος πρώην άσος του Ολυμπιακού που θα δείξει στην πορεία πως είναι ικανός να αναλάβει ,όπως συνέβη πριν από μερικά χρόνια με τον Τάκη Λεμονή. Κάποια στιγμή έφτασε κοντά και ο Αλέξης Αλεξανδρής, αλλά τον... πρόλαβε η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Γιαννακόπουλος, Μαυρογενίδης και Ελευθερόπουλος, για παράδειγμα, έχουν πάρει ήδη τα απαραίτητα διπλώματα και ετοιμάζονται για νέα καριέρα ως προπονητές, αλλά ακόμη δεν απέκτησαν την απαιτούμενη εμπειρία...

Επαναλαμβάνω πως και να υπήρχε κάποιος που να πληροί τις προϋποθέσεις στην παρούσα φάση, δύσκολα θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση ο Μαρινάκης και οι λόγοι είναι πολλοί. Ένας Ισπανός προπονητής, για παράδειγμα, έχει μάθει το ποδόσφαιρο σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, οπότε έχει άλλες παραστάσεις, όπως συνέβη στην περίπτωση του Βαλβέρδε.

Ένας άλλος λόγος, ακόμη πιο ρεαλιστικός είναι ότι κάποιοι από τους Έλληνες προπονητές περισσότερο