Με μια φωτογραφική μηχανή γυρίζει όλο τον κόσμο...

Ο Στυλιανός Παπαρδέλας με μια φωτογραφική μηχανή ανά χείρας τα τελευταία δυο χρόνια έχει γυρίσει σε όλο τον κόσμο απαθανατίζοντας μοναδικές στιγμές από την καθημερινότητα ανθρώπων τόσων διαφορετικών κι τόσο ίδιων.

Έχει καλύψει συνολικά 23.575 χιλιόμετρα μόνο με λεωφορεία και έχει γυρίσει στην Ουγκάντα, Ρουάντα, Τουρκία, Ιρλανδία, Σουηδία, Βραζιλία, Παραγουάη, Αργεντινή, Βολιβία, Περού, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, Βιετνάμ και το Λάος.

Ο Στυλιανός σπούδαζε Υπολογιστικά Συστήματα και Επικοινωνιών στην Κρήτη,

όταν αποφάσισε να γυρίσει τον κόσμο με μόνη αποσκευή την φωτογραφική του μηχανή. Από τότε κάνει ταξιδιωτική φωτογράφιση και φωτογραφία του δρόμου (street photography) για λογαριασμό ανεξάρτητων πρακτορείων.

«Όπως είχε πει ο μεγάλος μας ποιητής Καβάφης, 'δεν έχει σημασία η αφετηρία ή ο προορισμός, αλλά μονάχα το ταξίδι'. Πολύς κόσμος χρησιμοποιεί αυτές τις "ατάκες" και λίγος τις καταλαβαίνει πραγματικά.

Έτσι λοιπόν και εγώ έπρεπε να κάνω πολλά χιλιάδες χιλιόμετρα, να περάσω από πολλές χώρες και κυρίως να γνωρίσω πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και να ξοδέψω ώρες μαζί τους. Τώρα μπορώ να πω ότι έχω μια ξεκάθαρη οπτική γωνία στην μία πλευρά αυτού του πολύπλευρου ρητού από τον Καβάφη.

Κάπου εκεί ήρθε να εμπλακεί και το πάθος μου για τα λεωφορεία.

Στην αρχή ξεκίνησε με τον ποιο αθώο τρόπο. Το λεωφορείο είναι ένα φτηνό μέσο μεταφοράς. Σιγά-σιγά ξεκίνησα από πόλη σε πόλη, χωριό σε άλλο χωριό.

Oκτώ ώρες μου φαινόταν πάρα πολλές αλλά αρκετά γρήγορα συνήθιζα και η ανοχή μου στην ώρες μεγάλωνε. 'Αρχισα να γνωρίζω κόσμο μέσα και να μαθαίνω για την ζωή τους. Μάθαινα ιστορίες από όλο τον κόσμο. Yπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι με τόσες γνώσεις σε διάφορα θέματα και εκεί έχεις το χρόνο να τα συζητήσεις και να μάθεις», λέει ο ίδιος.

Ωστόσο δεν είναι τόσο εύκολο αυτό που κάνει: «Οι δυσκολίες είναι πολλές αλλά δεν θα το άλλαζα ποτέ. Μέσα από δύσκολες καταστάσεις έρχονται υπέροχες εμπειρίες και κατά συνέπεια φωτογραφίες. Σε πολλές από αυτές τις χώρες τα λεωφορεία και οι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση, επικίνδυνα και οι οδηγοί οδηγούν με τον χειρότερο τρόπο. Μηχανικά προβλήματα προσθέτουν πάντα περισσότερες ώρες, παράδειγμα ένα ταξίδι οκτώ ωρών από το Uyuni της Βολιβίας στην πρωτεύουσα La Paz, μετατράπηκε σε 36 ώρες, χωρίς φυσικά να έχουμε νερό ή φαγητό. Πρέπει να είσαι έτοιμος να κοιμηθείς οπουδήποτε, παράδειγμα, στα σύνορα Βολιβίας-Βραζιλίας, όπου έπρεπε να κοιμηθώ στο χώμα για να κρατήσω την σειρά μου για δυο μέρες στα σύνορα».

Στη Βολιβία στο Potosi μια πόλη που βρίσκεται σε υψόμετρο 4100 χιλιομέτρων γλύτωσε από τον θάνατο από καθαρή τύχη όταν ενώ φωτογράφιζε μέσα σε ένα από τα πιο επικίνδυνα ορυχεία της περιοχής ένα ηλεκτρικό καλώδιο τον χτύπησε στο κεφάλι.

Στην Ουγκάντα, ενώ φωτογράφιζε στην συνοριακή πόλη Mbale, τον συνέλαβε η αστυνομία και βρέθηκε να περνάει τη νύχτα στα αφρικάνικα κρατητήρια χωρίς να έχει καταλάβει τον λόγο. Η μεγαλύτερη αγωνία του πάντως δεν ήταν αν θα τον ελε