«Ο Πανναξιακός δεν ζηλεύει την Α1»

Μία από τις πιο ηχηρές παρουσίες στο πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών είναι αυτή της Μαρίας Χατζηνικολάου, η οποία το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή από τον Παναθηναϊκό στον Πανναξιακό και τάραξε τα... νερά στο νησί. Η επένδυση σε μία έμπειρη διεθνή αθλήτρια δείχνει ότι ξεκάθαρος στόχο της ομάδας που καθοδηγούν δύο καταξιωμένοι τεχνικοί ο Γιώργος Δερμάτης και ο Σούλης Τουρσούγκας, είναι η άνοδος στην Α1.

Η Χατζηνικολάου έπειτα από μία πλούσια καριέρα στην Α1, στα 34 χρόνια της αποφάσισε να δοκιμάσει για δεύτερη φορά

στην Α2 και έχοντας περάσει από τις πιο δημοφιλείς ομάδες της Αθήνας (ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό), αναλύει στο www.volleyball.gr τη ζωή σε... νησιώτικους ρυθμούς:

«Ήταν η δεύτερη χρονιά που δέχτηκα κρούση από τον Πανναξιακό, αφού και πέρσι μου είχαν κάνει πρόταση, αλλά τότε προτίμησα να μείνω στον Παναθηναϊκό. Φέτος μίλησα με τον κ. Τουρσούγκα, ο οποίος μου μετέφερε το κλίμα που υπάρχει στην ομάδα και τους υψηλούς στόχους της, μου έδειξε ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για εμένα και αφού στη συνέχεια μίλησα και με τη διοίκηση πείστηκα ότι αξίζει τον κόπο να ενταχθώ κι εγώ σε αυτήν την αξιόλογη προσπάθεια που γίνεται».

Ήταν εύκολη η απόφαση να φύγεις από μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό και γενικότερα από τα γήπεδα της Α1;
«Για να πω την αλήθεια, έβλεπα ότι η κατάσταση στον Παναθηναϊκό φέτος και γενικότερα στην Α1 δεν θα ήταν καλή, όχι οικονομικά, αλλά αγωνιστικά και επειδή στην καριέρα μου είχα μάθει να έχω υψηλούς στόχους δεν μπορώ να δεχτώ εύκολα την ήττα. Δυστυχώς, ο Παναθηναϊκός φέτος πάει από ήττα σε ήττα, αλλά δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός που περνάει δύσκολες στιγμές. Αν εξαιρέσουμε τις τρεις πρώτες ομάδες ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Ηρακλή Κηφισιάς, από την τέταρτη ομάδα μέχρι και την τελευταία οι διαφορές είναι πολύ μικρές.

Το δυσάρεστο είναι ότι ενώ πέρσι ήταν 4-5 οι ανταγωνιστικές ομάδες, φέτος είναι τρεις και ελπίζω του χρόνου να μην είναι λιγότερες. Το πρόβλημα, πέρα από την οικονομική κρίση θεωρώ ότι εστιάζεται και στο γεγονός ότι οι καλές Ελληνίδες αθλήτριες είναι συγκεντρωμένες σε αυτές τις 2-3 ομάδες. Οι υπόλοιπες δεν παίρνουν ξένες και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Για παράδειγμα, οι Τράχωνες παλεύουν με την Κιόση και οι Μακεδόνες Αξιού με την Μερτέκη. Φτάνει όμως αυτό;»

Η κρίση μπορεί να αφήσει κάτι θετικό στο ελληνικό βόλεϊ;
«Αυτό που μου αρέσει από όλη αυτή την δύσκολη κατάσταση που την έχουμε βαφτίσει κρίση είναι ότι βγαίνει πιο δυνατό το βόλεϊ στην περιφέρεια. Παρατηρώ ότι ομάδες από την επαρχία βελτιώνονται γιατί είχαν μάθει πάντα να στηρίζονται στα λίγα και πιστεύω ότι όσοι θα ρίξουν το βάρος στις νεαρές αθλήτριες θα τα καταφέρουν. Μου αρέσει που βλέπω στην Α1 το Ρέθυμνο και μακάρι του χρόνου να είμαστε κι εμείς μία ακόμη ομάδα της περιφέρειας στο πρωτάθλημα. Στην επαρχία αγαπούν πραγματικά το βόλεϊ, το στηρίζουν και διψούν για πρωταθλητισμό».

Στη Νάξο βρήκες αυτά που περίμενες;
«Η κατάσταση στον Πανναξιακό μου θυμίζει πάρα πολύ τα Βριλήσσια, όταν αγωνιζόμουν εκεί.