Ο άνθρωπος που δεν άφησαν να κάνει Ρεάλ τον Εθνικό...

Αν υπήρχε τίτλος για τον πιο ιδιαίτερο πρόεδρο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, τότε σίγουρα ο Δημήτρης Καρέλλας θα ήταν το απόλυτο φαβορί...

Τα πρώτα χρώματα είχαν απεγκλωβιστεί εδώ και αρκετές ώρες από την άμπωτη των σκοταδιών, ωστόσο ο ήλιος αρνιόταν πεισματικά να ξεμυτίσει από την κρυψώνα του στον ουρανό του Πειραιά.

Δίσταζε να παραδοθεί στην ημέρα και παίζοντας κρυφτό πίσω από τα σύννεφα, πότε πότε έκανε δειλά την εμφάνισή του πριν το μετανιώσει και γυρίσει πίσω. Όχι, δεν φοβόταν μήπως το κατακόκκινο

πρόσωπό του τρομάξει τους αγουροξυπνημένους, είχε μόνο αφουγκραστεί το βαρύ κλίμα και ένιωθε ήδη παράταιρος. Τα σκοτεινιασμένα σύννεφα είχαν προμηνύσει για τις διαθέσεις τους περιμένοντας υπομονετικά τις διαθέσεις του πριν κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά πάνω από την ανόρεχτη πόλη που πενθούσε.

Σε λίγο θα έσπαγε τη σιωπή ο πρώτος λυγμός, λυτρώνοντας τα συναισθήματα που πλημμύρισαν κάθε μάτι και μια οικεία φωνή θα αντιστεκόταν γυμνή στο κλάμα του ουρανού: «Ε ρε Εθνικάραααααα!».

Ο Γιάννης Μαντζουράνης (ο γνωστός Εθνικάρας), μαζί με μια παρέα παλιών Εθνικών, αγνών φιλάθλων, παραγόντων, αλλά και ποδοσφαιριστών άλλων ομάδων, αποχαιρετούσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, αψηφώντας τη βροχή πάνω σε έναν τοίχο, τον Δημήτρη Καρέλλα. Κάπου στη Βουλιαγμένη, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τα λούσα μέσα στα οποία κούρνιασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το χώμα, όπου του απαγορευόταν να πατήσει λόγω χρεών στο Δημόσιο, θα άνοιγε τα σπλάχνα του για υποδεχθεί έναν άνθρωπο για τον οποίο ήταν ευχή και κατάρα να συνδέσει το όνομά του με τις λαμπρές σελίδες ενός εκ των πιο ιστορικών συλλόγων στην Ελλάδα. Του Εθνικού Πειραιώς…

Την ίδια ώρα, ένας επιθανάτιος ρόγχος θα συνόδευε τον οδυρμό ολόκληρων γενεών που έθρεψε με όνειρα, την κεντιά μιας ομάδας, την απώλεια μιας πόλης και την ορφάνια ενός ελληνικού ποδοσφαίρου που έλεγε το τελεσίδικο αντίο σε έναν πρόεδρο, ο οποίος άγγιξε το όνειρό του να δημιουργήσει μια Ρεάλ στην Ελλάδα πριν τους Ισπανούς, ωστόσο οι συνοδοιπόροι του το φυλάκισαν ανερυθρίαστα…

Ο πρόεδρος που θα ήθελε κάθε οπαδός

Γόνος της οικογενείας επιχειρηματιών Καρέλλα, ο δυναμικός και οικονομικά ανεξάρτητος Δημήτρης, ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης (στην Ευρώπη τότε) και ιστορικής πλέον εταιρίας κλωστοϋφαντουργίας «ΑΙΓΑΙΟΝ Α.Ε» (η οποία έδρευε στον Πειραιά με εργοστασιακές μονάδες στο Άργος, στο Άστρος Κυνουρίας, στη Βέροια και στο Λαύριο), όχι μόνο πρόσφερε ηθική και πρωτοφανή οικονομική στήριξη στον πειραιώτικο σύλλογο, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50, αλλά με την πανίσχυρη ομάδα που δημιούργησε έμελλε να ανατρέψει τα δεδομένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη μην λογαριάζοντας τα χρήματα, ο Καρέλλας θα προχωρήσει σε ακριβές μεταγραφές και προσθήκες που καθιστούν τον Εθνικό υπολογίσιμη δύναμη τόσο στην Ελλάδα, όσο και εκτός συνόρων αφού θα κληθεί να δώσει φιλικά με ομάδες όπως η Ίντερ, η Γαλατασαράι και μεγαθήρια των Βαλκανίων. Αντικομφορμιστής, αναρχική και ταυτόχρ