“Et in Arcadia ego”

Αν είναι η πρώτη σας φορά στην Ορεινή Αρκαδία, επιβάλλεται να τη γυρίσετε όσο πιο πολύ μπορείτε. Ακόμη καλύτερα να την περπατήσετε…

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Με τη φόρα που έχει πάρει η oρεινή Αρκαδία τα τελευταία χρόνια, δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι είναι ένας από τους χειμερινούς προορισμούς –μαζί με το Πήλιο ίσως και τα Ζαγοροχώρια – που θα μπορούσε να παίξει άνετα μπάλα και διεθνώς, υιοθετώντας

ένα μοντέλο τύπου Τοσκάνης που απ’ όσο γνωρίζω, θεωρείται από τα πιο πετυχημένα μοντέλα περιφερειακής τουριστικής ανάπτυξης, όπως λένε και οι γραμματιζούμενοι. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο φινίρισμα και καλό μάρκετινγκ, διότι κατά τ’ άλλα έχει όλες τις βασικές προϋποθέσεις.

Κατ’ αρχήν, έχει το μύθο που έγινε έμπνευση για την περίφημη φράση “Et in Arcadia ego” (κι εγώ είμαι στην Αρκαδία) και τους ομώνυμους πίνακες του Πουσέν, αφήστε που η μισή ελληνική μυθολογία διαδραματίζεται εδώ. Έχει το τοπίο με πρωταγωνιστές το Μαίναλο και το Φαράγγι του Λούσιου. Έχει πολλά ψιλοξεχασμένα χωριά που είναι καλό γιατί δεν καταστράφηκαν από το μπετόν και τις υποδοχές στις ταράτσες. Η Καρύταινα, με λίγη προσοχή και έμπνευση, θα μπορούσε να γίνει ένα χωριό-μουσείο σαν κι αυτά που έκαναν διάσημη την εξοχή της Ιταλίας. Επίσης, μιλώντας για ξένο τουρισμό, έχει όλα τα αρχαία της Πελοποννήσου, από την Ολυμπία και το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα μέχρι την Επίδαυρο και τις Μυκήνες, σε απόσταση βολής. Τέλος, έχει τη Νεμέα με τους οινοπαραγωγούς εκεί, απ’ ότι μαθαίνω, να είναι από τους πιο οργανωμένους, μερικά, μάλιστα, από τα οινοποιεία διαθέτουν και ξενώνες.

Το πού θα μείνετε δεν έχει και πολλή σημασία. Είτε διαλέξετε την πλευρά της Βυτίνας, Κάψιας, Αλωνίσταινας κ.λ.π., είτε τα χωριά επάνω στο Φαράγγι όπως η Δημητσάνα και η Στεμνίτσα, είτε, ακόμη πιο νότια, το Ελληνικό, σε μισή ώρα μπορείτε να είστε παντού. Ούτως ή άλλως, ιδιαίτερα αν είναι η πρώτη σας φορά στην Ορεινή Αρκαδία, επιβάλλεται να τη γυρίσετε όσο πιο πολύ μπορείτε και ακόμη καλύτερα να την περπατήσετε.

Insider Tips
- Στο ιστορικό καφενείο του κύριου Νικήτα στη Ζάτουνα θα αισθανθείτε σα να μπήκατε στη μηχανή του χρόνου.

- Το απόλυτο Στεμνιτσιώτικο σνακ: οι τυρόπιτες που βγαίνουν καυτές και τραγανές από τον ξυλόφουρνο του δημοτικού φούρνου.

- Μη χάσετε το ηλιοβασίλεμα από την Παλούμπα (23χλμ. από τη Δημητσάνα), η απάντηση της Γορτυνίας στη δύση-υπερπαραγωγή της Οίας.

- Ο περιβόητος Δρόμος της Αγάπης, παλαιόθεν love spot της Βυτίνας, είναι η ρομαντική αλέα με τις καρυδιές και τα παγκάκια δεξιά κι αριστερά του δρόμου που αρχίζει σχεδόν από την κεντρική πλατεία και καταλήγει στο δρόμο Τριπόλεως – Βυτίνας προς Αλωνίσταινα. Η «πασαρέλα» του παλιού νυφοπάζαρου της περιοχής ανάμεσα στις φυλλωσιές που αλλάζουν χρώματα ανάλογα με τις εποχές.

- Ακόμα κι αν δεν ξέρετε ή δεν θέλετε να κάνετε σκι, ανεβείτε στο χιονοδρομικό του Μαίναλου για την αυτοκινητάδα στο κομμάτι περίπου 20 χιλιομέτρων επαρχιακού δρόμου εκπληκτικής ομορφιά