Η αλήθεια για τον μυστικό δάνειο της Goldman στην Ελλάδα

Με τίτλο «Το μυστικό δάνειο της Goldman στην Ελλάδα αποκαλύπτει τους αμαρτωλούς» άρθρο του έγκυρου πρακτορείου ειδήσεων Bloomberg ρίχνει φως στην ιστορία με το μυστικό δάνειο που πήρε η Ελλάδα το 2001 με σκοπό να μπει στο ευρώ. Το κείμενο (που είναι και πρώτο σε αναγνωσιμότητα στο

πρακροτείο)φωτίζει άγνωστες πτυχές της υπόθεσης και αποκαλύπτει ουσιαστικά ότι η Ελλάδα δεν καταλάβαινε τι ακριβώς της πουλούσε η τράπεζα Goldman Sachs η οποία έθετε και άλλαξε κατά το δοκούν τους όρους της συμφωνίας. Επί της ουσίας, η Goldman Sachs κατάφερε να κερδίσει άμεσα, με την υπογραφή της συμφωνίας, μεταφέροντας το ρίσκο και τους κινδύνους της συμφωνίας στους πελάτες της (εν προκειμένω στην ελληνική πλευρά), έχοντας καταφέρει να φτιάξει ένα συμβόλαιο στα μέτρα της, με όρους που δεν ήταν ευθύς εξαρχής ξεκάθαροι και σε κάθε περίπτωση ήταν μακράν ... υποδεέστεροι της αγοράς.

Το πρακτορείο μιλάει με τον επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, Σπύρο Παπανικολάου και τον προκάτοχό του, Χριστόφορο Σαρδελή, το Bloomberg και ξεκινά από την ανταλλαγή του 2001 όπου ουσιαστικά η Ελλάδα δεν ήξερε τι αγόραζε με σκοπό να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους της από τις Βρυξέλλες. Επρόκειτο εξ αρχής για ένα δαπανηρό λάθος, αναφέρει το δημοσίευμα. Από την πρώτη ημέρα της συμφωνίας, η Αθήνα χρωστούσε στην Goldman Sachs 600 εκατ. ευρώ περισσότερα από τα 2,8 δισ. ευρώ που είχε δανειστεί, αποκάλυψε ο Σπ. Παπανικολάου. Έως το 2005, όταν εκείνος ανέλαβε τα ηνία του ΟΔΔΗΧ, η τιμή του swap είχε σχεδόν διπλασιαστεί, στα 5,1 δισ. ευρώ. Όπως λέει, η Goldman Sachs είχε πείσει την ελληνική κυβέρνηση να μην ζητήσει προσφορές από τον ανταγωνισμό.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν καταλάβαινε τι της πουλούσε η Goldman Sachs και δεν είχε τρόπο να εκτιμήσει το κόστος και τους κινδύνους, λένε οι δύο άνδρες. «Το deal της Goldman Sachs είναι μια πολύ σέξι ιστορία ανάμεσα σε δύο αμαρτωλούς», δηλώνει ο Χρ. Σαρδελής, που ήταν επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ όταν έκλεισε η συμφωνία.

Η εκπρόσωπος Tύπου της Goldman Sachs Φιόνα Λάφαν δήλωσε στο Bloomberg ότι «η Ελλάδα στην πραγματικότητα υλοποίησε τις ανταλλαγές για να μειώσει το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ, επειδή όλες οι χώρες - μέλη έπρεπε με βάση τη συνθήκη του Μάαστριχτ να δείξουν βελτίωση στα δημόσια οικονομικά τους», προσθέτοντας ότι «τα swaps (οι ανταλλαγές) ήταν μία από τις αρκετές τεχνικές που χρησιμοποιούσαν πολλές κυβερνήσεις για να επιτύχουν τους όρους της συνθήκης». Η ίδια τόνισε ότι οι συμφωνίες έγιναν με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat). Από την πλευρά της, η Eurostat δήλωσε ότι «οι ελληνικές αρχές δεν την ειδοποίησαν ποτέ για αυτό το σύνθετο ζήτημα και δεν ζήτησαν τη γνώμη της για το λογιστικό χειρισμό του».

Όμως, η Αθήνα δεν ήταν ο μοναδικός πελάτης που έκλεισε μια τέτοια συμφωνία, την οποία δεν καταλάβαινε. Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, δήμοι των ΗΠΑ και της Γερμανίας βρέθηκαν χαμένοι από τέτοιες συμφωνίες, τις οποίες οι επενδυτικές τράπεζες παρουσίαζαν ως ωφέλιμες για τα οικονομικά τους. «Η