Ο εχθρός ήταν εντός...

Κλοπή, μας έκλεψαν, κλέφτες. Και γιατί όχι; Δεν βρήκε την μπάλα με το χέρι ο Χούμελς; Τη βρήκε. Άρα, κλοπή, τελεία και παύλα. Γιατί να αφήσουμε μια λεπτομέρεια να μας χαλάσει την ιστορία και τα πρωτοσέλιδα;

Ας σταθούμε στο χέρι κι ας μην ασχοληθούμε με το αν ο πέμπτος διαιτητής υπέδειξε φάουλ στον τερματοφύλακα, με το αν ο διαιτητής σήκωσε το χέρι του και αμέσως μετά έγνεψε “ΟΚ” στον βοηθό του πίσω από την γραμμή του άουτ.

Το αυτό ισχύει για την Μέρκελ, τους Γερμανούς που μας κυνηγάνε και όλα αυτά τα γραφικά. Το

καλό είναι πως από χθες έχουμε νέους εχθρούς να κατηγορούμε για όλα, αφού ο Σαρκοζί ήταν αυτός που έκανε δηλώσεις και φανέρωσε την οργή του για τις κινήσεις του μυστακοφόρου πρωθυπουργού μας. Το “μυστακοφόρος” είναι απαραίτητο, γιατί έχουμε δύο, έναν με μουστάκι κι έναν υπέρβαρο.

Οι δηλώσεις Σαρκοζί ήρθαν σε τέλειο τάιμινγκ, αφού πλέον ο Ολυμπιακός θέλει μόνο νίκη στην Μασσαλία και πλέον οι Γάλλοι είναι ο εχθροί που μας κυνηγάνε. Και μην ξεχνάμε πως, αν ο Ολυμπιακός πάρει αποτέλεσμα στην Γαλλία και μείνει στο κυνήγι της 2η ή της 3ης θέσης, τότε την τελευταία αγωνιστική υποδέχεται την Άρσεναλ του Βενγκέρ, που είναι ο ίδιος ο διάβολος, αφού και Γάλλος είναι και γεννημένος στο Στρασβούργο, δίπλα στα σύνορα με τη Γερμανία. Αργήσαμε, αλλά νομίζω πως πλέον όλοι έχουμε καταλάβει πως η κλήρωση του Ολυμπιακού ήταν 100% στημένη από τους εχθρούς του έθνους, που ήθελαν και θέλουν να μας πλήξουν και σε ποδοσφαιρικό επίπεδο.

Για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά για τον αγώνα, νομίζω πως ο Παπαδόπουλος μίλησε ψύχραιμα μετά το τέλος της αναμέτρησης και τα είπε όλα: “Ατυχήσαμε στην αρχή, δεν καταφέραμε να αντιδράσουμε, δεν ήμασταν αυτοί που θα θέλαμε, ήμασταν κατώτεροι των δυνατοτήτων μας”. Καθαρά και ξάστερα.

Σ’έναν κακό αγώνα για το επίπεδο της διοργάνωσης, με τον αντίπαλο να είναι σε μέτρια βραδιά, ο Ολυμπιακός δεν μπήκε ποτέ στο ματς όσο θα έπρεπε. Σαφώς και δεν ηττήθηκε κατά κράτος, σαφώς και δεν κατέρρευσε όπως έχει συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, σίγουρα το πάλεψε μέχρι τέλους, αλλά δεν είχε όσα θα απαιτούνταν για να διεκδικήσει στα ίσα το αποτέλεσμα.

Η Ντόρτμουντ σκόραρε νωρίς και μετά δεν είχε κανένα πρόβλημα να πέσει μερικά μέτρα πιο πίσω. Με τον Ιμπαγάσα και τον Μιραλάς σε κακή μέρα, τον Τζιμπούρ να παλεύει, αλλά να μην βρίσκει τους χώρους που χρειάζεται, και τον Χολέμπας να έχει ορμή και διάθεση, αλλά όχι τα προσόντα, η Ντόρτμουντ δεν είχε και πολλούς λόγους να φοβάται τον Ολυμπιακό.

Με δεδομένο πως, υπ’αυτές τις συνθήκες, οι φάσεις θα ήταν λιγοστές, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να βρει γκολ είτε στις λιγοστές αντεπιθέσεις, είτε στα στημένα. Δυστυχώς, δεν το βρήκε πουθενά. Καθαρή κόντρα βγήκε μόνο όταν ο Ιμπαγάσα σημάδεψε τέλεια τον Μιραλάς κι ο Βέλγος σούταρε στην κλειστή γωνία χωρίς αποτέλεσμα.

Το κακό είναι πως στις μια-δυο άλλες ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν από κάποια λάθη των Γερμανών στον άξονα, Μιραλάς και Τζιμπούρ φέρθηκαν με την ίδια επιπολαιότητα που είχαν παρουσιάσει και στον α