Τις επιθέσεις κατά δημοσιογράφων καταγράφει η Διεθνής Αμνηστία

Λαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις.

Τις επιθέσεις κατά δημοσιογράφων σε ολόκληρο τον κόσμο κατέγραψε η Διεθνής Αμνηστία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου που γιορτάζεται στις 3 Μαΐου. Σε ανακοίνωσή της εξέφρασε τις βαθύτατες ανησυχίες της για τις συνεχιζόμενες αναφορές σχετικά με επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων της 6ης και 7ης Απριλίου

Όπως τονίζει, τα καταγγελλόμενα περιστατικά αυθαίρετης και καταχρηστικής βίας εναντίον δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ όχι μόνο πλήττουν το δικαίωμά τους στη σωματική ακεραιότητα και το δικαίωμά τους να μην υποβάλλονται σε κακομεταχείριση, αλλά, επιπλέον, έχουν επιζήμιο αντίκτυπο στην Ελευθερία της Έκφρασης.

Τα τελευταία χρόνια η οργάνωση έχει παρακολουθήσει τις υποθέσεις αρκετών δημοσιογράφων και φωτογράφων που έχουν υποστεί κακομεταχείριση από την αστυνομία, ενόσω προσπαθούσαν να καλύψουν διαδηλώσεις ενάντια στα μέτρα λιτότητας και άλλες διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι που δέχθηκαν τις επιθέσεις ήταν ευκρινώς αναγνωρίσιμοι ως εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Μερικοί από αυτούς είπαν ότι είχαν υποστεί κακομεταχείριση και φραστικές επιθέσεις εκ μέρους της αστυνομίας περισσότερες από μία φορές.

Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει ότι δημοσιογράφοι δέχονται επιθέσεις στη Νότιο Αμερική, σε χώρες όπως το Μεξικό, η Κολομβία, η Ονδούρα και η Βενεζουέλα, είτε από τις Αρχές, είτε από εγκληματικές οργανώσεις. Στις 28 Απριλίου το πτώμα της δημοσιογράφου Ρεγκίνα Μαρτίνεζ βρέθηκε στο σπίτι της στη Βερακρούθ. Επί τρεις δεκαετίες η δημοσιογράφος έγραφε θέματα για την ασφάλεια, τη διακίνηση ναρκωτικών και τη διαφθορά.

«Στην Αφρική βρίσκονται μερικές από τις πιο επικίνδυνες περιοχές για δημοσιογράφους» αναφέρει η οργάνωση, τονίζοντας ότι στην Αιθιοπία και στην Γκάμπια, εφημερίδες, ιστοσελίδες, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί παρακολουθούνται από τις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ αρκετοί δημοσιογράφοι σε Ρουάντα και Αιθιοπία συλλαμβάνονται.

Το Πακιστάν είναι μία από τις πιο επικίνδυνες χώρες για τους δημοσιογράφους. Μόνο το 2011, 15 δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους. Για παράδειγμα, στις 17 Ιανουαρίου, ο ρεπόρτερ Μουκάραμ Αατίφ δολοφονήθηκε από Πακιστανούς Ταλιμπάν, οι οποίοι δήλωσαν μετά ότι τον είχαν προειδοποιήσει να σταματήσει να δημοσιεύει θέματα κατά των Ταλιμπάν.

Στην Κίνα και στη Σρι Λάνκα, οι δημοσιογράφοι και οι μπλόγκερ εργάζονται κάτω από ένα κλίμα φόβου, ενώ σε πολλές χώρες οι Αρχές δεν καταφέρνουν να εξιχνιάσουν τα εγκλήματα με θύματα ρεπόρτερ. «Το 2012 είδε τα αυταρχικά καθεστώτα σε όλη την πρώην Σοβιετική Ένωση να ενισχύουν την κυριαρχία τους στην εξουσία, να καταπνίγουν διαφωνία, να φιμώνουν την κριτική και να πατάσσουν τη διαμαρτυρία. Δεν ήταν μια καλή χρονιά για την ελευθερία της έκφρασης» τονίζει η οργάνωση, κάνοντας αναφορά στις πολιτικές στη Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν, καθώς και σε ανησυχητικές πληροφορίες από τη Ρωσία.

«Αν και ο χώρος έκφρασης των μέσων ενημέρωση