Το κακό φαινότανε...

Ο Κώστας Μανωλιουδάκης γράφει στο Onsports για τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από τον Πανιώνιο ο οποίος… φαινόταν και το πώς οι «πράσινοι» θα πρέπει να πορευτούν στη συνέχεια

Ο Παναθηναϊκός απώλεσε στη Νέα Σμύρνη τη μία από τις δύο διεκδικούμενες κούπες της χρονιάς.

Και ταυτόχρονα τη δυνατότητα να κατακτήσει το νταμπλ. Ξέχωρα από τον τρόπο με τον οποίο ήρθε ο αποκλεισμός, δηλαδή μέσα απ' τη “ρώσικη ρουλέτα” της διαδικασίας των πέναλτι και την... ειρωνεία της τύχης που ήθελε τον Σεμπάστιαν Λέτο, μακράν τον κορυφαίο παίκτη της φετινής ομάδας, δεν παύει να πρόκειται για έναν χαμένο τίτλο.

Και το ουσιαστικό δεν είναι ότι ο Λέτο απώλεσε την ευκαιρία του... αιώνα στο τρίτο λεπτό της παράτασης, ούτε ότι αστόχησε για πρώτη φορά φέτος σε πέναλτι το οποίο υπό νορμάλ συνθήκες θα έστελνε τον Παναθηναϊκό στην επόμενη φάση.

Είναι ότι η αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού μέχρι να φτάσει το ματς στην παράταση και εν συνεχεία στα πέναλτι ήταν κακή. Ιδίως στο πρώτο ημίχρονο θα έλεγα ότι ήταν τραγική, με μόλις μία ευκαιρία σε 45 λεπτά, δίχως συνεργασίες, φαντασία, αποτελεσματικό πρέσινγκ και δημιουργία απ' τα άκρα ή τον άξονα.

Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα της ομάδας βελτιώθηκε, ωστόσο, αυτό συνέβη (και) επειδή ο Πανιώνιος ανέβασε πιο ψηλά την άμυνά του και πήρε περισσότερα ρίσκα, δίνοντας ταυτόχρονα χώρο στον Παναθηναϊκό που φυσιολογικό ήταν να γίνει πιο επικίνδυνος.

Ακόμα και έτσι θα μπορούσε βέβαια να είχε κλειδώσει το ματς εάν ο Τοτσέ ενεργούσε καλύτερα στις δύο κλασσικές ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, όμως ο Παναθηναϊκός έτσι όπως τον θέλει ο κόσμος του να τον βλέπει και επιβάλλεται να είναι, δεν παρουσιάστηκε ποτέ στη Νέα Σμύρνη. Δεν... πάτησε τον αντίπαλό του, δεν ήταν “αφεντικό” στο ματς, όπως με βάσει την ποιότητά του μπορούσε αναμφίβολα να είναι. Οπως ήταν στην Τούμπα ή με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, στο καλό του διάστημα που όλοι απολαύσαμε.

Η ομάδα κάνει κοιλιά αγωνιστική. Αυτό είναι σαφές. Και με την Κέρκυρα που επετεύχθη η νίκη η εικόνα ήταν προβληματική. Και με τον Παναιτωλικό, παρότι ισοφάρισε η ομάδα στο τέλος και με δέκα παίκτες, δεν ήταν ο Παναθηναϊκός όπως έπρεπε να είναι. Το κακό φαινότανε ότι έρχεται. Και ήρθε...

Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει όμως. Και δεν έχει νόημα να κλαίμε πάνω από χυμένο γάλα. Ο Παναθηναϊκός τώρα στα δύσκολα, τώρα που δεν είναι στα καλά του, τώρα που έχει τη σωματική κόπωση από τα 120 λεπτά του αγώνα με τον Πανιώνιο και τη ψυχολογική από τον αποκλεισμό στο κύπελλο, οφείλει να δείξει χαρακτήρα. Διότι στα Γιάννενα μόνο εύκολα δεν θα είναι τα πράγματα...