Ο Χιμένεθ, η υπομονή και το χτίσιμο χαρακτήρα

Η υπομονή και το... βήμα Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365.gr Το πρώτο επίσημο ματς της ΑΕΚ δεν επεφύλασσε κάποια έκπληξη σε σύγκριση με τα όσα είχαμε δει στα φιλικά παιχνίδια. Δύο πρόσωπα από μια ομάδα που έχει πλέον χαρακτηριστικό στο παιχνίδι της, την υπομονή. Το αργό σχήμα του πρώτου μέρους παρουσίασε πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι, έλλειψη λύσεων απέναντι σε κλειστή άμυνα και αυτοματισμούς που δεν βγήκαν. Οι βελτιώσεις στην επανάληψη έκαναν την ΑΕΚ πιο γρήγορη και πιο απαιτητική με αποτέλεσμα να φτιάξει φάσεις και να πετύχει δύο γκολ. Ήταν ένα παιχνίδι που έδειξε ότι η Ένωση έχει κενά στο ρόστερ της αλλά μπορεί να ζητήσει περισσότερα από τον εαυτό της. Η άμυνα της Ντιναμό έδειχνε να πελαγοδρομεί όποτε πιέστηκε ψηλά αλλά η ομάδα δεν «κυνήγησε» αυτή την πίεση ενώ κάποιες επιλογές, όπως αυτή του Γκούντγιονσεν στα άκρα, αποτέλεσαν τροχοπέδη στην επιθετική ανάπτυξη. Ο αφορισμός στα μέσα του Αυγούστου όμως είναι εγκληματικός. Η ομάδα δεν ενθουσίασε αλλά έδειξε ότι έχει τις δυνατότητες να παίξει ένα ποδόσφαιρο πιο ελκυστικό. Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να αναζητήσουμε τους λόγους της υπομονής ( στα όρια της ατολμίας) της ΑΕΚ στο γεγονός ότι οι καταστάσεις έδωσαν οριακό χαρακτήρα στο ματς απέναντι στους Γεωργιανούς. Δυστυχώς στην Ένωση δεν επιτρεπόταν να ρισκάρει ούτε στο ελάχιστο καθώς ένας αποκλεισμός θα είναι καταστροφικός. Χωρίς να εντυπωσιάσει η ΑΕΚ έκανε το πρώτο βήμα για την πρόκριση-ανάσα. Πλέον για να περιμένουμε κάτι καλύτερο χρειάζονται 1-2 προσθήκες και ίσως πιο ορθολογικές επιλογές σε ένα ρόστερ με προβλήματα αλλά και κάποιες «ξεχασμένες» λύσεις. Καλή σεζόν να έχουμε   ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ Στο μυαλό του Χιμένεθ και τα δεμένα χέρια του   Με τέτοιες νίκες φτιάχνεις χαρακτήρα Του Αλέξανδρου Λυμπέρη Είναι σημαντικό για μία νέα ομάδα, που μόλις «χτίζεται» και καθημερινά μαθαίνει και κάτι νέο, να παίρνει από το πρώτο κιόλας επίσημο παιχνίδι, το αποτέλεσμα που θέλει. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ματς «ζωής ή θανάτου», από κάθε άποψη. Σε πολύ κόσμο δεν αρέσει αυτή η ιδέα. Σεβαστή η συγκεκριμένη άποψή. Άλλωστε, όλοι μας, μία διαφορετική ΑΕΚ ζητάμε. Ας πορευτούμε όμως με αυτό που μπορούμε να έχουμε. Ευτυχώς οι 15.000 Ενωσίτες που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ, γνώριζαν πολύ καλά τι θα δουν και έδειξαν μία απρόσμενη υπομονή. Στήριξαν μέχρι το τέλος και αποζημιώθηκαν. Η ΑΕΚ δεν μάγεψε απέναντι στην Ντιναμό. Μια ομάδα πιο έτοιμη, αλλά -για να μην γελιόμαστε- στην Ελλάδα με το ζόρι θα έμενε στην Σούπερ Λιγκ. Η αλήθεια είναι, όμως, πως κανείς δεν νοιάζεται ή κανείς δεν θα έπρεπε να νοιάζεται. Οι ομάδες φτιάχνουν χαρακτήρα μέσα από νίκες και ακόμα και αν αυτές έρχομαι με 1-0. Όπως χθες.   Εξακολουθώ να... ονειρεύομαι τη συγκεκριμένη ΑΕΚ, έχοντας στην ενδεκάδα της, Ντιοπ, Μίτσελ και Σκόκο. Δεν σκέφτομαι κάτι... τρελό. Παίκτες που είχαμε πέρσι και έφυγαν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Πόσο διαφορετική θα ήταν αυτή η ομάδα με τους τρεις αυτούς παίκτες. Μαζί με Κάρλος και Γκούντγιονσεν, θα κάναμε πλάκα στους άλλους και θα τους λέγαμε: «Δε