Ο... θάνατος του σέντερ φορ!

Ένα από τα θέματα που βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στο προσκήνιο είναι η «κόντρα» του Βαλβέρδε με τον Μήτρογλου και το αν έχει δίκιο ο Βάσκος τεχνικός που εκπαραθύρωσε από το ρόστερ έναν πολύ προικισμένο σέντερ φορ.

Βγάζω στην άκρη, τα όποια προβλήματα συμπεριφοράς του «Γερμανού», καθώς και οι... πέτρες στο Ρέντη και όχι μόνο, γνωρίζουν ότι «κακό» παιδί δεν είναι, αλλά για να λειτουργήσει θέλει... φροντίδα και προδέρμ! Όπως έχει παραδεχθεί ο τωρινός προπονητής

του, Γιώργος Δώνης, επί των ημερών του οποίου ο Μήτρογλου είναι δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα, ο Κώστας για να κάνει αυτό που πρέπει θα πρέπει να τον... νταντεύει όλη η ομάδα. Να νιώσει ότι όλοι «δουλεύουν» για εκείνον...

Ο Βαλβέρδε δεν μπήκε στη λογική να... χαϊδέψει και πολύ τον Μήτρογλου, να του δείξει ότι αυτός είναι κι άλλος δεν είναι, όπως επιβάλει η ιδιοσυγκρασία του πιτσιρικά στράικερ για να νιώσει καλά και να πάρει την ομάδα στην πλάτη του. Πέρυσι, στην πρεμιέρα με τον Ηρακλή τον είχε ενδεκαδάτο -σε εκείνο το παιχνίδι μάλιστα, ο Κώστας είχε σκοράρει-, αλλά στη συνέχεια που αποφάσισε να τον αφήσει στον πάγκο, διαπίστωσε ότι ο διεθνής επιθετικός το πήρε... στραβά και τον... τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες.

Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, αν ο Ερνέστο συνεχίσει στον πάγκο του Θρύλου, ενδεχόμενο στο οποίο δεν δίνω σοβαρές πιθανότητες επί της παρούσης, με τα χίλια ζόρια θα δεχθεί πίσω τον Μήτρογλου κι αν τον δεχθεί. Για μένα θα είναι μέγα λάθος αν δεν αξιοποιηθεί αυτός ο παίκτης, με τα απίστευτα προσόντα κι ένα αριστερό πόδι που θα το ζήλευαν μεγάλα 10άρια.

Αν δούμε, ωστόσο, λίγο παραέξω θα διαπιστώσουμε ότι οι παίκτες τύπου Μήτρογλου σιγά-σιγά τελειώνουν. Για να το πω πιο απλά, η θέση του σέντερ φορ περιοχής τείνει προς εξαφάνιση. Ελάχιστες είναι πλέον οι μεγάλες ομάδες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που παίζουν με το κλασικό 9άρι. Η Μπάγερν έχει τον Γκόμεζ, η Μπιλμπάο που βγάζει μάτια φέτος στο Europa τον Γιορέντε, η παραπαίουσα Ίντερ τον Μιλίτο που παίζει και δεν παίζει, άντε να ξεχνάω και μερικούς ακόμη...

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο επιτάσσει ταχύτητα και κίνηση, άρα οι παίκτες τύπου Κοβάσεβιτς και Πάντελιτς, για να μην γράφω μόνο για τον Μήτρογλου, σε μερικά χρόνια θα ψάχνουν τη θέση τους. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με το αμυντικό χαφ. Πριν από μερικά χρόνια, όλες οι ομάδες έψαχναν το «σκύλο» που θα δαγκώνει μπροστά από την αμυντική τετράδα τύπου Μακελελέ κι ας μη μπορούσε να δώσει τη μπάλα σε απόσταση μεγαλύτερη από τα πέντε μέτρα.

Τώρα; Η Ρεάλ έχει κόφτη τον Τσάμπι Αλόνσο, η Μπάρτσα αλλάζει σιγά-σιγά τον Μπουσκέτς με τον Φάμπρεγκας, ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε τον Πάμπλο Ορμπάιθ. Που θέλω να καταλήξω; Όταν ένας προπονητής προσπαθεί να φέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο στοιχεία από το πλέον προηγμένο πρωτάθλημα της Ευρώπης πως να χωρέσουν ο Μήτρογλου και ο Πάντελιτς; Καλοί επιθετικοί δεν λέω, που έχουν το γκολ στο αίμα τους, αλλά δεν μπορείς να πας μπροστά χωρίς... θυσίες. Έστω και ποδοσφαιρικές...

Υ.Γ.: Η επόμενη θέση που θα... αλλάξει