Πόσο πλησιάζουμε το θαύμα της τεχνητής καρδιάς…

Πέρυσι ο Mathew Green, ένας 40χρονος Αγγλος που δεν μπορούσε να περπατήσει ούτε λίγα βήματα, καθηλωμένος στο κρεβάτι λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, έβγαινε από το νοσοκομείο Papworth του Κέμπριτζ με μια πλαστική καρδιά εμφυτευμένη στο στήθος του. Μια καρδιά με στόχο για μια ζωή μερικών ετών, μέχρις ότου αντικατασταθεί από ένα νεότερο μοντέλο ή υποστεί μεταμόσχευση με φυσική καρδιά.

Σήμερα τα μεταμοσχευτικά κέντρα σε όλο τον κόσμο κλείνουν το ένα μετά το άλλο, κυρίως από έλλειψη δοτών. Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μάταια περιμένουν να

κάνουν μεταμόσχευση, ενώ οι αριθμοί των ασθενών στο τελικό στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας αυξάνουν κάθε μέρα.

Αραγε, πλησιάζει η ημέρα που με ασφάλεια θα μπορεί κάθε καρδιοπαθής να αλλάζει την καρδιά του με μα τεχνητή και να προσβλέπει σε επιβίωση 30-50 χρόνων μετά την εμφύτευση της τεχνητής καρδιάς, χωρίς να υπάρχουν σοβαρές επιπλοκές; Οι εξελίξεις δείχνουν ότι κινούμαστε στον σωστό δρόμο προς το όνειρο.

Η πρώτη προσπάθεια έγινε από τον Denton Cooley στο Χιούστον το 1969, αλλά ο άρρωστος έζησε μόνο 3 ημέρες. Το 1982 έγινε η δεύτερη σοβαρή προσπάθεια εμφύτευσης τεχνητής καρδιάς από τον Kolff και ο άρρωστος έζησε 112 ημέρες. Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες με καλύτερη εκείνη του ασθενούς Schroeder που έζησε κοντά στα 2 χρόνια. Οι άνθρωποι όμως αυτοί ήταν άρρωστοι που ζούσαν μέσα στο νοσοκομείο και παρουσίαζαν σειρά επιπλοκών.

Ο πρώτος άρρωστος με τεχνητή καρδιά τύπου Syncardia που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο για να κάνει φυσιολογική ζωή ήταν ο Κάρολος Οκέκε το 2008 στην Αμερική. Εκτοτε έγιναν περίπου 900 ανάλογες προσπάθειες σε όλο τον κόσμο. Αυτή του Αγγλου Green είναι η πρώτη προσπάθεια στη Βρετανία κατά την οποία ο ασθενής βγήκε από το νοσοκομείο με ένα σάκο στην πλάτη του, όπου υπάρχει το σύστημα μπαταριών που τροφοδοτεί την τεχνητή καρδιά του.

Αυτός ο τύπος της τεχνητής καρδιάς είναι ο ενδεδειγμένος για τους αρρώστους των οποίων η καρδιά αδυνατεί τελείως να λειτουργήσει. Οι αντλίες υποστήριξης που σήμερα χρησιμοποιούνται ευρύτατα και στη χώρα μας έχουν ένδειξη για τους αρρώστους των οποίων η καρδιά υπολειτουργεί, γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται αντλίες υποστήριξης. Λειτουργούν δηλαδή παράλληλα με την καρδιά υποστηρίζοντας τη λειτουργία της. Εάν η φυσική καρδιά παύει να λειτουργεί, ο άρρωστος αυτός χάνεται. Αυτό δεν συμβαίνει με την πλαστική καρδιά, που είναι τελείως ανεξάρτητη από τη φυσική.

Η τεράστια προσφορά της ολικής τεχνητής καρδιάς για τον άρρωστο του τελικού σταδίου καρδιακής ανεπάρκειας είναι εύκολα αντιληπτή αν διαβάσει κάποιος τις δηλώσεις που έκανε ο Green στους δημοσιογράφους μόλις βγήκε από το νοσοκομείο: «Πριν από δύο χρόνια πήγαινα με το ποδήλατό μου κάθε ημέρα στη δουλειά μου, μια απόσταση 9 χιλιομέτρων. Τελευταία δεν μπορούσα να κάνω ούτε λίγα βήματα την ημέρα. Δεν μπορούσα να ανέβω ούτε λίγα σκαλιά. Τώρα αισθάνομαι ότι ξαναγεννήθηκα. Γυρίζω κοντά στην οικογένειά μου, στους φίλους μου. Μπορώ να πάω σε ένα εστιατόριο και σύντομα ελπίζω να γυρίσω στη δουλειά μο