Γιατί τέτοια φρενίτιδα με «Το πρόβλημα των 3 σωμάτων»: Διαβάσαμε το βιβλίο και είδαμε τη σειρά στο Netflix

Είδαμε την περιβόητη σειρά που εδώ και τρεις εβδομάδες δεν λέει να ξεκολλήσει από το top10 των πιο δημοφιλών σειρών του Netflix. Έχουν δίκιο όσοι παραληρούν μιλώντας για ένα νέο φαινόμενο; 

Τι συμβαίνει όταν παίρνεις το σέικερ του Netflix και του ρίχνεις μέσα τα ονόματα των παραγωγών του Game of Thrones, μια βραβευμένη τριλογία βιβλίων

επιστημονικής φαντασίας που έχει γίνει εκδοτικό φαινόμενο, την ιστορία της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο στην Κίνα, τρία κέντρα πυρηνικών ερευνών τύπου Cern με επιταχυντές σωματιδίων, μερικά απειλητικά άλιεν και έναν άδοξο ρομαντικό έρωτα που φτάνει μέχρι τ' αστέρια; Προκύπτει ένα δυνατό -πολλά υποσχόμενο- κοκτέιλ, ένα νέο εμπορικό φαινόμενο με το όνομα «Το πρόβλημα των 3 σωμάτων». Πρόκειται για μια σειρά επιστημονικής φαντασίας που έχει κάνει ακόμα και τους πιο άσχετους με τη φυσική να γκουγκλάρουν τη φράση «3 Body Problems» καίγοντας εγκεφαλικά κύτταρα με τον κυκεώνα ακαταλαβίστικων άρθρων για την κβαντική φυσική, τον Άινστάιν, το μποζόνιο του Χιγκς και λοιπές λέξεις κλειδιά της φυσικής επιστήμης που κάνουν τον κόσμο να δείχνει απέραντος και αινιγματικός.

Η σειρά αυτή που έκανε πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 21 του περασμένου Μαρτίου, παραμένει από την πρώτη κιόλας στιγμή μέχρι σήμερα, πρώτα στο No1 και από εχθές στο No3 των πιο δημοφιλών σειρών του Netflix. Γιατί όμως έχει προκαλέσει τέτοια φρενίτιδα; Είναι πράγματι τόσο απολαυστική και δυνατή όσο περιγράφουν οι πιο φανατικοί τηλεθεατές της; Είδαμε τη σειρά και διαβάσαμε τον πρώτο τόμο από την βραβευμένη τριλογία του Κινέζου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Liu Cixin, όπου βασίζεται η πλοκή στα 8 επεισόδια της σειράς, και μοιραζόμαστε μαζί σας τις εντυπώσεις μας. 

Καταρχάς, αξίζει να σημειώσουμε, ότι εδώ και λίγα χρόνια η τριλογία των βιβλίων «To πρόβλημα των τριών σωμάτων», «Το τέλος του θανάτου», «Το σκοτεινό δάσος», που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις SEΛΙΝΙ, έχει αποσπάσει το σημαντικό Βραβείο Hugo 2015, όντας το πρώτο μεταφρασμένο βιβλίο μυθιστόρημα που λαμβάνει αυτή τη διάκριση. Επιπλέον η τριλογία ήταν υποψήφια για σπουδαίες ακόμα διοργανώσεις όπως τα βραβεία Nebula, Prometheus, Locus, John W. Campbell Award, Grand Prix de l' Imaginaire, Canopus, Kurd-Labwitz-Preis και Igotus Award. O Μπαράκ Ομπάμα, δεινός βιβλιοφάγος και λάτρης της επιστημονικής φαντασίας, το βρήκε «άκρως ευρηματικό και ενδιαφέρον. Το εύρος του είναι τεράστιο».

Αναγνώστες τόσο στο εξωτερικό όσο και στη χώρα μας, μέλη στις διαδικτυακές λέσχες ανάγνωσης της sci-fi λογοτεχνίας και στα σχετικά πολλά group του Facebook και του Goodreads, αποθεώνουν το βιβλίο, μιλώντας ακόμα και για ένα sci-fi αριστούργημα. Εννέα στους δέκα συμφωνούν και υπερθεματίζουν. Τα ίδια μάλιστα έγιναν και με τη σειρά, την τηλεοπτική μεταφορά του πρώτου τόμου από την τριλογία του Liu Cixin, «Το πρόβλημα των τριών σωμάτων», από τους παραγωγούς David Benioff και D.B. Weiss του φαινομένου «Game of Thrones». Γίνεται όμως δικαίως όλος αυτός ο πανζουρλισμός; Είναι πράγματι, σειρά και βιβλίο, αριστουργήματα; 

Για να είμαστε ακριβείς, το πρώτο βιβλίο είναι λίγο φλύαρο και μάλλον μέτριο θα το χαρακτήριζα. Η σειρά είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και έχει όλα τα χαρίσματα για να γίνει viral. Αριστούργημα της Λογοτεχνίας του Φανταστικού όμως με τον τρόπο που είναι, για παράδειγμα, το βαθιά φιλοσοφικό δυστοπικό βιβλίο του Ray Bradburry «Φαρενάιτ 451», δεν είναι. Οι πιο μετριοπαθείς από τους φανατικούς θαυμαστές του Liu Cixin παραδέχονται ότι «Το πρόβλημα των τριών σωμάτων» είναι μεν απολαυστικό, αλλά «Το τέλος του θανάτου» είναι ακόμα καλύτερο και «Το σκοτεινό δάσος» είναι αυτό που πραγματικά είναι το πιο δυνατό βιβλίο της τριλογίας. Προσωπικά διάβασα μονάχα το πρώτο βιβλίο της τριλογίας και με σιγουριά μπορώ να πω ότι ο Liu Cixin είναι ευρηματικός, ευφάνταστος, ένας δεινός αφηγητής που ξέρει να φτιάχνει σκηνικά που αφήνουν άφωνο τον αναγνώστη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας συγγραφέας επιπέδου Ρέι Μπραντμπερι. Κρίνοντας, το τονίζω, μονάχα από το «Πρόβλημα των τριών σωμάτων», το βιβλίο άλλωστε που διάβασα για να συγκρίνω με τη σειρά του Netflix, o δαιμόνιος Liu Cixin είναι περισσότερο ένας συγγραφέας τύπου Νταν Μπράουν σε sci-fi εκδοχή και λιγότερο ένας πολυσήμαντος συγγραφέας που θα μείνει στην ιστορία όπως ο Κερτ Βόννεγκατ. Στο «Πρόβλημα των τριών σωμάτων» υπάρχει μια αφηγηματική μονοτονία, υπάρχει ευφυΐα, αλλά δεν υπάρχουν αυτές οι λεπτές αποχρώσεις του χιούμορ, της ειρωνείας και της αμφισημίας που υπάρχουν στα αριστουργήματα της λογοτεχνίας του φανταστικού. Συνεπώς, είναι προτιμότερο να μιλάμε για ένα απολαυστικό, δυνατό βιβλίο, παρά για ένα sci-fi αριστούργημα.

Η σειρά είναι σαφώς καλύτερη, γιατί έχει μια καταπληκτική αφηγηματική οικονομία. Η ταχύτητα του αμείλικτου τηλεοπτικού χρόνου έχει λειτουργήσει σαν ξυράφι, αφαιρώντας όλα εκείνα τα φλύαρα λογάκια που κάνουν το βιβλίο πιο αργό και σε σημεία πιο κουραστικό. 

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον Liu Cixin ότι παίρνει μια τετριμμένη υπόθεση «άλιεν-απειλούν-με-εισβολή-τον-πλανήτη-Γη» και την απογειώνει -μεταφορικά και κυριολεκτικά- με έναν ευφυή τρόπο. Το εύρημα της μεταπολεμικής αναδρομής στην Κίνα κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο, όπου οι φανατικοί εθνοφρουροί διαπομπεύουν δημοσίως και τελικά σκοτώνουν με αγριότητα έναν καταξιωμένο καθηγητή φυσικής επειδή δίδασκε τη θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, γραπώνει τον θεατή από την πρώτη στιγμή. Η συνέχεια κόβει εξίσου την ανάσα: μια «επιδημία» αυτοκτονιών διάσημων φυσικών που εργάζονται σε μεγάλα εργαστήρια και κέντρα έρευνας πυρηνικής φυσικής σε όλο τον κόσμο, αρχίζει να γίνεται εφιάλτης, μέχρι που μια ομάδα επιστημόνων σε συνεργασία με ένα ειδικό σώμα της κυβέρνησης και των σωμάτων ασφαλείας στην Αγγλία αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο: οι εξωγήινοι έρχονται απειλητικά για να καταστρέψουν τον γήινο πολιτισμό, διαλύοντας πρώτα την επιστήμη στην οποία αυτός έχει στηρίξει όλο του το οικοδόμημα. 

Η δυστοπία του Liu Cixin, η επιλογή ενός virtual reality video game που χρησιμοποιούν οι εξωγήινοι για να ελέγχουν το νου των επιστημόνων, η αντίστροφη ηλεκτρονική μέτρηση που εμφανίζεται στα μάτια τους και τους τρελαίνει αν δεν σταματήσουν διαπαντός τα επιστημονικά τους προγράμματα, όλα είναι ευφάνταστα αφηγηματικά ευρήματα που δίνουν στη σειρά μια σύγχρονη ματιά και μια επιστημονική... αληθοφάνεια. Το κοινό ξετρελαίνεται και μόνο στη σκέψη ότι βλέποντας μια σειρά σαν αυτή θα μυηθεί στον δυσνόητο κόσμο της κβαντικής φυσικής. Δεν ισχύει φυσικά, ακόμα κι αν γκουγκλάρεις 15 φορές την ημέρα όλα όσα ακούγονται στη σειρά για να διαπιστώσεις αν όλα αυτά τα επιστημονικά φυσικά ζητήματα που αναφέρονται είναι αληθινά ή αποκύημα της φαντασίας ενός Κινέζου συγγραφέα, δεν πρόκειται να καταλάβεις γρι. Παρόλα αυτά η σειρά μπορεί δημιουργεί μία σύγχυση γύρω από φυσικά φαινόμενα και θεωρίες, μπάζοντας -σύμφωνα με τους ειδικούς- επιστημονικά νερά από παντού, είναι ωστόσο απολαυστική: παίρνει τα θετικά στοιχεία από το βιβλίο του Liu Cixin και τα μεταφέρει στη μικρή οθόνη με συναρπαστικό τρόπο. 

Αν με ρωτήσετε, αναμένω τους επόμενους δύο κύκλους με μεγάλη ανυπομονησία. Όσο για το βιβλίο, αν και ο πρώτος τόμος με κούρασε λίγο, έχω περιέργεια να διαβάσω τον δεύτερο και ακόμα μεγαλύτερη να διαβάσω τον τρίτο για τον οποίο οι φανατικοί του είδους παραληρούν. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ Είδαμε το «Δις Εξαμαρτείν», την ευφυή σειρά, στο Νο 1 του Netflix -Ανατροπές, καταιγιστική πλοκή, εντυπωσιακά σκηνικάΔιαβάσαμε το μυθιστόρημα Poor Things και είδαμε την ταινία του Λάνθιμου -Οι διαφορές τους, τι ήταν καλύτεροΕίδαμε την πολύκροτη ταινία Saltburn που έχει ξεσηκώσει ύμνους και θύελλες -Ο Ρίπλεϊ του 21ού αιώνα έχει ταξικό μίσος

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr