Όχι τώρα

Η θέση μου ήταν σαφής. Στο κείμενο της Τρίτης με τίτλο “Δεν φεύγει, αλλά να μείνει” είχα παραθέσει τους λόγους που δεν θεωρούσα αγωνιστικά σωστό να πουλήσει ο Ολυμπιακός τον Ριέρα. Δεν θα σας κουράσω με το να τους επαναλάβω, όποιος θέλει μπορεί να ρίξει μια ματιά στο κείμενο κάνοντας  κλικ εδώ.Στο τέλος του κειμένου έγραφα πως δεν γνωρίζω τα οικονομικά της ομάδας, δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν κάποιος λογιστικός στόχος που πρέπει να επιτευχθεί προστάζει την απαλλαγή του Ολυμπιακού από το συμβόλαιο του Ισπανού, αλλά και την είσπραξη του ποσού για τη μεταγγραφή του. Με δεδομένο, λοιπόν, πως ο Βαλβέρδε δεν θα ήθελε να χάσει ένα τόσο πολύτιμο γρανάζι στη μηχανή του, ειδικά μετά τη λήξη της μεταγγραφικής περιόδου, είναι λογικό να σκεφτούμε πως η πώληση έγινε κυρίως με οικονομικό πρίσμα.Δεν μπορείς να κακίσεις κάποιον που θεωρούσε πολύ μεγάλο το συμβόλαιο του Ριέρα, ειδικά σε μια ομάδα που εδώ και ένα χρόνο προσπαθεί (ορθά) να απαλλαγεί από τύπους που έπαιρναν πολλά και δεν προσέφεραν τίποτα. Αν κοιτάξουμε, λοιπόν, την περίπτωση με αποκλειστικά οικονομικό πρίσμα, τότε θα σκεφτούμε πως είναι σωστό να πουλάς παίκτες στην ηλικία του Ριέρα, είναι σωστό να εκμεταλλεύεσαι το ενδιαφέρον όταν υπάρχει.Η τέχνη του “πουλάω” είναι εξίσου σημαντική και δύσκολη μ’αυτήν του “αγοράζω”. Κι είναι σωστό να πουλάς αυτούς με το “μικρό μέλλον” για να αγοράζεις αυτούς που έχουν και τα πολλά ποδοσφαιρικά χρόνια μπροστά τους, αλλά και την πιθανότητα να πουληθούν και να σου αποφέρουν μεγάλο κέρδος. Εξίσου σημαντικό είναι να μπορείς να έρχεσαι, αν μπορείς, ίσα βάρκα, ίσα πανιά. Break even, που έλεγε και μια ψυχή.Η Μπαρτσελόνα πχ πήρε φέτος και τους δύο ποδοσφαιριστές που ήθελε, τά’σκασε χοντρά για τον Σάντσες και για τον επαναπατρισμό του Σεσκ. Λίγοι, όμως, πήραν χαμπάρι πως αν υπολογιστούν τα 24 εκατομμύρια που θα πάρει φέτος από το περσινό ντιλ του Ζλάταν και αυτά που εισέπραξαν στην Βαρκελώνη για τους Ρομέου, Μπόγιαν, Ζεφρέν και Κάσερες, τότε το ταμείο γράφει πως δεν ξοδεύτηκαν πάνω από πέντε εκατομμύρια ευρώ. Ψίχουλα.Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, και πήρε πίσω τα λεφτά που ξόδεψε για μεταγγραφές και απαλλάχθηκε από ένα βαρύ συμβόλαιο. Το οικονομικό πρίσμα δίνει πράσινο φως, η πώληση Ριέρα είναι ΟΚ. Όμως, αφού η πώληση έγινε κυρίως με οικονομικά κριτήρια, τότε θα έπρεπε να έχει γίνει πολύ νωρίτερα. Γιατί, καλώς ή κακώς, ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη τον Ριέρα κι ο Βαλβέρδε δεν τον έβλεπε ποτέ ως κάποιον αχρείαστο, που μπορεί να φύγει για οικονομικούς λόγους.Αν “έπρεπε” να φύγει ο Ριέρα, παρότι τον ήθελε και τον χρειαζόταν ο προπονητής, τότε θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να μείνει ικανοποιημένο και το αγωνιστικό κομμάτι, εκτός απ’το οικονομικό. Να χαθεί μεν ένα πολύτιμο γρανάζι της μηχανής, αλλά να υπάρχει ο χρόνος να καταστρωθούν νέα αγωνιστικά πλάνα χωρίς αυτό, να υπάρχει η δυνατότητα κι ο χρόνος να καλυφθεί το κενό.Ο Ολυμπιακός δεν λειτούργησε έτσι. Όχι μόνο πούλησε τον Ριέρα, αλλά το έκανε μετά το τέλος της μεταγγραφικής περιόδου και δέκα μέρες πριν την πρεμιέρα των ομίλων του Champions Le