Η ντροπή και τα 36 χρόνια διαφορά

Ντροπή να βλέπεις έτσι την ΑΕΚ στην Ευρώπη!

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Προτιμώ τους περαστικούς προπονητές

Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει πάντα δικαιοσύνη. Δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Όμως χθες, η

ΑΕΚ πήρε στο έπακρο αυτό που άξιζε. Και δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από μία εύκολη ήττα, ακόμα και αν χρειάστηκε ένα ολέθριο λάθος του Αραμπατζή, ακόμα και αν πρόσκαιρα ισοφάρισε το παιχνίδι. Όσοι ήταν στο γήπεδο, μπορούσαν να δουν με μεγάλη ευκολία, μία Λοκομοτίβ να παίζει με σβηστές μηχανές, που σου έδινε την αίσθηση πως ότι ώρα ήθελε, πετύχαινε γκολ. Όχι γιατί ήταν καμία ομαδάρα, αλλά γιατί ποτέ δεν ανέβασε ταχύτητα στο παιχνίδι της και πάλι κυριαρχούσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το συγκεκριμένο ματς, σε αγωνιστικό επίπεδο, δεν χωράει μεγάλες αναλύσεις. Ήττα με κάτω τα χέρια και πλέον κοιτάμε το ντέρμπι μπροστά μας. Όμως, μπορεί να γίνει μεγάλη συζήτηση για συγκεκριμένα πρόσωπα.

Και πρώτα από όλα για τον Κωστένογλου. Για μεγάλο διάστημα άκουγα και διάβαζα την «καραμέλα» των αντί-Χιμενεθικών πως ο «Κωστέ» είναι παιδί της ΑΕΚ και ξέρει που έρχεται, σε αντίθεση με τον Ισπανό που μας κοροϊδεύει. Μάλιστα, η συγκεκριμένη δικαιολογία ακουγόταν όλο και πιο έντονα μετά από βαριές ήττες. Τελικά όντως ο Κωστένογλου ξέρει που ήρθε; Γιατί αν όντως γνωρίζει, δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει τόσο απροκάλυπτο ροτέισον και να απαξιώσει ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι της ομάδας, με κίνδυνο ακόμα και διασυρμό. Από πού και ως που αφήνει πέντε έμπειρους παίκτες εκτός αποστολής. Από πού και ως που ο Λεονάρντο είναι στον πάγκο και από πού και ως που ένα παιδάκι που δεν έχει αγωνιστεί ούτε στη Β' ομάδα, αναλαμβάνει την ευθύνη του Ομπίνα; Από πού και ως που ο Κοντοές «βαφτίζεται» στόπερ; Το ντέρμπι της Κυριακής δεν του δίνει καμία δικαιολογία. Αν έχει μείνει κάτι σε αυτή την ομάδα, είναι το όνομά της και η φανέλα της. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να «παίζει» με αυτά. Όπως και να λέγεται, όσο «βαρύ» και αν είναι το όνομά του.

Πως περιμένεις οι παίκτες σου να παρουσιαστούν σοβαροί σε ένα παιχνίδι που εσύ πρώτος έχεις απαξιώσει. Και αν κάποιος με ρωτούσε τι προτιμώ ανάμεσα σε έναν προπονητή που γνωρίζει τι εστί ΑΕΚ και κάποιον που δεν ξέρει τι χρώμα εμφάνιση φοράει η ΑΕΚ, προτιμώ τον δεύτερο. Τουλάχιστον αυτός έχει και ελαφρυντικά και ας είναι... περαστικός. Βεβαίως, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να δικαιολογήσω τους ποδοσφαιριστές, με τους περισσότερους να παρουσιάζονται έως... αδιάφοροι. Θα αναφερθώ όμως ξεχωριστά σε τρία πρόσωπα. Στον Λεονάρντο και τον Μπέλεκ, αρχικά, που ήταν οι μόνοι που έτρεχαν ακόμα και όταν το σκορ ήταν 3-1. Έφτασαν σε σημείο να κυνηγάνε και... σκοτωμένες μπαλιές, για να περιορίσουν την ήττα. Όσον για τον τρίτο, αυτός είναι ο Λαγός. Η φάση του 84' όπου έρχεται η μπάλα πάνω του, είναι αμαρκάριστος και αυτός την κλωτσάει αράουτ, δείχνοντας εκνευρισμένος, δείχνει αναίδεια προς τον προπονητή, τους συμπαίκτες σου και κατ'