Έμαθα ότι χωρίζω! Nice;

Χθες, εκεί που ετοιμαζόμουν να δω το ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, με πήρε ξαφνικά  τηλέφωνο η Τζένη και μου ανακοίνωσε ότι κάποιος καραγκιόζης έγραψε το εξής: Όχι μόνο ότι  είχαμε χωρίσει, αλλά ότι είχαμε καταθέσει και  τα χαρτιά του διαζυγίου! 

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Χθες, εκεί που ετοιμαζόμουν να δω το ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, με πήρε ξαφνικά  τηλέφωνο η Τζένη και μου ανακοίνωσε ότι κάποιος καραγκιόζης έγραψε το εξής: Όχι μόνο ότι  είχαμε χωρίσει, αλλά ότι είχαμε καταθέσει και  τα χαρτιά του διαζυγίου! Στην αρχή, το πήρα στην πλάκα. Μετά, όμως, τα πήρα στο κρανίο όταν η

μεγάλη μου κόρη ήρθε με ένα περίεργο βλέμμα να με ρωτήσει για αυτό που της είπε μια φιλενάδα της. Εκεί τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ζόρικα γιατί από το μυαλό ενός παιδιού δύσκολα μπορείς να βγάλεις ότι κάποιο λάκκο έχει φάβα. Βάλε στο «μενού» και τα τηλέφωνα, γνωστών, φίλων και κουτσομπόληδων σε μένα και την Τζένη που μας έλεγαν ότι και άλλα site αναδημοσίευσαν την παπαριά του… οπαδικού (!!) blog και θα ‘χεις πλήρη εικόνα.

Όλα τα ‘χαμε αυτή την περίοδο, η μαλακία μας έλειπε. Τον τελευταίο χρόνο με αφορμή τα προβλήματα και τελικά την πτώχευση της εταιρίας έχω μαζέψει τόση λάσπη που θα μπορούσα να χτίσω μόνος μου ολόκληρη την περιοχή του Ελληνικού. Ούτε Ντουμπαϊνοί χρειάζονται, ούτε Καταριανοί. Είμαι αγαπημένος στόχος για πολλούς λόγους που δεν θα αναλύσω εδώ. Το μόνο που θα ‘λεγα είναι ότι από το σινάφι μου, δηλαδή το δημοσιογραφικο-εκδοτικό, λίγοι με αγάπησαν αυτά τα 23 χρόνια…

Μια παπαριά κάποιου, ένα ψέμα, μια διαβολή σε ένα περιθωριακό blog μπορεί να αναπαραχθεί από άλλα χίλια. Για να αποδείξω αυτό που λέω αρκεί να θυμηθείτε την χαιρεκακία με την οποία αντιμετωπίστηκε η πτώχευση της ΙΜΑΚΟ, τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι έχαναν, παράλληλα με εμένα που τα ‘χανα όλα, τη δουλειά τους! Έχουν πτωχεύσει στην Ελλάδα 600.000 μαγαζιά και 300.000 επιχειρήσεις μέσα σε τρία χρόνια αλλά το θέμα ήμουν εγώ… Διάβασα ακόμα ότι είμαι και πλούσιος (!!!) γιατί πήγα λέει να δω τον Ολυμπιακό στην Πόλη!! Πέρα απ’ το γεγονός ότι αυτούς που είδα εκεί, το 90% ήταν και αυτοί άφραγκοι, κανείς δεν αναρωτήθηκε μήπως με είχαν καλέσει τίποτα φίλοι. Πολλά χάνεις με μια πτώχευση, σχεδόν όλα, από την περηφάνια, την ψυχή, την υγεία μέχρι την περιουσία σου, αλλά ευτυχώς σου μένουν και κάποιοι φίλοι. Τώρα κάποιοι με θέλουν να χάνω και την οικογένεια. Τη ζωή μου να τη κρατήσω; Μπορώ; Ή να αυτο-θαφτώ σε κανά φθηνό νεκροταφείο;

Μέσα στην γκαντεμιά και την πρέσα που ζω, δεν μιλάω, δεν λαλάω και δεν απαντάω. Άλλωστε άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας όταν κάθε μέρα γράφονται τόσα τερατώδη στο ελληνικό internet για τόσους πολλούς ανθρώπους που στο τέλος χάνεις τη μπάλα. Είχα φτάσει μέχρι τώρα καμιά 10ριά φορές από το να καταθέσω μηνύσεις και αγωγές, τις οποίες με βάση τα γραφόμενα θα τις κέρδιζα πασαρέλα. Τουλάχιστον, από αυτούς που έχουν το θάρρος να βάζουν τα ονόματά τους στην ιδιοκτησία των blog ή την υπογραφή τους σε ένα άρθρο. Όποιος θέλει γράφει ότι θέλει και η ανα