Deus Ex: Human Revolution review

To Deux Ex: Human Revolution είναι μία από τις πλέον αναμενόμενες κυκλοφορίες του καλοκαιριού. Πρόκειται για ένα first-person RPG από τη Square Enix, τα γεγονότα του οποίου εξελίσσονται το 2027. Στον κόσμο του παιχνιδιού, η νανοτεχνολογία και η χειρουργική έχουν διαγράψει τέτοια πρόοδο, που πλέον η εμφύτευση πρόσθετων νευρομηχανικών μερών στον άνθρωπο είναι όχι απλά εφικτή αλλά και ευρέως διαδεδομένη. Εσείς ελέγχετε τον Adam Jensen, υπεύθυνο ασφαλείας της Sarif Industries, μιας εκ των μεγαλύτερων εταιρειών κατασκευής εμφυτευμάτων παγκοσμίως. Οι ερευνητές της Sarif με προεξέχουσα τη Megan Reed (που εκτός των άλλων είναι και το «αίσθημα» του Jensen) είναι στα πρόθυρα μιας κοσμοϊστορικής ανακάλυψης, όταν οι εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Ντιτρόιτ δέχονται επίθεση. Η ταυτότητα των καλά εξοπλισμένων και πληροφορημένων εισβολέων παραμένει άγνωστη, ωστόσο εκείνοι τη δουλειά τους την κάνουν και με το παραπάνω: η Δρ. Reed και η ομάδα της είναι νεκροί και ο Jensen υποβάλλεται σε διαδοχικά χειρουργεία κατά τα οποία του εμφυτεύονται… τα κέρατά του προκειμένου να κρατηθεί εν ζωή. Όταν συνέρχεται βέβαια τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα αφού στο μυαλό του στριφογυρνούν αναπάντητα ερωτήματα και ένα άσβεστο πάθος για εκδίκηση. Κάθε πράγμα όμως έρχεται στον καιρό του και ο Adam Jensen θα χρειαστεί να διανύσει μια αρκετά μεγάλη διαδρομή προκειμένου να φτάσει στον στόχο του. Το σενάριο και η πλοκή του Human Revolution είναι από τα καλύτερα «πακέτα» που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ο παίκτης μάλιστα δεν παίρνει τον ρόλο ενός απλού και αμέτοχου παρατηρητή, παθητικού δέκτη της ιστορίας που κάποιος του εξιστορεί. Τουναντίον, σε κάμποσα σημεία θα κληθεί να πάρει αποφάσεις, αποφάσεις που θα καθορίσουν σε τεράστιο βαθμό το μέλλον του κόσμου του. Το gameplay του παιχνιδιού είναι ανοιχτό. Δηλαδή όχι απλά ανοιχτό, ορθάνοιχτο! Σας δίνεται ένα objective που πρέπει να φέρετε εις πέρας –κάθε αποστολή αποτελείται από κάμποσα τέτοια και εσείς παίρνετε ένα τη φορά- και από εκεί και πέρα… είστε μόνοι σας! Είναι στην ευχέρειά σας και μόνο το αν θα μπουκάρετε για παράδειγμα στο τίγκα στους φρουρούς και τα ρομπότ εργοστάσιο «χύμα στο κύμα», αδειάζοντας τις χειροβομβίδες και το rocket launcher σας πάνω τους, ή θα προτιμήσετε μια πιο stealthy τακτική. Κατά βάση, οι προσεγγίσεις που μπορείτε να υιοθετήσετε, τουλάχιστον όπως τις αντιλήφθηκα εγώ, είναι δυο: η πρώτη είναι η λεγόμενη «gung-ho», δηλαδή «μπουκάρω κι όποιον πάρει ο Χάρος». Η δεύτερη είναι η stealthy, στην οποία «γλιστράτε» από γωνία σε γωνία, μετακινείστε μέσω αεραγωγών και «χακάρετε» πόρτες, σκοτώνοντας αντιπάλους μόνο όταν χρειάζεται –κι αυτό με stun darts, finishers διά χειρός Adam ή όπλα με σιγαστήρα. Αν και ευκολότερη ακούγεται η πρώτη, δεν θα σας συνιστούσα να παίξετε το παιχνίδι βάσει αυτής (τουλάχιστον όχι αν σκοπεύετε να το τερματίσετε μία φορά και μετά να πάψετε να ασχολείστε μαζί του) για δύο λόγους: πρώτον, διότι ακόμα και στο normal τα πυρομαχικά θα ‘ναι περιορισμένα και οι αντίπαλοι θα σας ξαπλώνουν πανεύκολα