Ο φόνος που έγινε τραγούδι...

Οι Δευτέρες είναι πάντα οι πιο δύσκολες μέρες της εβδομάδας. Κάποιες φορές σε οδηγούν σε...φόνο και κάποιες άλλες σε εμπνέουν να γράψεις ένα από τα καλύτερα τραγούδια του '70. Μια τέτοια τραγική πράξη ενός φόνου ενέπνευσε τον Μπομπ Γκέλντοφ των Boomtown Rats να γράψει το κλασικό πια «I don't like Mondays»...

Το πρωινό της Δευτέρας 29 Ιανουαρίου 1979 στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας ήταν ένα ακόμα βαρετό πρωινό για την 16χρονη Μπρέντα Ανν Σπένσερ. Γι' αυτό αποφάσισε να πάρει ένα όπλο και να αρχίσει να πυροβολεί! Η Σπένσερ από το παράθυρο του δωματίου της πυροβολούσε στοχεύοντας στο προαύλιο

του απέναντι σχολείου το οποίο ήταν γεμάτο με παιδιά. Μέσα στον παροξυσμό της κατάφερε να σκοτώσει δύο άτομα και να τραυματίσει 8 παιδιά και έναν αστυνομικό. Όταν μετά από πολλή ώρα κατάφεραν να τη συλλάβουν η δικαιολογία που έδωσε για την πράξη της ήταν ότι απλώς «Δε μου αρέσουν οι Δευτέρες. Αυτό ζωντάνεψε τη μέρα»! Το όπλο, συγκεκριμένα μια καραμπίνα, ήταν δώρο στην Μπρέντα από τον πατέρα της για τα Χριστούγεννα. Όταν οι αστυνομικοί ρώτησαν γιατί σημάδεψε τα συγκεκριμένα άτομα απάντησε ότι τις άρεσαν τα κόκκινα και τα μπλε σακάκια, ενώ ξεκαθάρισε ότι, πέρα απ' το ότι δεν της άρεσαν οι Δευτέρες, «δεν είχα κανένα λόγο για όλα αυτά. Αλλά είχε πολύ πλάκα. Ήταν σα να σημάδευα πάπιες στο πάρκο. Και τα παιδιά έμοιαζαν με κοπάδι αγελάδων που δεν κουνιέται. Ήταν πραγματικά εύκολος στόχος», είπε σοκάροντας τους πάντες. Η Μπρέντα ποτέ δεν έδειξε μεταμέλεια.

Την ίδια ώρα στην πολιτεία της Τζόρτζια, ο Μπομπ Γκέλντοφ των Boomtown Rats έδινε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου, ώσπου στο τέλεξ έφτασε η τραγική είδηση. Η δικαιολογία της Μπρέντα ότι δεν της αρέσουν οι Δευτέρες έδωσε αμέσως στον Γκέλντοφ την ιδέα για ένα τραγούδι. Ο ίδιος θυμάται:

«Έκανα μια ραδιοφωνική συνέντευξη στην Ατλάντα με τους Fingers και δίπλα μου βρισκόταν το τέλεξ (στο οποίο έρχονταν τα πρόσφατα νέα). Το διάβασα αμέσως μόλις έφτασε. Το γεγονός ότι σκότωσε επειδή δε της άρεσαν οι Δευτέρες, ήταν λίγο παράξενο. Το σκεφτόμουν όλη την ώρα στο δρόμο για το ξενοδοχείο και έλεγα ότι το τσιπάκι στο μυαλό της (το silicone chip του τραγουδιού) μάλλον είχε υπερφορτωθεί. Το έγραψα σε ένα κομμάτι χαρτί. Και οι δημοσιογράφοι της έπαιρναν συνέντευξη και τη ρωτούσαν «πες μου απλώς γιατί». Ήταν τόσο άσκοπη πράξη. Ήταν η πλέον άσκοπη πράξη και ο πλέον άσκοπος λόγος για να το κάνεις. Έτσι ίσως έγραψα το πλέον άσκοπο τραγούδι για να το «ντύσω». Δεν ήταν μια προσπάθεια για να εκμεταλλευτώ την τραγωδία».

Έτσι γεννήθηκε το «I don't like Mondays» και λίγους μόνο μήνες μετά το κοινό το άκουσε και ενθουσιάστηκε κρατώντας το (στη Βρετανία) για τέσσερις εβδομάδες στην πρώτη θέση των τσαρτ. Αν και ο Γκέλντοφ αρχικά δεν υπολόγιζε να συμπεριλάβει το τραγούδι στο βασικό άλμπουμ, μετά την επιτυχία του στην περιοδεία των Rats κατάλαβε ότι θα ήταν τρέλα να μην το βάλει στον δίσκο, όπως και αποδείχτηκε. Ωστόσο ενώ στην Βρετανία το τραγούδι γινόταν εμμονή στην Αμερική οι οικογένειες τ