1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14…

Το μέτρημα έχει ξεκινήσει από το 1997 και δεν έχει σταματήσει ακόμα… Τα «πέτρινα χρόνια» συνεχίζονται και ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να καταφέρνει να χάνει το πρωτάθλημα με κάθε πιθανό τρόπο. «Το πιστεύουμε», «είμαστε αποφασισμένοι», «ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε», «είμαστε πια ομάδα», «μπορούμε να πάρουμε το πρωτάθλημα»… Τα έλεγαν οι παίκτες. Τα επιβεβαίωναν οι προπονητές. Τα ψιθύριζαν ακόμα και οι… φύλακες του ΣΕΦ, αλλά για άλλη μια χρονιά το αποτέλεσμα ήταν ίδιο: μηδέν εις το πηλίκο. Ο Ολυμπιακός έμεινε για 14η χρονιά χωρίς πρωτάθλημα με το φάντασμα του τριπλ κράουν του 1997 να στοιχειώνει ακόμα τους «ερυθρόλευκους».

Αν όλα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ παρατηρούνταν από τους αρχαίους Έλληνες, ο Ολυμπιακός θα είχε χωρίς αμφιβολία το ρόλο του Σίσυφου στη μυθολογία. Κάθε φορά που  πλησιάζει στην κορυφή πιστεύοντας ότι το μαρτύριο του τελείωσε, ο βράχος του βασανιστηρίου του γλιστρά και το ταξίδι για την κορυφή ξεκινά ξανά με κάθε φορά διαφορετικό τρόπο, αλλά ίδια κατάληξη…

Ο Ολυμπιακός έχει χάσει ξανά εντός έδρας σε τελικό από τον Παναθηναϊκό, έχει απολέσει και πάλι πρωτάθλημα από τους «πράσινους» με πλεονέκτημα έδρας, έχει ηττηθεί ξανά σε τελικό στο ΟΑΚΑ στην παράταση, αλλά ποτέ ξανά δεν βρέθηκε σε τέτοια θέση ώστε να πιστεύει ότι τα πάντα έχουν γίνει για να πετύχει το πολυπόθητο διπλό και να αγκαλιάσει το πρωτάθλημα.
 «Αν κάποιος μου έλεγε ότι η σειρά θα ήταν στο 2-1 και θα είχαμε στο τελευταίο λεπτό 4 βολές για να κερδίσουμε, θα έλεγα ότι δεν θα υπήρχε καλύτερο σενάριο για εμάς» μονολογούσε ο Βασίλης Σπανούλης μετά το τέλος του τέταρτου τελικού παραδεχόμενος ουσιαστικά ότι ο Ολυμπιακός έκανε δώρο στον «αιώνιο» αντίπαλο του το πρωτάθλημα χάνοντας 3/4 τελευταίες κρίσιμες βολές.

Το κακό βέβαια, ξεκίνησε για τους Πειραιώτες πολύ νωρίτερα, όταν αντί να διευκολυνθούν από την απουσία του Διαμαντίδη από το παρκέ, μπερδεύτηκαν!  Ο Νίκολας αδυνατούσε να υποδυθεί με αξιοπιστία τον δημιουργό, ο Καλάθης δεν πιέστηκε όσο χρειάστηκε για να κάνει λάθη, ο «Ντούντα» δεν επέλεξε σε καμία περίπτωση να παίξει ζώνη, ο Παναθηναϊκός έκανε 13 παραπάνω επιθέσεις λόγω της υπεροπλίας του στα επιθετικά ριμπάουντ και οι «ερυθρόλευκοι» έφυγαν σε έναν ακόμα τελικό στο ΟΑΚΑ με σκυμμένο το κεφάλι.

Πίεση, άγχος, στρες
Οι κινήσεις των παικτών του Ολυμπιακού το τελευταίο δίλεπτο της κανονικής διάρκειας του αγώνα «φώναζαν» ότι το άγχος τους είχε κυριεύσει. Στο δεύτερο τελικό το… μοιραίο είχε επέλθει νωρίτερα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Ο εξαιρετικός στον τέταρτο τελικό Παπαλουκάς έχασε μόνος του καλάθι στον αιφνιδιασμό από τα τρία μέτρα, είχε 0/2 βολές, ο Μαυροκεφαλίδης τον ακολούθησε με 1/2 και οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να χάσουν την ευκαιρία να «κλείσουν» το ΟΑΚΑ και να οδηγήσουν τη σειρά σε πέμπτο ματς στο ΣΕΦ, όπου όλα θα συνηγορούσαν υπέρ τους.

Βέβαια, ποιος εγγυάται ότι όλα θα έβαιναν καλώς εκεί; Η πίεση που ένιωθαν οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς και το άγχος που έβγαζαν στο παρκέ στα τελ