Ο «Ποσειδώνας» της Σαγκάης

Ο «άρχοντας» της θάλασσας, Σπύρος Γιαννιώτης παραχώρησε συνέντευξη στο Onsports μετά την κατάκτηση του χρυσού και του ασημένιου μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα.Η Αμερική υπερηφανεύεται για τον Μάρκ Σπιτς, τον Μάικλ Φελπς και τώρα τον Ράιαν Λόχτε, η Αυστραλία για τον Ίαν Θορπ και η Ελλάδα είναι υπερήφανη για τον δικό της, Σπύρο Γιαννιώτη. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό άλλωστε, όταν ο 31χρονος κολυμβητής έχει «σαρώσει» τα μετάλλια σε ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα και έχει «διδάξει»  στους Έλληνες ένα αγώνισμα, που τους ήταν άγνωστο: την κολύμβηση ανοικτής θαλάσσης.Πρόσφατα (20 Ιουλίου) ο γεννημένος στο Λίβερπουλ, αθλητής ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σαγκάης, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 10 χλμ., ενώ δύο ημέρες μετά ακολούθησε η δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο στα 5χλμ.Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το Onsports συνάντησε τον Έλληνα κολυμβητή και τον ανέκρινε…Έχει περάσει περίπου μία εβδομάδα από την επιστροφή σου από τη Σαγκάη. Τώρα που έχεις ηρεμήσει, έχεις συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί;Να, εν μέρει το έχω συνειδητοποιήσει. Έχω αντιληφθεί το μέγεθος της διάκρισης. Εάν είσαι αθλητής το καταλαβαίνεις καλύτερα. Νομίζω όμως, ότι οι διακρίσεις στο Παγκόσμιο με γεμίζουν με μεγαλύτερες υποχρεώσεις προκειμένου να ανταπεξέλθω και του χρόνου στους Ολυμπιακούς, για να παλέψω όχι απλά για μια καλή θέση αλλά για μία διάκριση. Ωστόσο, αυτό μου κάνει καλό γιατί μου αρέσει να δουλεύω υπό πίεση, με γεμίζει κίνητρα. Θα ακολουθήσει ένα μικρό διάστημα ξεκούρασης και θα επιστρέψω τον Σεπτέμβρη, ξεκινώντας καινούρια προετοιμασία για το Λονδίνο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Έκανες τρεις κούρσες σε τρεις μέρες, 10 χλμ, ομαδικό και 5 χλμ. Πόση δουλειά χρειάζεται από έναν αθλητή για να καταφέρει να αντέξει;Είναι πάρα πολύ δύσκολο, γιατί δεν είναι μόνο τα χιλιόμετρα που κολυμπώ. Είναι το άγχος, η πίεση που είναι τεράστια και η καταπόνηση του σώματος. Η ψυχολογική φόρτιση μου βγαίνει τώρα. Η δυσκολία δεν υπάρχει μόνο στους αγώνες αλλά είναι και τα χιλιόμετρα της προπόνησης, αυτό είναι και το κομβικό σημείο, το «α» και το «ω» που πολλές φορές με έκανε να σκεφτώ αν θα αντέξω.Γύρισες Αθήνα με δύο μετάλλια, το χρυσό στα 10 χλμ. και το ασημένιο στα 5 χλμ. Σε έχουν πλησιάσει, χορηγοί , παράγοντες ή άνθρωποι από τον σύλλογό σου τον Ολυμπιακό για να σου πουν ότι θα σε στηρίξουν και θα σε βοηθήσουν για τη συνέχεια;Η Ομοσπονδία πάντα με βοηθούσε και με βοηθάει. Προσωπικά, έχω καλή σχέση με την Ομοσπονδία και με βοηθάει. Ξέρω ότι αγαπάνε το άθλημα της κολύμβησης και προσπαθούν να με υποστηρίζουν όσο μπορούν περισσότερο. Οι υπόλοιποι δεν υπάρχουν. Ο Ολυμπιακός είναι ο σύλλογός μου, υπάρχουν διάφορα θέματα τα οποία συζητάμε. Δεν μου αρέσει να μπαίνω στη διαδικασία να μιλάω ια αυτούς που δεν με βοηθούν, δεν είναι το στυλ μου. Βάζω το κεφάλι κάτω, κάνω αυτό που μπορώ επειδή το αγαπάω και όχι για τις οικονομικές απολαβές. Μου αρέσει να μιλάω για αυτούς που με βοηθάνε και να τους ευχαριστώ αλλά αφήνω στην άκρη τα υπ