Επαγγελματίες στο γήπεδο και Ερασιτέχνες στην ψυχή οι νταμπλούχοι

Δεν ήμουν στο Καραϊσκάκη. Ημουν εκδρομή. Οχι βέβαια με την ΑΕΚ αλλά με το εργοστάσιο που δούλευαν οι γονείς μου. Υπήρχαν και τέτοια εργοστάσια τότε. Που ο εργοστασιάρχης επειδή πήρε την εργάτρια ο ύπνος από την κούραση πάνω στο μηχάνημα, πήγε της πέρασε την κλωστή όπως έπρεπε για να μην γίνει ζημιά και μετά την ξύπνησε γλυκά με χαμόγελο. Αληθινή ιστορία, η μάνα μου ήταν η εργάτρια. Και διοργάνωνε και εκδρομές το εργοστάσιο. Για ευτυχισμένες Κυριακές. Δεν ήταν στην Σουηδία. Σε μια κλωστουφαντουργία στη Νέα

Ιωνία την όποια έφτιαξε ένας πρόσφυγας μετά την καταστροφή και έδωσε δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους που ήρθαν μαζί του διωγμένοι. Ξέφυγα λίγο αλλά μάλλον κολλάει πολύ με το θέμα η ιστοριούλα αυτή. Γιατί κάτι από τον παλιό καιρό που οι άνθρωποι ήταν λίγο πιο... άνθρωποι αν και πολύ πιο φτωχοί έχει αυτή η ομάδα που μας έκανε να κλάψουμε χθες από χαρά. Εκδρομή με το εργοστάσιο ήμασταν λοιπόν την προηγούμενη φορά που η ΑΕΚ έκανε νταμπλ και πολύ είχα κλάψει από στεναχώρια που άκουσα τον τελικό και την νίκη με 2-0 από το ραδιόφωνο και δεν το είδα από την τηλεόραση. Αυτή την φορά έκλαψα στον ΟΤΕ TV που τότε ήταν σκέτος ΟΤΕ, ήταν η μοναδική τηλεφωνία και στα χωριά είχε τηλέφωνο μόνο το καφενείο. Μια ΑΕΚ από τα παλιά. Ετσι είναι αυτή η ΑΕΚ, αυτή παρέα, οι μάγκες όπως τους έχουμε καθιερώσει να τους λέμε. Μια υπέροχη ομάδα, επαγγελματική στο γήπεδο και ερασιτεχνική στην ψυχή. Σαν κι εκείνη του 78 που στον ημιτελικό είχε βάλει έξι στον Ολυμπιακό και κάτι μήνες μετά έβαλε έξι και στην Πόρτο. Ηρθε το νταμπλ λοιπόν. Και το επόμενο δεν θα αργήσει τόσο. Είναι δέσμευση. Δεν μπορώ παρά να αφιερώσω το μικρό μερίδιο που μου αναλογεί όπως σε όλους τους Ενωσίτες στην ORIGINAL διοίκηση που την επόμενη Κυριακή αποχαιρετά μετά από πέντε χρόνια το σωματείο και παραδίδει σε μια άλλη διοίκηση που θα πάει την ΑΕΚ πολύ ψηλότερα. Και λίγο πιο ειδικά στον Νίκο Πλούμπη που παραλίγο να δώσει και την ζωή του για αυτή την ομάδα, όλα τα άλλα τα έδωσε, , τον Γιωργάκη από τον Πειραιά που έφερε γούρι, τον Λεωνίδα Βασιλόπουλο, τον Βασίλη Τόγελο και βέβαια τον Αρχηγό. Δεν πήγαν όλα χαμένα κι ας μην έγιναν όλα σωστά. Αυτή η ομάδα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Και τα καλύτερα έρχονται. Και για την ΑΕΚ και για την Οικογένεια. Που είναι δεδομένο πως πάντα θα υποστηρίζει πολύ καλύτερα την ΑΕΚ από ότι διοικεί.