Τα ντέρμπι του «μίσους» (photos+videos)

Το ποδόσφαιρο θα έπρεπε θεωρητικά ως παιχνίδι να ενώνει. Η θλιβερή πραγματικότητα, όμως, δείχνει ότι σε πολλές περιπτώσεις ισοδυναμεί με «πόλεμο» ανθρώπων που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις, καταβολές και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ενίοτε με θλιβερά αποτελέσματα.

Ντέρμπι «διαφορετικών κόσμων» υπάρχουν πολλά. Ακόμα και σε μικρές κατηγορίες διάφορων χωρών, κάτι χωρίζει τους οπαδούς δύο ομάδων και δημιουργεί έντονη αντιπαλότητα. Το ποια ποδοσφαιρικά παιχνίδια κρύβουν τη μεγαλύτερη, είναι υποκειμενικό. Υπάρχουν βέβαια συγκεκριμένοι αγώνες που κατά γενική ομολογία συγκινούν τους ποδοσφαιρόφιλους

ολόκληρου του πλανήτη. Όχι πάντα για καλό λόγο. Το Onsports σας παρουσιάζει έξι από τις «μάχες» που ξεχωρίζουν όταν αναφερόμαστε σε «ντέρμπι μίσους».

ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ - ΣΕΛΤΙΚ

Οσοι έχουν ζήσει από κοντά ένα «Old Firm», όπως ονομάζονται τα ντέρμπι ανάμεσα στη Σέλτικ και τη Ρέιντζερς, λόγω της μακροχρόνιας αντιπαλότητας των δύο ομάδων της Γλασκώβης, θα έχει να το λέει για όλη του τη ζωή. Δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη ποδοσφαιρικός αγώνας με τόσο φανατισμό και μίσος ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων. Κι αυτά τα συναισθήματα δεν έχουν να κάνουν με τις συλλογικές προτιμήσεις του καθενός, αλλά με το κοινωνικό και κυρίως με το θρησκευτικό του υπόβαθρο.

Η ποδοσφαιρική κόντρα ανάμεσα στη Ρέιντζερς και τη Σέλτικ ξεκίνησε τον 20ό αιώνα (όχι δηλαδή από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης των συλλόγων), αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί συνέχεια της θρησκευτικής διαμάχης των Προτεσταντών (Ρέιντζερς) και των Καθολικών (Σέλτικ). Ο Σεκταριανισμός (sectarianism), διαχωρισμός δηλαδή των ανθρώπων με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, έπληξε για αιώνες τη Σκοτία και μάλιστα υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες στη Σκοτία εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες όσοι δεν ασπάζονταν τον Προτεσταντισμό.

Οι φίλοι της Ρέιντζερς είναι κατά κύριο λόγο ιθαγενείς Σκοτσέζοι που ασπάζονται τον Προτεσταντισμό, ενώ οι αντίστοιχοι της Σέλτικ είναι Ιρλανδοσκοτσέζοι, ήτοι οι καταβολές τους είναι από την Ιρλανδία, αν και γεννήθηκαν στη Σκοτία. Η Σέλτικ, μάλιστα, έγινε σύμβολο των Ιρλανδών νασιοναλιστών που ήταν αντίθετοι στη βρετανική κυριαρχία γι' αυτό και στο Πάρκχεντ δεν θα δει ποτέ κανείς τη βρετανική σημαία, ούτε καν τη σκοτσέζικη, παρά μόνο την ιρλανδική. Στο Αιμπροξ, από την άλλη, οι μόνες σημαίες που κυματίζουν είναι βρετανικές...

Η ένταση ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων κορυφώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν φανατικοί Προτεστάντες οπαδοί των Τζερς έβαλαν σκοπό της ζωής τους να εξοντώσουν όποιον Ιρλανδό μετανάστη ζούσε στη Γλασκόβη. Οι επιθέσεις αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο και το μίσος ανάμεσα στις δύο πλευρές άρχισε να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Μεγάλο ρόλο σε αυτό βέβαια έπαιξαν και οι ίδιοι οι σύλλογοι και κυρίως η Ρέιντζερς, καθώς δεν δεχόταν στις τάξεις της εργαζόμενο που να μην ασπάζεται (αποδεδειγμένα με... χαρτιά) τον Προτεσταντισμό.

Οι αγώνες ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν ανέκαθεν επεισοδιακοί και σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρήθηκ