Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για αιτητές ασύλου

Ο αιτών άσυλο μπορεί, βάσει του εθνικού δικαίου, να παραμείνει υπό κράτηση με σκοπό την απομάκρυνσή του λόγω παράνομης διαμονής, αν η αίτηση ασύλου υποβλήθηκε με μοναδικό σκοπό να καθυστερήσει ή να ματαιωθεί η εκτέλεση της απόφασης περί επιστροφής, αποφάνθηκε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Σύμφωνα με το Δικαστήριο, οι εθνικές αρχές πρέπει ωστόσο να εξετάζουν, κατά περίπτωση, αν τούτο ισχύει και αν είναι αντικειμενικώς αναγκαία και αναλογική η διατήρηση της κρατήσεως του αιτούντος άσυλο για να αποφευχθεί η οριστική αποφυγή της επιστροφής του.

Η «οδηγία περί επιστροφής» προβλέπει

κοινούς κανόνες και διαδικασίες εφαρμοστέους στα κράτη μέλη για την απομάκρυνση των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών στο έδαφός τους. Οι υπήκοοι αυτοί μπορούν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να τίθενται υπό κράτηση για μία περίοδο η οποία δεν μπορεί, κατά γενικό κανόνα, να υπερβαίνει το εξάμηνο για να διασφαλισθεί η επιτυχής απομάκρυνσή τους.

Η υπόθεση που οδήγησε στη σημερινή απόφαση αφορά τον Τούρκο υπήκοο Μ. Arslan, ο οποίος συνελήφθη από την τσεχική αστυνομία λόγω παράνομης διαμονής και τέθηκε υπό κράτηση. Την επομένη, οι τσεχικές αρχές εξέδωσαν απόφαση περί απομακρύνσεώς του και, με δεύτερη απόφαση που ελήφθη μερικές ημέρες αργότερα, καθόρισαν τη διάρκεια της κρατήσεώς του σε 60 ημέρες, με το αιτιολογικό ότι μπορούσε να τεκμαρθεί ότι ο M. Arslan θα παρεμπόδιζε την εκτέλεση της αποφάσεως περί απομακρύνσεώς του.

Στη δεύτερη απόφαση διαλαμβανόταν, μεταξύ άλλων, ότι ο ενδιαφερόμενος είχε εισέλθει παρανόμως στον χώρο Σένγκεν, για να αποφύγει τους συνοριακούς ελέγχους, και είχε διαμείνει διαδοχικώς στην Αυστρία και στην Τσεχική Δημοκρατία χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα ούτε θεώρηση. Επιπλέον, η απόφαση αυτή ανέφερε ότι ο Μ. Arslan είχε ήδη εντοπιστεί το 2009 στην ελληνική επικράτεια, έχοντας στην κατοχή του πλαστό διαβατήριο και ότι, εν συνεχεία, είχε σταλεί στη χώρα καταγωγής του και τα στοιχεία του είχαν εισαχθεί στο Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν ως προσώπου του οποίου η είσοδος στο έδαφος των κρατών του χώρου Σένγκεν απαγορεύεται για το χρονικό διάστημα από τις 26 Ιανουαρίου 2010 έως τις 26 Ιανουαρίου 2013. Την ημέρα της εκδόσεως της αποφάσεως αυτής, ο Μ. Arslan κατέθεσε αίτηση ασύλου. Κατά την περίοδο εξετάσεως της αιτήσεως αυτής, η κράτηση παρατάθηκε κατά 120 ημέρες.

Ο M. Arslan αμφισβήτησε ενώπιον των τσεχικών δικαστηρίων τη νομιμότητα της τελευταίας αυτής αποφάσεως περί παρατάσεως της κρατήσεώς του. Εντωμεταξύ, η κράτησή του τερματίστηκε, καθόσον παρήλθε ο ανώτατος χρόνος κρατήσεως των έξι μηνών, απορρίφθηκε δε και η αίτησή του περί παροχής ασύλου.

Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Τσεχικής Δημοκρατίας, που επιλήφθηκε της διαφοράς, υπέβαλε ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αν ο αιτών άσυλο μπορεί να κρατείται νομίμως με σκοπό την απομάκρυνσή του από το έδαφος της Ένωσης λόγω παράνομης διαμονής.

Με την εκδοθείσα σήμερα απόφασή του, το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι επί του παρόντος εναπόκειται στα κράτη μέλη να καθορίζουν, τηρώντας πλήρως τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν τόσο από το διεθνές δίκαιο όσο και από το δίκαιο της Ένωσης, τους λόγους για τους οποίους μπορεί να τεθεί ή να παραμείνει υπό κράτηση ο αιτών άσυλο. Στο πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι, εν προκειμένω, ο M. Arslan τέθηκε υπό κράτηση για τον λόγο ότι η συμπεριφορά του δημιουργούσε φόβους ότι θα διέφευγε και ότι η αίτηση ασύλου φαίνεται να είχε υποβληθεί με μοναδικό σκοπό να καθυστερήσει, ή ακόμη και να ματαιώσει, την εκτέλεση της αποφάσεως περί επιστροφής που εκδόθηκε κατ’ αυτού.