Να αρχίσει να «κερδίζει» παίκτες

Ειλικρινά, δεν πρόκειται να μείνω στο σουτ του Σλούκα πίσω από το κέντρο του γηπέδου, που έστειλε το ματς με τη Γαλατασαράι στην παράταση. Σε τέτοιες φάσεις απλώς πετάς τη μπάλα, δεν έχει να κάνει με ικανότητα ή με προπόνηση.

Το σουτ στο οποίο θα επιμείνω είναι το άστοχο του Σλούκα στο τέλος της παράτασης όταν γράφτηκε ο επίλογος στο «Αμπντί Ιπεκτσί» με τον Ολυμπιακό να αποχωρεί ηττημένος από τη Γαλατασαράι.

Ναι, το έχασε ο Σλούκας. Αλλά από τέτοιες καταστάσεις οι νεαροί παίκτες, αυτοί που αρχίζουν

να γράφουν την καριέρα που θέλουν να κάνουν σε υψηλό επίπεδο, έχουν πολλά να κερδίσουν. Μαθαίνουν πολλά... Κι ο Σλούκας είναι ένα παιδί που το λέει η καρδούλα του και για να είμαι ειλικρινής τώρα αρχίζει να παίρνει ένα μέρος απ' αυτό που πραγματικά αξίζει από το Ντούσαν Ίβκοβιτς. Αν κι ακόμα εκτιμώ- ίσως να κάνω και λάθος- ότι ο «Ντούντα» ακόμα δεν του δίνει το χρόνο που του αναλογεί, όπως τουλάχιστον βλέπουμε απ' αυτά που συμβαίνουν στο παρκέ.

Ο Κώστας έχει ακόμα χρόνια μπροστά του κι άπειρα σουτ για να κάνει. Το θράσος το έχει. Ήδη έχει αναγκάσει τον προπονητή του να τον αποδεχτεί, άλλωστε δεν είναι μυστικό ότι δεν υπολόγιζε πριν αρχίσει η σεζόν. Τους λόγους τους ξέρει μόνο ο Ίβκοβιτς και δεν πρόκειται να τον κρίνω. Όσα ξέρει ένας προπονητής για την ομάδα του και τους παίκτες του δεν μπορεί να τα ξέρει κανείς απ' εμάς.

Όμως στην πορεία ο Σλούκας «κέρδισε» την πρώτη μάχη. Έπεισε τον προπονητή του ότι προφανώς τον αδικούσε και πλέον παίρνει μερίδιο συμμετοχής. Το ότι έχασε ένα κρίσιμο σουτ δεν αλλάζει την καριέρα του κι αυτό είναι το σίγουρο. Κι εύστοχο να ήταν πάλι θα είχε να ανέβει... βουνό ολόκληρο ο Σλούκας για να φτάσει εκεί που θέλει.

Για τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή είναι απαραίτητο ν' αρχίσει να «κερδίζει» παίκτες μέσα από τη διαδικασία στην οποία έχει μπει, με το μειωμένο μπάτζετ αλλά και τα πολλά νιάτα που περιλαμβάνονται στο ρόστερ του. Διότι ειλικρινά, με τα δισεκατομμύρια που είχαν ξοδέψει οι Αγγελόπουλοι όλα αυτά τα χρόνια που διοικούν τον Ολυμπιακό, δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο παίκτη ή κάποιους παίκτες που «κέρδισε». Μπορώ να θυμηθώ βεβαίως πολλούς που έχασε με τις... αλλαγές του ρόστερ κάθε χρόνο.

Είναι προσωπική η εκτίμηση- και την έχω από την αρχή της χρονιάς- ότι το «ταβάνι» του Ολυμπιακού είναι το ΤΟΡ-16 και απόλυτη επιτυχία θα θεωρηθεί η παρουσία στα πλέι οφ. Γι' αυτό κι επικεντρώνω αλλού την προσοχή μου, γι' αυτό κι αναφέρομαι στο Σλούκα.

Παρεμπιπτόντως, ο Τζαμόν Λούκας αποδεικνύει πόσο σπουδαίος παίκτης είναι με τις ικανότητές του αλλά και τη «λογική» που έβαλε στο παιχνίδι της Γαλατασαράι όταν ο Λάκοβιτς προσπαθούσε να παραστήσει τον «ήρωα» και να πάρει το ματς μόνος του.

Μήπως θυμόμαστε ποιός προπονητής ήταν εκείνος που πρώτος τον έβαλε να παίξει σε υψηλό επίπεδο; Ναι, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, στο Μαρούσι της Euroleague. Και θυμάμαι τότε που μου είχε πει το εξής: «Είναι πολύ δύσκολο, σε ομάδες επιπέδου Αμαρουσίου να βρεθεί αμερικανός με 6-8 ασίστ και 3-4 κλεψίματα στο παιχνίδι, να