Οι συνθήκες που κάνουν την διαφορά για τον προπονητή

Μετά από πολύ καιρό, φαίνεται να μπορεί στον Παναθηναϊκό να γίνει κι άλλη συζήτηση εκτός από την κλασσική, δηλαδή αν έχει αύριο ή όχι ο σύλλογος. Από μόνη της αυτή, είναι μια θετική εξέλιξη και οφείλεται σαφέστατα στην παρουσία και τις προσπάθειες του Αλαφούζου προσωπικά και της κίνησης που ηγείται.

Είναι λοιπόν θετικό το ότι αρχίζει και γίνεται συζήτηση και σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Για τον προπονητή δηλαδή για παίκτες, για αποχωρήσεις και ακόμα και για πιθανές μεταγραφές. Εξακολουθώ φυσικά να έχω πολλές

αμφιβολίες για το αν, τι είδους και με τι συνθήκες θα μπορέσει να συνεχιστεί η κουβέντα για το τελευταίο (για μεταγραφές δηλαδή), αλλά τέλος πάντων έχουμε καιρό μέχρι τότε.

Προς το παρόν, εκείνο που φαίνεται να προέχει στον όποιο σχεδιασμό γίνεται, είναι η περίπτωση του προπονητή, του Φερέϊρα δηλαδή, τα συμβόλαια και οι πιθανές αποχωρήσεις παικτών.

Στο θέμα προπονητή λοιπόν κατ’ αρχήν.

Φαίνεται να υπάρχει μια σχετική ομοφωνία πως αυτός είναι ο εκλεκτός και θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να τον κρατήσουμε και την νέα σεζόν στην Παιανία.

Η γνώμη μου είναι, πως για μια ακόμα φορά η σχετική συζήτηση μπαίνει σε λάθος βάση στον Παναθηναϊκό. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την προσωπική ή οποιαδήποτε άλλη εκτίμηση, για το αν είναι καλός και κατάλληλος προπονητής ή όχι ο Φερέϊρα.

Και για να το ξεκαθαρίσω. Μετά από τόσα χρόνια, έχω καταλήξει στο εξής σε σχέση με τους προπονητές.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, γενικά δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί προπονητές. Ειδικά αν μιλάμε για προπονητές που δεν ξεκίνησαν χθες την προπονητική, όπως για παράδειγμα ο Φερέϊρα. Γενικά όλοι οι προπονητές, έχουν πάνω-κάτω θετικές απόψεις για το αντικείμενο και ένα –μίνιμουμ τουλάχιστον- καλό επίπεδο γνώσης για το αντικείμενο. Για παράδειγμα, αν μπορούσατε θεωρητικά να μιλήσετε με τον Μουρίνιο, τον Φερέϊρα, τον Βαλβέρδε, τον Δώνη ακόμα αν θέλετε ή όποιον άλλο έχετε στο νου σας –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων επαναλαμβάνω- για το ποδόσφαιρο, θα διαπιστώνατε, ότι οι απόψεις του ελάχιστα διαφέρουν.

Για όλα. Για τον τρόπο δουλειάς, για τα συστήματα, για το πώς πρέπει να παίζουν οι ομάδες, για όλα. Εδώ μεταξύ μας και μεταξύ σας μιλάμε και όλοι λίγο-πολύ έχουμε και έχετε εμπεδώσει μια σειρά μίνιμουμ πράγματα, όπως τα κλασσικά που ακούγονται, πίεση ψηλά, κίνηση χωρίς την μπάλα, ανέβασμα των μπακ, κάθετο ποδόσφαιρο, ανάπτυξη από τα πλάγια και όλα τα συναφή.

Εκείνο όμως που κάνει την διαφορά ανάμεσα στους προπονητές και πολλές φορές καθορίζει και την επιτυχημένη ή όχι παρουσία τους στον πάγκο των ομάδων που αναλαμβάνουν, είναι δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι η προσωπικότητα του κάθε προπονητή. Το μυαλό δηλαδή, σε συνδυασμό με το πόσο μπορεί να κάνει πράξη και να περάσει στην ομάδα του, αυτά που θεωρητικά πιστεύει και θέλει για το ποδόσφαιρο.

Σ’ αυτό φυσικά, δεν έχουμε και πολλά πράγματα να πούμε, ή να κάνουμε για να το βελτιώσουμε το πράγμα και λοιπά. Ο προπονητής ή τα έχει ή δεν τα έχει. Κι εδώ όμως πάλι, ένα μίνιμουμ επίπεδο