Κι όμως: πόσα κρύβονται πίσω από τα «1-0»…

Λέγαμε χθες ότι το να κρατήσει κάποιος μόνο το «1-0» από τα τελευταία πέντε τέτοια αποτελέσματα του Παναθηναϊκού, χωρίς να συνυπολογίσει ένα σωρό ακόμη παραμέτρους κάθε ενός από αυτά τα ματς, μοιάζει από όψιμη έως… ύποπτη αγωνία για το μέλλον. Διότι φτωχά μεν ως σκορ κι αν είναι, δεν ήλθαν όλα με τον ίδιο τρόπο, ούτε υπό τις ίδιες συνθήκες.

Για παράδειγμα, με την Κέρκυρα το γκολ

το έβαλε ο Λέτο νωρίς αλλά στη συνέχεια η εικόνα ήταν, πράγματι, τέτοια που προκάλεσε προβληματισμό. Όμως το παιχνίδι ερχόταν μετά από την ψυχρολουσία του 1-1 (στις καθυστερήσεις κιόλας) με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, στην Αθήνα είχε 18 βαθμούς, οι «πράσινοι» έπαιξαν με 4-2-3-1 και το κέντρο άμυνας ήταν Μπίαρσμιρ-Καντέ.

Μια βδομάδα μετά, στις 15 Ιανουαρίου, στα Γιάννινα, ο παγετός είχε… μικρύνει σε φάρδος το γήπεδο κατά αρκετά μέτρα από τη μία πλευρά, ο Σπάθας προκάλεσε απίστευτο εκνευρισμό με τα ήξεις-αφήξεις του, το κέντρο άμυνας ήταν Μπίαρσμιρ-Βύντρα, ο Καρνέζης «κατέβασε» ρολά, η διάταξη ήταν και πάλι 4-2-3-1, το ματς ήταν γενικότερα συναρπαστικό και τη λύση έδωσε ο Κλέιτον, που στο προηγούμενο ματς είχε συγκαταλεχθεί μεταξύ των υστερήσαντων.

Τρεις μέρες μετά, στο εξ αναβολής της 4ης αγωνιστική με τη Δόξα Δράμας στο Ολυμπιακό Στάδιο, το σύστημα ήταν 4-4-2, ο Κατσουράνης έπαιξε στο πλάι του Μπίαρσμιρ, το γκολ ήρθε από τον… λίμπερο στο 88’, αλλά συνολικά, ο Παναθηναϊκός μέτρησε 14 τελικές και 10 κόρνερ και, γενικά, έδειξε όχι απλώς να συνέρχεται, αλλά να πατάει γερά στα πόδια του και να βρίσκει λύσεις.

Στις 22 του μηνός, με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ, ο Κατσουράνης έπαιξε πάλι κέντρο άμυνας μαζί με τον Σουηδό σ’ ένα 4-4-2 ξανά (κατάλληλο για την –πάντοτε- μελετημένη ομάδα του Περιστερίου) , αλλά αποχώρησε νωρίς λόγω τραυματισμού και αυτός που λύτρωσε την ομάδα στο 88’ ήταν ο Κουίνσι. Κεντρικό πρόσωπο του ματς όμως ήταν ο Βιτόλο και η γενικότερη εικόνα ήταν ομάδας που θα ήταν άτυχη αν δεν έβαζε, τελικά, γκολ.

Βολικότατα, κάπου εδώ, «ξεχνιέται» ότι πριν από το δεύτερο ματς με τη Δόξα, στις 29 του μηνός μεσολάβησε κι ένα παιχνίδι με τον Λεβαδειακό στο οποίο οι «πράσινοι» ήταν καταιγιστικοί, με 21 τελικές, 12 κόρνερ και 3 γκολ (δύο από τον Τοτσέ), παρότι ο Μπίαρσμιρ είχε μείνει εκτός και κέντρο άμυνας ήταν ο Σαριέγκι με τον Κατσουράνη! Ας είναι. Η ουσία παραμένει αυτή που προσπαθούμε να υποδείξουμε με τα πιο πάνω:

Ότι στο ματς με τη Δόξα στη Δράμα, στις 29 του μηνός, ο Παναθηναϊκός «επέστρεψε» στα 1-0, ναι. Αλλά και πάλι με άλλο κέντρο άμυνας (Σαριέγκι-Μπίαρσμιρ), με άλλους πρωταγωνιστές (Σιμάο-Κουίνσι κυρίως) και μ’ ένα γκολ που κακώς δεν μέτρησε στο 4ο λεπτό και που θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε τελείως διαφορετική εξέλιξη και από απλά «ισορροπημένο» να είχε κάνει το ματς περίπατο.

Εάν λοιπόν, τα πιο πάνω, δεν καταδεικνύουν ξεκάθαρα ότι υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα ακόμη πέρα από την «φτώχεια» του «1-0» να πατήσει κάποιος επάνω τους και να ΜΗΝ οδηγηθεί στο εύκολο συμπέρασμα ότι «η τύχη κάποια στιγμή θα γυρίσει την πλάτη της»