Δωδεκάποντα

Προσωπικά ουδόλως με ενδιαφέρει αν η Θεοδώρα Τζάκρη φοράει δωδεκάποντα ή «πλατφόρμες», ταγέρ ή παντελόνι, Louboutin ή Manolo Blahnik.

Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης

Βρίσκω εξαιρετικά αντιαισθητικό να κρίνουμε τις πολιτικές πράξεις των ανθρώπων από την άποψη της ενδυματολογικής αισθητικής

Αντιθέτως,

βρίσκω εξαιρετικά επίκαιρο να κρίνουμε τις πολιτικές συμπεριφορές των ανθρώπων από την άποψη της πολιτικής ηθικής.

Όταν λοιπόν βλέπω την Τζάκρη ή τον Μπόλαρη τον Βουδούρηνα καταψηφίζουν την κυβέρνηση επειδή δεν βγάζει τη χώρα από το Μνημόνιο αναρωτιέμαι:

Μα καλά, πως μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο; Πως προέκυψε η κοινωνική αναλγησία που καταγγέλλουν; Ποιοι είναι εκείνοι που ζητούν μέτρα με e-mail; Τους ξέραμε και πριν;

Ε, λοιπόν, όχι. Αυτά τα έφεραν οι κυβερνήσεις στις οποίες η Τζάκρη και ο Μπόλαρης ήταν υπουργοί – μαζί με την Κατσέλη, την Ξενογιαννακοπούλου και τον Κατσανίδη..

Οι κυβερνήσεις που είχαν την κοινοβουλευτική στήριξη του Βουδούρη, του Μιχελογιαννάκη, του Μίμη Ανδρουλάκη και πολλών άλλων. Αυτοί δημιούργησαν τις δεσμεύσεις από τις οποίες προσπαθεί να απεμπλακεί η κυβέρνηση. Και την οποία ελέγχουν σήμερα επειδή κινείται στο πλαίσιο που οι ίδιοι αποδέχθηκαν ή επέβαλαν!

Αντιλαμβάνομαι ότι το φορτίο είναι βαρύ. Ότι η πολιτική τους επιβίωση είναι δύσκολη.

Και ότι, σε προσωπικό επίπεδο, συμφέρει ενδεχομένως να την κάνουν με μικρά πηδηματάκια προκειμένου να βγουν από το δυσάρεστο κάδρο στο οποίο εθελοντικά στροιμώχτηκαν .

Δεν με ενδιαφέρει όμως αν κάτι τέτοιο είναι αντιαισθητικό. Αναρωτιέμαι απλώς αν είνια ηθικό.

Προφανώς οι άνθρωποι δικαιούνται να αλλάξουν ή να μεταβάλουν άποψη. Να επικρίνουν ακόμη και το παρελθόν τους. Κανένα πρόβλημα.

Αλλά οι πολιτικές αυτοκριτικές δεν γίνονται μουλωχτά, στις ψηφοφορίες της Βουλής. Γίνονται ανοιχτά, δημοκρατικά, με τον λαό και μπροστά στον λαό. Κυρίως γίνονται με συνέπειες για τον μετανοούντα.

Διότι δεν γίνεται να φέρεις προσωπική ευθύνη για την εμπλοκή της χώρας σε μια ασύλληπτη περιπέτεια και να μη βάζεις αγόγγυστα και ανιδιοτελώς πλάτη για να ξεμπλέξεις από την περιπέτεια που την έμπλεξες.

Δεν γίνεται να πολιτεύεσαι και ως θύτης και ως θύμα.

Δεν γίνεται και να μετανοείς και να συνεχίζεις με το άλλο πόδι.

Δεν γίνεται να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η χώρα έχει πολιτικό πρόβλημα όχι επειδή μια κυβέρνηση παίρνει μέτρα αλλά επειδή το πολιτικό πρόσωπο επιδεικνύει συνολικά απώλεια συναίσθησης, έλλειψη συνέπειας και έλλειμμα αξιοπιστίας.

Και αυτό ισχύει, είτε φοράει δωδεκάποντα είτε φοράει μοκασίνια...

Το διαβάσαμε στα Νέα